POSTANOWIENIE SĄDU DO SPRAW SŁUŻBY PUBLICZNEJ UNII EUROPEJSKIEJ
(druga izba)

z dnia 12 grudnia 2012 r.

Sprawa F‑12/10 DEP

Petrus Kerstens

przeciwko

Komisji Europejskiej

Postępowanie – Ustalenie kosztów – Reprezentowanie instytucji przez jednego z jej pracowników – Koszty podlegające zwrotowi – Niezbędne wydatki – Pojęcie – Koszty transportu, noclegu i diet dziennych, wypłacanych pracownikowi

Przedmiot: Wniosek o ustalenie kosztów podlegających zwrotowi na podstawie art. 92 § 1 regulaminu postępowania, w którym Komisja Europejska wnosi o ustalenie kosztów w związku z wyrokiem Sądu z dnia 8 marca 2012 r. w sprawie F‑12/10 Kerstens przeciwko Komisji.

Orzeczenie: Wysokość kosztów podlegających zwrotowi na rzecz Komisji w sprawie F‑12/10 zostaje ustalona na kwotę 348,52 EUR. Każda ze stron pokrywa własne koszty poniesione w związku z niniejszym postępowaniem w sprawie ustalenia kosztów.

Streszczenie

1.      Postępowanie sądowe – Koszty – Ustalenie – Koszty podlegające zwrotowi – Niezbędne wydatki poczynione przez strony – Koszty podróży i pobytu pełnomocników instytucji Unii – Warunki zwrotu

[regulamin postępowania przed Sądem do spraw Służby Publicznej, art. 91 lit. b), art. 92]

2.      Postępowanie sądowe – Koszty – Ustalenie – Koszty podlegające zwrotowi – Niezbędne wydatki poczynione przez strony – Pojęcie – Wynagrodzenie urzędnika odpowiedzialnego za reprezentowanie instytucji przed sądami Unii – Wyłączenie

[regulamin postępowania przed Sądem do spraw Służby Publicznej, art. 91 lit. b)]

3.      Postępowanie sądowe – Koszty – Ustalenie – Zakwestionowanie podlegających zwrotowi kosztów instytucji reprezentowanej przez jednego z jej pracowników – Granice

[regulamin postępowania przed Sądem do spraw Służby Publicznej, art. 91 lit. b)]

1.      Z art. 91 lit. b) regulaminu postępowania przed Sądem do spraw Służby Publicznej wynika, że koszty podlegające zwrotowi są ograniczone po pierwsze do tych poniesionych dla celów postępowania przed Sądem, a ponadto do tych, które są w tych celach niezbędne. Tym samym okoliczność, że powstałe koszty byłyby lub nie byłyby pokryte z budżetu danej instytucji, nie stanowi kryterium pozwalającego na ustalenie, czy podlegają one zwrotowi. Jednakże wyłącznie koszty dające się oddzielić od wewnętrznej działalności instytucji, takie jak koszty podróży i pobytu, które muszą być poniesione w związku z postępowaniem, mieszczą się w pojęciu niezbędnych wydatków poniesionych do celów postępowania.

W odniesieniu do kwestii, jakie koszty poniesione przez instytucję mogą prowadzić w odpowiednim wypadku do powstania roszczeń po stronie tej instytucji względem osoby trzeciej obciążonej kosztami w ramach postępowania sądowego, należy dokonać rozróżnienia między kosztami dającymi się oddzielić od wewnętrznej działalności instytucji a pozostałymi kosztami. W tym względzie o ile prawdą jest, że uważa się, iż pozycja budżetowa przyznana służbom prawnym instytucji w zakresie kosztów podróży służbowych personelu w roku rozliczeniowym obejmuje między innymi koszty powstałe w związku z podróżami do Luksemburga na potrzeby reprezentowania instytucji w postępowaniach sądowych, o tyle niemniej, gdy na koniec postępowania kosztami zostaje obciążony skarżący, niektóre wydatki poniesione przez instytucję, uważane za niezbędne do celów postępowania powinny zostać wpłacone do budżetu. Z tej przyczyny instytucja jest zobowiązana dochodzić ich zwrotu od strony przegrywającej sprawę, a w razie konieczności wszcząć postępowanie przewidziane w art. 92 regulaminu postępowania. W rezultacie należy stwierdzić, że koszty transportu, noclegu i diet dziennych wypłacanych pracownikowi przez instytucję mogą podlegać zwrotowi z tytułu kosztów podlegających zwrotowi. Podobnie nie jest nieracjonalne korzystanie z usług agencji podróży, ponieważ ułatwia to zarządzanie przez administrację kosztami podróży jej pracowników i pozwala na dokonywanie oszczędności.

Ponadto koszty dające się oddzielić od wewnętrznej działalności instytucji nie mogą mieć charakteru ryczałtowego. Taki bowiem charakter prowadziłby do zezwolenia danej instytucji na wliczenie do nich kosztów wewnętrznych, takich jak koszty prowadzenia sekretariatu czy koszty administracyjne, które nie mogą podlegać zwrotowi z tytułu kosztów podlegających zwrotowi.

(zob. pkt 24, 25, 27, 29, 30, 41)

Odesłanie:

Trybunał: sprawa C‑198/02 P(R)-DEP EBI przeciwko De Nicola, 26 listopada 2004 r., pkt 20

Sąd Unii Europejskiej: sprawa T‑266/08 P-DEP Kerstens przeciwko Komisji, 23 marca 2012 r., pkt 13, 21

2.      Kosztów związanych z działalnością urzędnika nie można uznać za koszty poniesione do celów postępowania i w związku z tym podlegające zwrotowi. Jeśli bowiem instytucje są reprezentowane przez jednego ze swych urzędników, to urzędnik ten wykonuje wszystkie swe zadania w zamian za wynagrodzenie, przyznane mu na podstawie regulaminu pracowniczego. Urzędnik ten, podlegający regulaminowi pracowniczemu regulującemu jego sytuację finansową, ma za zadanie doradzać i wspierać zatrudniającą go instytucję oraz wykonywać powierzone mu zadania w obszarze zakresu swych obowiązków, co – poza reprezentacją przed sądami Unii – obejmuje obronę interesów instytucji, którą reprezentuje.

(zob. pkt 26)

Odesłanie:

Trybunał: sprawa C‑409/96 P-DEP Komisja przeciwko Sveriges Betodlares i Henrikson, 7 września 1999 r., pkt 12

Sąd Unii Europejskiej: ww. sprawa Kerstens przeciwko Komisji, pkt 13, 19, 21

3.      W sporze pomiędzy Unią a jej pracownikami na skarżącym w żadnym razie nie spoczywa obowiązek ustalenia, w jaki sposób pełnomocnik reprezentujący stronę pozwaną przed sądem Unii odbywa podróż służbową ani jak długo trwa taka podróż, pod warunkiem, że wydatki, których zwrotu dochodzi strona pozwana, są niezbędne w rozumieniu art. 91 lit. b) regulaminu postępowania przed Sądem.

(zob. pkt 36)