ΔΙΑΤΑΞΗ ΤΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΔΙΟΙΚΗΣΗΣ
ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗΣ ΕΝΩΣΗΣ (δεύτερο τμήμα)

της 17ης Δεκεμβρίου 2015

Υπόθεση F‑76/14

Alfonso López Cabeza

κατά

Ευρωπαϊκής Επιτροπής

«Υπαλληλική υπόθεση — Γενικός διαγωνισμός — Προκήρυξη διαγωνισμού EPSO/AD/248/13 — Μη εγγραφή στον πίνακα επιτυχόντων — Ανεπαρκής βαθμολογία στις δοκιμασίες του κέντρου αξιολογήσεως — Προσφυγή ακυρώσεως — Παραβίαση της προκηρύξεως του διαγωνισμού — Μη σύννομη δοκιμασία»

Αντικείμενο:      Προσφυγή ασκηθείσα δυνάμει του άρθρου 270 ΣΛΕΕ, το οποίο έχει εφαρμογή στη Συνθήκη ΕΚΑΕ βάσει του άρθρου 106α της Συνθήκης αυτής, με την οποία ο A. López Cabeza ζητεί την ακύρωση της αποφάσεως της εξεταστικής επιτροπής του γενικού διαγωνισμού EPSO/AD/248/13 να μην εγγράψει το όνομά του στον πίνακα επιτυχόντων που καταρτίστηκε για τον τομέα του διαγωνισμού για τον οποίο υπέβαλε την υποψηφιότητά του.

Απόφαση: Η προσφυγή απορρίπτεται ως προδήλως αβάσιμη. H Ευρωπαϊκή Επιτροπή φέρει τα δικαστικά της έξοδα και καταδικάζεται στα έξοδα στα οποία υποβλήθηκε ο A. López Cabeza.

Περίληψη

1.      Υπαλληλικές προσφυγές — Προσφυγή κατά αποφάσεως περί μη εγγραφής στο πίνακα επιτυχόντων διαγωνισμού — Δυνατότητα επικλήσεως της παρατυπίας του οδηγού ως αναπόσπαστου μέρους της προκηρύξεως του διαγωνισμού με σκοπό την αμφισβήτηση της μη εγγραφής — Προϋποθέσεις

(Κανονισμός Υπηρεσιακής Καταστάσεως των υπαλλήλων, άρθρα 90 § 2 και 91)

2.      Υπάλληλοι — Ίση μεταχείριση — Έννοια — Διαγωνισμός — Διαφορετική μεταχείριση των υποψηφίων στο πλαίσιο διαγωνισμού που αφορούσε δύο διαφορετικούς τομείς — Νομιμότητα

3.      Ένδικη διαδικασία — Δικαστικά έξοδα — Επιβάρυνση με τα δικαστικά έξοδα — Συνεκτίμηση λόγων επιείκειας — Καταδίκη του νικήσαντος διαδίκου στα δικαστικά έξοδα

(Κανονισμός Διαδικασίας του Δικαστηρίου Δημόσιας Διοίκησης, άρθρο 102 § 2)

1.      Μολονότι ο υποψήφιος διαγωνισμού δικαιούται να επικαλεστεί, στο πλαίσιο προσφυγής κατά αποφάσεως περί μη εγγραφής στον πίνακα επιτυχόντων, πλημμέλειες που σημειώθηκαν κατά τη διεξαγωγή του διαγωνισμού, συμπεριλαμβανομένων εκείνων που απορρέουν από το ίδιο το κείμενο της προκηρύξεως του διαγωνισμού, καθώς και του οδηγού που αποτελεί αναπόσπαστο μέρος της εν λόγω προκηρύξεως, εν τούτοις, ελλείψει στενού συνδέσμου μεταξύ της αιτιολογίας της προσβαλλόμενης αποφάσεως και της αιτιάσεως που αντλείται από την παρανομία της προκηρύξεως του διαγωνισμού ή του ενσωματωμένου σε αυτή οδηγού, που δεν προσβλήθηκε εγκαίρως, η εν λόγω αιτίαση πρέπει να κηρυχθεί απαράδεκτη .

(βλ. σκέψη 62)

Παραπομπή:

ΔΔΔΕΕ: αποφάσεις της 23ης Ιανουαρίου 2013, Κατρακάζας κατά Επιτροπής, F‑24/11, EU:F:2013:4, σκέψη 71, και της 21ης Μαρτίου 2013, Taghani κατά Επιτροπής, F‑93/11, EU:F:2013:40, σκέψη 38

2.       Υφίσταται παραβίαση της αρχής της ίσης μεταχειρίσεως όταν δύο κατηγορίες προσώπων των οποίων η πραγματική και νομική κατάσταση δεν παρουσιάζει ουσιώδη διαφορά τυγχάνουν διαφορετικής μεταχειρίσεως ή όταν διαφορετικές καταστάσεις αντιμετωπίζονται κατά πανομοιότυπο τρόπο. Επίσης, η τήρηση της αρχής της ίσης μεταχειρίσεως πρέπει να συνδυάζεται με την τήρηση της αρχής της νομιμότητας, σύμφωνα με την οποία κανείς δεν μπορεί να επικαλείται υπέρ αυτού παρανομία που διαπράχθηκε προς όφελος τρίτου.

Στο πλαίσιο διαγωνισμού που αφορά δύο διαφορετικούς τομείς, δεν υφίσταται παραβίαση της αρχής της ίσης μεταχειρίσεως σε περίπτωση που η εξεταστική επιτροπή έχει περιλάβει για έναν από τους τομείς του διαγωνισμού αριθμό επιτυχόντων μεγαλύτερο των διαθέσιμων θέσεων, ενώ δεν έπραξε το ίδιο για τον τομέα που επέλεξε ο ενδιαφερόμενος υποψήφιος. Όταν ο εν λόγω ενδιαφερόμενος επέλεξε να υποβάλει την υποψηφιότητά του σε έναν από τους τομείς του διαγωνισμού, δεν βρισκόταν στην ίδια κατάσταση με τους υποψηφίους του άλλου τομέα και δεν μπορεί να επικαλεστεί επιχείρημα αντλούμενο από την παραβίαση της αρχής της ίσης μεταχειρίσεως.

(βλ. σκέψεις 63 έως 65)

Παραπομπή:

ΔΕΕ: απόφαση της 4ης Ιουλίου 1985, Williams κατά Ελεγκτικού Συνεδρίου, 134/84, EU:C:1985:297, σκέψη 14

ΓΔΕΕ: απόφαση της 22ας Δεκεμβρίου 2005, Gorostiaga Atxalandabaso κατά Κοινοβουλίου, T‑146/04, EU:T:2005:584, σκέψη 141

ΔΔΔΕΕ: απόφαση της 18ης Μαΐου 2015, Dupré κατά ΕΥΕΔ, F‑11/14, EU:F:2015:47, σκέψη 69

3.       Δυνάμει του άρθρου 102, παράγραφος 2 του Κανονισμού του Διαδικασίας, το Δικαστήριο Δημόσιας Διοίκησης μπορεί να υποχρεώσει τον νικήσαντα διάδικο να φέρει τα δικαστικά του έξοδα και να αναλάβει τα έξοδα του αντιδίκου, εάν τούτο δικαιολογείται από τη στάση του, ακόμη και πριν από την κίνηση της δίκης. Συναφώς, ο καταλογισμός των δικαστικών εξόδων σε βάρος του θεσμικού οργάνου μπορεί να δικαιολογείται από την έλλειψη επιμέλειας εκ μέρους του κατά την προ της ασκήσεως της προσφυγής διαδικασία.

Συντρέχει λόγος εφαρμογής του άρθρου 102, παράγραφος 2, του Κανονισμού Διαδικασίας, εφόσον η απόφαση απορρίψεως της αιτήσεως επανεξετάσεως που έχει υποβάλει υποψήφιος σε γενικό διαγωνισμό δεν εκδόθηκε εντός εύλογης προθεσμίας, αλλά μετά την παρέλευση εξήμισι περίπου μηνών από την ημερομηνία παραλαβής της αιτήσεως από την Ευρωπαϊκή Υπηρεσία Επιλογής Προσωπικού και μετά την παρέλευση πλέον των πέντε μηνών από τη δημοσίευση του πίνακα επιτυχόντων στον διαγωνισμό, καθόσον ο υποψήφιος τέθηκε αδικαιολόγητα σε κατάσταση αβεβαιότητας όσον αφορά το ενδεχόμενο εγγραφής του ονόματός του στον πίνακα επιτυχόντων στην περίπτωση που θα γινόταν δεκτή η αίτηση του περί επανεξετάσεως.

(βλ. σκέψεις 103 και 107 έως 109)

Παραπομπή:

ΔΔΔΕΕ: διάταξη της 5ης Ιουλίου 2011, Coedo Suárez κατά Συμβουλίου, F‑73/10, EU:F:2011:102, σκέψη 47