Προσφυγή/αγωγή της 21ης Ιουλίου 2006 - Duyster κατά Επιτροπής
(Υπόθεση F-81/06)
Γλώσσα διαδικασίας: ολλανδική
Διάδικοι
Προσφεύγουσα/ενάγουσα: Tineke Duyster (Oetrange, Λουξεμβούργο) (εκπρόσωπος: W.H.A.M. van den Muijsenbergh, δικηγόρος)
Καθής/εναγομένη: Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων
Αιτήματα της προσφεύγουσας/ενάγουσας
Η προσφεύγουσα/ενάγουσα ζητεί από το Δικαστήριο Δημόσιας Διοίκησης:
να κρίνει την προσφυγή/αγωγή (στο εξής: προσφυγή) παραδεκτή στο σύνολό της,
να ακυρώσει τις αποφάσεις της αρμόδιας για τους διορισμούς αρχής (AΔΑ) της 8ης Νοεμβρίου 2005 και της 11ης Μαΐου 2006,
να επιδικάσει την προσφεύγουσα/ενάγουσα (στο εξής: προσφεύγουσα) αποζημίωση για τη ζημία την οποία υπέστη,
επικουρικώς, να δεχθεί εν όλω ή εν μέρει τα ανωτέρω αιτήματα ή να λάβει απόφαση δεχόμενη εν όλω ή εν μέρει τα αιτήματα της προσφεύγουσας της 5ης και της 13ης Ιουλίου 2005,
να καταδικάσει την καθής/εναγομένη (στο εξής: καθής) στα δικαστικά έξοδα.
Ισχυρισμοί και κύρια επιχειρήματα
Στο πλαίσιο των υποθέσεων F-51/05
1 και F-18/06
2, η προσφεύγουσα έχει ήδη αμφισβητήσει το γεγονός ότι η Επιτροπή την έθεσε κατ' αρχάς σε κατάσταση γονικής αδείας για το διάστημα από 1ης Νοεμβρίου 2004 μέχρι 30 Απριλίου 2005 και εν συνεχεία, με έγγραφο της 17ης Νοεμβρίου 2005, καθόρισε την 8η Νοεμβρίου 2004 ως ημερομηνία ενάρξεως της γονικής αδείας.
Στην παρούσα υπόθεση, η προσφεύγουσα προσβάλλει τις αποφάσεις με τις οποίες η Επιτροπή απέρριψε ως απαράδεκτες τις αιτήσεις της περί καταβολής αποζημιώσεως βάσει του άρθρου 288 ΕΚ και του άρθρου 90, παράγραφος 1, του Κανονισμού Υπηρεσιακής Καταστάσεως (ΚΥΚ) αναφορικά προς 50 περίπου σημεία σχετικά με αμελή συμπεριφορά που επέδειξαν οι υπηρεσίες της Επιτροπής.
Προς στήριξη της προσφυγής της κατά των αποφάσεων περί απαραδέκτου, η προσφεύγουσα προβάλλει κυρίως: i) το γεγονός ότι οι αποφάσεις στηρίζονται σε εσφαλμένα πραγματικά περιστατικά, ii) την παράβαση του περιεχομένου και της ratio του άρθρου 90, παράγραφοι 1 και 2, του ΚΥΚ, iii) την ύπαρξη αντιφάσεων, iv) την έλλειψη σαφηνείας των αποφάσεων, v) το γεγονός ότι η ΑΔΑ ερμηνεύει ή/και εφαρμόζει εσφαλμένα τη νομολογία που αφορά τα άρθρα 288 ΕΚ και 90 του ΚΥΚ, vi) το γεγονός ότι η ΑΔΑ χρησιμοποιεί εσφαλμένα επιχειρήματα, vii) την παραβίαση των αρχών της αναλογικότητας, της δικαιολογημένης εμπιστοσύνης, της ίσης μεταχειρίσεως και της ασφαλείας δικαίου, καθώς και την παραβίαση της αρχής της σταθμίσεως των συμφερόντων, τη μη εκπλήρωση του καθήκοντος ενημερώσεως που υπέχει ο εργοδότης, την παραβίαση της αρχής της χρηστής διοικήσεως και την προσβολή του δικαιώματος προς άσκηση ενδίκου βοηθήματος.
____________1 - EE C 217 της 3. 9. 2005 (υπόθεση αρχικώς πρωτοκολληθείσα στο Πρωτοδικείο των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων υπό τον αριθ. Τ-249/05 και μεταφερθείσα στο Δικαστήριο Δημόσιας Διοίκησης της Ευρωπαϊκής Ένωσης με διάταξη της 15.12.2005).2 - ΕΕ C 154 της 1. 7. 2006.