Αναίρεση που άσκησαν στις 21 Νοεμβρίου 2019 οι FVE Holýšov I s. r. o. κ.λπ. κατά της αποφάσεως που εξέδωσε το Γενικό Δικαστήριο (έβδομο τμήμα) στις 20 Σεπτεμβρίου 2019 στην υπόθεση T-217/17, FVE Holýšov I s. r. o. κ.λπ. κατά Επιτροπής

(Υπόθεση C-850/19 P)

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Αναιρεσείουσες: FVE Holýšov I s. r. o., FVE Stříbro s. r. o., FVE Úsilné s. r. o., FVE Mozolov s. r. o., FVE Osečná s. r. o., Solarpark Rybníček s. r. o., FVE Knĕžmost s. r. o., Hutira FVE - Omice a.s., Exit 90 SPV s.r.o., Onyx Energy s.r.o., Onyx Energy projekt II s.r.o., Photon SPV 1 s.r.o., Photon SPV 3 s.r.o., Photon SPV 4 s.r.o., Photon SPV 6 s.r.o., Photon SPV 8 s.r.o., Photon SPV 10 s.r.o., Photon SPV 11 s.r.o., Antaris GmbH, Michael Göde, NGL Business Europe Ltd, NIG NV, GIHG Ltd, Radiance Energy Holding Sàrl, ICW Europe Investments Ltd, Photovoltaik Knopf Betriebs-GmbH, Voltaic Network GmbH, WA Investments-Europa Nova Ltd (εκπρόσωποι: A. Reuter, H. Wendt, C. Bürger, T. Christner, W. Schumacher, A. Compes, T. Herbold, Rechtsanwälte)

Λοιποί διάδικοι στην αναιρετική διαδικασία: Ευρωπαϊκή Επιτροπή, Τσεχική Δημοκρατία, Βασίλειο της Ισπανίας, Κυπριακή Δημοκρατία, Σλοβακική Δημοκρατία

Αιτήματα

Οι αναιρεσείουσες ζητούν από το Δικαστήριο:

να αναιρέσει την αναιρεσιβαλλόμενη απόφαση·

να κάνει δεκτή την προσφυγή την οποία είχαν ασκήσει κατά της αποφάσεως C(2016) 7827 τελικό της Επιτροπής, της 28ης Νοεμβρίου 2016, για την κρατική ενίσχυση SA.40171 (2015/NN), σχετικά με την προώθηση της παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας από ανανεώσιμες πηγές ενέργειας, περίληψη της οποίας δημοσιεύθηκε στην Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης ¹ , ή επικουρικώς

να αναπέμψει την υπόθεση ενώπιον του Γενικού Δικαστηρίου·

να καταδικάσει την αναιρεσίβλητη στα δικαστικά έξοδα.

Λόγοι αναιρέσεως και κύρια επιχειρήματα

Η αίτηση αναιρέσεως αφορά (i) τον χαρακτηρισμό των προγραμμάτων ενισχύσεων για ανανεώσιμες πηγές ενέργειας που χρηματοδοτούνται από ιδιωτικούς πόρους ως «κρατικών ενισχύσεων», (ii) το ζήτημα εάν οι πολίτες της Ευρωπαϊκής Ένωσης μπορούσαν να θεωρήσουν το περιεχόμενο των αποφάσεων της αναιρεσίβλητης αξιόπιστο, (iii) την προστασία της δικαιολογημένης εμπιστοσύνης των πολιτών της Ευρωπαϊκής Ένωσης από τις παλινδρομήσεις της αναιρεσίβλητης (iv) το ζήτημα εάν η αναιρεσίβλητη ενήργησε καθ’ υπέρβαση και κατά κατάχρηση εξουσίας. Οι αναιρεσείουσες προβάλλουν οκτώ λόγους αναιρέσεως.

Πρώτος λόγος αναιρέσεως: Η διαπίστωση του Γενικού Δικαστηρίου ότι το έγγραφο το οποίο απηύθυνε η αναιρεσίβλητη στις ενώσεις επιχειρήσεων των ενδιαφερόμενων κλάδων τον Ιούλιο του 2004 δεν αποτελούσε δεσμευτική απόφαση (α) δεν λαμβάνει υπόψη τη νομολογία του Δικαστηρίου σχετικά με την έννοια της αποφάσεως και αντιβαίνει σε αυτή, και (β) συνήχθη στο πλαίσιο διαδικασίας στην οποία εμφιλοχώρησαν διαδικαστικές πλημμέλειες που έθιγαν τα συμφέροντα των αναιρεσειουσών.

Δεύτερος λόγος αναιρέσεως: Οι αναιρεσείουσες είχαν προβάλει ως λόγο ακυρώσεως ότι η αναιρεσίβλητη δεσμευόταν από την απόφαση που εξέδωσε το 2006, με την οποία είχε κρίνει ότι το επίμαχο πρόγραμμα δεν αποτελεί κρατική ενίσχυση (η «απόφαση του 2006»). Η διαπίστωση του Γενικού Δικαστηρίου ότι αυτός ο λόγος ακυρώσεως ήταν απαράδεκτος, διότι οι αναιρεσείουσες (i) «δεν προσδιόρισαν επακριβώς την απόφαση» και (ii) τον προέβαλαν για πρώτη φορά με το υπόμνημα απαντήσεως, δεν είναι σύμφωνη (α) προς τη νομολογία του Δικαστηρίου σχετικά με το πότε ένα έγγραφο αποτελεί απόφαση και (β) προς τους διαδικαστικούς κανόνες.

Τρίτος λόγος αναιρέσεως: Είναι εσφαλμένη η διαπίστωση του Γενικού Δικαστηρίου ότι ουδέποτε είχε δημιουργηθεί στις αναιρεσείουσες δικαιολογημένη εμπιστοσύνη ότι η αναιρεσίβλητη θα παρέμενε πιστή στις αποφάσεις που εξέδωσε το 2004 και το 2006 και στη στάση την οποία επιδείκνυε από το 2004 έως την έκδοση της προσβαλλόμενης αποφάσεως το 2016. Πρώτον, η εν λόγω διαπίστωση δεν λαμβάνει υπόψη τα πραγματικά περιστατικά της υπόθεσης, παρόλο που δεν αμφισβητούνται, και αντιβαίνει στη νομολογία του Δικαστηρίου σχετικά με τις προϋποθέσεις στοιχειοθέτησης δικαιολογημένης εμπιστοσύνης. Δεύτερον, η ανωτέρω διαπίστωση στηρίζεται σε διαδικαστικές πλημμέλειες.

Τέταρτος λόγος αναιρέσεως: Η διαπίστωση του Γενικού Δικαστηρίου (στις σκέψεις 86-127) ότι το αρχικό πρόγραμμα για την προώθηση των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας συνιστούσε κρατική ενίσχυση στηρίζεται σε εσφαλμένη ερμηνεία της έννοιας «κρατική ενίσχυση». Σύμφωνα με τη νομολογία του Δικαστηρίου, το αρχικό πρόγραμμα για την προώθηση των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας δεν περιλάμβανε κρατικούς πόρους, όπερ ισχύει ανεξαρτήτως της κρίσεως επί του ζητήματος εάν η αύξηση των τιμών για τις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας συνιστούσε ή όχι «τέλος». Επιπλέον, ακόμη και εάν θεωρηθεί ότι η κρίση επί της υπάρξεως ή μη «τέλους» είναι αποφασιστικής σημασίας (όπερ δεν ισχύει), η διαπίστωση του Γενικού Δικαστηρίου περί της υπάρξεως «τέλους» αντιβαίνει στο δίκαιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης και συνήχθη στο πλαίσιο διαδικασίας στην οποία εμφιλοχώρησαν διαδικαστικές πλημμέλειες.

Πέμπτος λόγος αναιρέσεως: Στο πλαίσιο του τέταρτου λόγου ακυρώσεως, οι νυν αναιρεσείουσες είχαν υποστηρίζει ενώπιον του Γενικού Δικαστηρίου ότι η νυν αναιρεσίβλητη είχε επιβάλει υπέρμετρες απαιτήσεις στο πλαίσιο της εκτιμήσεως της συμβατότητας του επίμαχου μέτρου με την εσωτερική αγορά. Το Γενικό Δικαστήριο (στις σκέψεις 130-136) απέρριψε αυτόν τον λόγο ακυρώσεως, διότι έκρινε ότι η σχετική απαίτηση για «μηχανισμό αξιολογήσης» δεν είχε «επιβληθεί» από την αναιρεσίβλητη και ήταν σύμφωνη προς τις κοινοτικές κατευθυντήριες γραμμές του 2008 σχετικά με τις κρατικές ενισχύσεις για την προστασία του περιβάλλοντος ² . Η κρίση αυτή του Γενικού Δικαστηρίου αντιβαίνει στο δίκαιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Έκτος λόγος αναιρέσεως: Με το πρώτο σκέλος του πέμπτου λόγου ακυρώσεως, οι νυν αναιρεσείουσες είχαν υποστηρίξει ότι η προσβαλλόμενη απόφαση στηριζόταν σε πραγματικά σφάλματα. Με τον έβδομο λόγο ακυρώσεως οι νυν αναιρεσείουσες είχαν υποστηρίξει ότι η προσβαλλόμενη απόφαση βασίζεται σε πρόδηλη πλάνη εκτιμήσεως. Το Γενικό Δικαστήριο (στις σκέψεις 139 και 166) απέρριψε αμφότερους τους λόγους ακυρώσεως τους οποίους είχαν προβάλει οι αναιρεσείουσες. Η απόρριψη αυτή οφειλόταν σε διαδικαστικές πλημμέλειες οι οποίες έθιγαν τα συμφέροντα των αναιρεσειουσών. Πρώτον, το Γενικό Δικαστήριο απέρριψε το πρώτο σκέλος του πέμπτου λόγου ακυρώσεως τον οποίο είχαν προβάλει οι αναιρεσείουσες χωρίς να εξετάσει την ουσία του, διότι ερμήνευσε εσφαλμένα το περιεχόμενό του. Το Γενικό Δικαστήριο δεν απέδωσε, επίσης, το περιεχόμενο του συγκεκριμένου λόγου ακυρώσεως σύμφωνα με τον τρόπο που αυτός είχε διατυπωθεί στο υπόμνημα απαντήσεως. Δεύτερον, το Γενικό Δικαστήριο απέρριψε τον έβδομο λόγο ακυρώσεως που είχαν προβάλει οι αναιρεσείουσες χωρίς να αποδώσει το περιεχόμενό του σύμφωνα με τον τρόπο που αυτός είχε διατυπωθεί στο υπόμνημα απαντήσεως.

Έβδομος λόγος αναιρέσεως: Οι αναιρεσείουσες ισχυρίζονται ότι η απόρριψη από το Γενικό Δικαστήριο του δεύτερου σκέλους του πέμπτου ισχυρισμού τους σχετικά με παραβάσεις των διαδικαστικών κανόνων εκ μέρους της αναιρεσίβλητης αντιβαίνει στο δίκαιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Όγδοος λόγος αναιρέσεως: Οι αναιρεσείουσες ισχυρίζονται ότι η εκ μέρους του Γενικού Δικαστηρίου απόρριψη του έκτου λόγου ακυρώσεως που είχαν προβάλει σχετικά με εσφαλμένη κρίση της αναιρεσίβλητης επί ζητημάτων που δεν εμπίπτουν στη νομοθεσία περί κρατικών ενισχύσεων και παράβαση του άρθρου 5, παράγραφος 1, ΣΕΕ, αντιβαίνει στο δίκαιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

____________

¹ ΕΕ 2017, C 69, σ. 2.

² ΕΕ 2008, C 82, σ. 1.