WYROK SĄDU DO SPRAW SŁUŻBY PUBLICZNEJ

(pierwsza izba)

z dnia 7 lipca 2009 r.

Sprawa F‑39/08

Giorgio Lebedef

przeciwko

Komisji Wspólnot Europejskich

Służba publiczna – Urzędnicy – Coroczny urlop wypoczynkowy – Działalność przedstawiciela pracowników – Oddelegowanie w połowie wymiaru czasu pracy do celów reprezentacji związkowej – Działalność przedstawicielska określona w regulaminie pracowniczym – Nieusprawiedliwiona nieobecność – Odliczenie od przysługującego corocznego urlopu wypoczynkowego – Artykuł 60 regulaminu pracowniczego

Przedmiot: Skarga wniesiona na podstawie art. 236 WE i 152 EWEA, w której G. Lebedef żąda stwierdzenia nieważności decyzji z dni 29 maja, 20 czerwca, 28 czerwca i 6 lipca 2007 r., a także dwóch decyzji z dnia 26 lipca 2007 r. i decyzji z dnia 2 sierpnia 2007 r. dotyczących odliczenia w sumie 32 dni od przysługującego mu urlopu za 2007 r.

Orzeczenie: Skarga zostaje oddalona. Skarżący zostaje obciążony całością kosztów postępowania.

Streszczenie

1.      Urzędnicy – Reprezentacja – Komitet Pracowniczy – Udział urzędników lub pracowników nieoddelegowanych

2.      Urzędnicy – Nieusprawiedliwiona nieobecność – Późniejsze usprawiedliwienie – Przesłanki

(regulamin pracowniczy, art. 60)

3.      Urzędnicy – Reprezentacja – Komitet Pracowniczy – Obowiązek uzyskania wcześniejszej zgody na nieobecność

(regulamin pracowniczy, art. 60)

4.      Urzędnicy – Nieobecność – Właściwość w zakresie kontroli

1.      Nie jest ani możliwe, ani pożądane, aby za reprezentację pracowniczą odpowiadali wyłącznie oddelegowani, zarówno w wymiarze 50%, jak i 100% czasu pracy, urzędnicy lub pracownicy. Istnieje niewątpliwy interes w tym, aby pracownicy nieoddelegowani wypełniali część obowiązków wynikających z reprezentacji pracowniczej. Niemniej jednak system przewidujący specjalnie oddelegowanie niektórych przedstawicieli pracowników wiąże się z tym, że w przypadku urzędników lub pracowników nieoddelegowanych udział w reprezentacji pracowniczej powinien mieć charakter okazjonalny i, licząc w skali półrocznej lub kwartalnej, obejmować stosunkowo niewielki procent czasu pracy.

Choć dokładne określenie „okazjonalnego” charakteru udziału w reprezentacji pracowniczej, a także dokładne określenie części czasu poświęconego na taką działalność jest z natury niemożliwe i może być dokonywane wyłącznie indywidualnie, to akceptowanie sytuacji, w której nieoddelegowany urzędnik czy pracownik poświęca reprezentacji pracowniczej prawie cały lub cały czas pracy, co oznacza, że poświęca niewiele, a nawet nie poświęca wcale czasu na pracę w zatrudniającej go jednostce organizacyjnej, skutkuje omijaniem systemu wprowadzonego przez poszczególne umowy zawarte między Komisją a organizacjami związkowymi i zawodowymi i może stanowić, w zależności od okoliczności, nadużycie prawa, z którego sąd wspólnotowy może być zobowiązany wyciągnąć konsekwencje.

(zob. pkt 49, 50)

Odesłanie:

Sąd Pierwszej Instancji: sprawa T‑222/95 Angelini przeciwko Komisji, 18 grudnia 1997 r., RecFP s. I‑A‑491, II‑1277, pkt 35, 36; sprawa T‑57/96 Costantini przeciwko Komisji, 18 grudnia 1997 r., RecFP s. I‑A‑495, II‑1293, pkt 28, 29; sprawa T‑95/98 DEP Gogos przeciwko Komisji, 12 czerwca 2001 r., RecFP s. I‑A‑123, II‑571, pkt 24

2.      W przypadku braku wniosku o wcześniejszą zgodę na nieobecność lub co najmniej wcześniejszego poinformowania o nieobecności zaświadczenie ex post usprawiedliwiające nieobecność urzędnika może zostać uwzględnione, na mocy art. 60 regulaminu pracowniczego, jedynie w przypadku choroby lub wypadku; w każdym razie, nawet wobec zaświadczeń ex post, właściwy organ musi mieć możliwość zachowania pewnego prawa kontroli i oceny zasadności późniejszego usprawiedliwiania nieobecności uznawanych za nieusprawiedliwione.

(zob. pkt 55)

3.      Choć w niektórych okolicznościach trudności praktyczne lub ograniczenia związane z poufnością mogą uniemożliwiać przedstawicielom pracowników przestrzeganie obowiązku uzyskiwania wcześniejszej zgody na nieobecność od przełożonych (lub przynajmniej ich wcześniejszego informowania), jeżeli chodzi w szczególności o kwestię związaną z poufnością, to pomijając fakt, że liczne informacje dotyczące działalności w zakresie reprezentacji pracowniczej nie są poufne, a zwłaszcza informacje na temat miejsca, godziny i uczestników oficjalnych zebrań, oraz że obowiązek poufności obejmuje jedynie część tej działalności, przedstawiciel pracowników zawsze może – nawet w przypadku danych poufnych – udzielić przełożonemu informacji ogólnych nieobjętych poufnością, na przykład na temat przybliżonego czasu trwania zebrania.

Ponadto fakt, że w zatrudniającej jednostce organizacyjnej ogólnie i pobieżnie wiadomo o działalności urzędnika na rzecz reprezentacji pracowniczej nie może być równoznaczny z wcześniejszym informowaniem ani a fortiori z wcześniejszą zgodą przełożonego.

(zob. pkt 57, 58)

4.      Co się tyczy urzędnika podlegającego dwóm strukturom hierarchicznym, z których pierwszą są organy reprezentacji pracowniczej w zakresie jego działalności przedstawiciela związkowego, a drugą zatrudniająca go jednostka organizacyjna, to o ile organy reprezentacji pracowniczej są właściwe do kontrolowania jego nieobecności w ramach oddelegowania związanego z reprezentacją związkową, o tyle nie mogą kontrolować jego nieobecności w czasie pracy przeznaczonym na wykonywanie zadań w zatrudniającej go jednostce organizacyjnej. W ich przypadku jedyną właściwą jednostką jest zatrudniająca go jednostka.

(zob. pkt 59)