Language of document : ECLI:EU:F:2007:143

ΔΙΑΤΑΞΗ ΤΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΔΙΟΙΚΗΣΗΣ (πρώτο τμήμα)

της 12ης Ιουλίου 2007

Υπόθεση F-143/06

Donato Continolo

κατά

Επιτροπής των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων

«Υπαλληλική υπόθεση – Υπάλληλοι – Συντάξεις – Μεταφορά συνταξιοδοτικών δικαιωμάτων – Προδήλως απαράδεκτο»

Αντικείμενο: Προσφυγή ασκηθείσα δυνάμει των άρθρων 236 ΕΚ και 152 ΕΑ, με την οποία ο D. Continolo ζητεί την ακύρωση της αποφάσεως της Επιτροπής, της 3ης Ιανουαρίου 2006, περί προσδιορισμού και εκκαθαρίσεως των συνταξιοδοτικών του δικαιωμάτων, καθόσον, για τον υπολογισμό των τελευταίων, αυτή δεν λαμβάνει υπόψη από το διάστημα κατά το οποίο είχε άδεια για προσωπικούς λόγους, από τις 11 Ιουνίου 1981 μέχρι την 1η Μαρτίου 1983, παρά μόνο μια περίοδο ενός έτους, πέντε μηνών και έξι ημερών αντί για ένα έτος, οκτώ μήνες και είκοσι ημέρες, μαζί με την απόφαση της αρμόδιας για τους διορισμούς αρχή της 5ης Σεπτεμβρίου 2006 περί απορρίψεως της ενστάσεώς του κατά της προαναφερθείσας αποφάσεως της 3ης Ιανουαρίου 2006.

Απόφαση: Η προσφυγή απορρίπτεται ως προδήλως απαράδεκτη. Κάθε διάδικος φέρει τα δικαστικά του έξοδα.

Περίληψη

Υπάλληλοι – Προσφυγή – Προηγούμενη διοικητική ένσταση – Ταυτότητα αντικειμένου και υποθέσεως

(Κανονισμός Υπηρεσιακής Καταστάσεως των υπαλλήλων, άρθρα 90 και 91)

Δυνάμει του άρθρου 91, παράγραφος 2, του Κανονισμού Υπηρεσιακής Καταστάσεως των υπαλλήλων (στο εξής: ΚΥΚ), μια προσφυγή είναι παραδεκτή μόνον αν έχει υποβληθεί προηγουμένως στην αρμόδια για τους διορισμούς αρχή ένσταση υπό την έννοια του άρθρου 90, παράγραφος 2, του ΚΥΚ κατά της βλαπτικής πράξεως, εντός της προθεσμίας τριών μηνών την οποία προβλέπει το άρθρο αυτό.

Είναι απαράδεκτη η προσφυγή υπαλλήλου στρεφόμενη κατά αποφάσεως της διοικήσεως περί καθορισμού των συνταξιοδοτικών του δικαιωμάτων όταν η προηγηθείσα ένσταση στρεφόταν κατά μιας μεταγενέστερης αποφάσεως της διοικήσεως απορρίπτουσας το αίτημά του περί καταβολής εισφορών με αναδρομικής ισχύ στο κοινοτικό συνταξιοδοτικό σύστημα. Πράγματι, πριν από την προσφυγή, καθόσον αυτή στρέφεται κατά της πρώτης αποφάσεως, δεν υποβλήθηκε προηγουμένως ένσταση με το ίδιο αντικείμενο, οπότε αυτή δεν πληροί την προϋπόθεση που θέτει το άρθρο 91, παράγραφος 2, του ΚΥΚ. Εξάλλου, ακόμα και αν υποτεθεί ότι η ένσταση, καθόσον αυτή αφορά τον εκ μέρους της διοικήσεως υπολογισμό των συνταξιοδοτικών δικαιωμάτων του προσφεύγοντος, μπορεί να θεωρηθεί ότι στρέφεται επίσης κατά του κύρους της πρώτης αποφάσεως και ότι, κατά συνέπεια, υποβλήθηκε παρεμπιπτόντως και κατά της εν λόγω αποφάσεως, αυτή όφειλε να υποβληθεί εντός της προβλεπόμενης από τον ΚΥΚ προθεσμίας.

(βλ. σκέψεις 18 και 22 έως 24)