ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΔΙΟΙΚΗΣΗΣ
ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗΣ ΕΝΩΣΗΣ

(τρίτο τμήμα)

της 1ης Οκτωβρίου 2014

Υπόθεση F‑91/13

DF

κατά

Ευρωπαϊκής Επιτροπής

«Υπαλληλική υπόθεση — Αποδοχές — Αποζημίωση αποδημίας — Έξοδα ταξιδίου — Απόσπαση του προσφεύγοντος στη χώρα ιθαγενείας του — Προϋπόθεση προβλεπόμενη στο άρθρο 4, παράγραφος 1, στοιχείο β΄, του παραρτήματος VII του KYK»

Αντικείμενο:      Προσφυγή-αγωγή ασκηθείσα δυνάμει του άρθρου 270 ΣΛΕΕ, το οποίο έχει εφαρμογή στη Συνθήκη ΕΚΑΕ βάσει του άρθρου 106α της Συνθήκης αυτής, με την οποία ο DF ζητεί, μεταξύ άλλων, την ακύρωση της αποφάσεως της Ευρωπαϊκής Επιτροπής της 20ής Δεκεμβρίου 2012, με την οποία διατάχθηκε η ανάκτηση της αποζημιώσεως αποδημίας και των εξόδων ετησίου ταξιδίου που εισέπραξε κατά την απόσπασή του στη Γερμανία, μεταξύ της 1ης Σεπτεμβρίου 2009 και της 31ης Αυγούστου 2012, την επιστροφή των ήδη αναζητηθέντων ποσών, καθώς και την επιδίκαση αποζημιώσεως.

Απόφαση:      Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή υποχρεώνεται να καταβάλει στον DF το ποσό των 1 500 ευρώ προς αποκατάσταση της ηθικής βλάβης του. Η προσφυγή-αγωγή απορρίπτεται κατά τα λοιπά. Η Επιτροπή φέρει τα δικαστικά έξοδά της και υποχρεώνεται να φέρει το ένα τέταρτο των δικαστικών εξόδων στα οποία υποβλήθηκε ο DF. Ο DF φέρει τα τρία τέταρτα των εξόδων του.

Περίληψη

1.      Υπάλληλοι — Αποδοχές — Επίδομα αποδημίας — Προϋποθέσεις χορηγήσεως — Συνήθης διαμονή εκτός του κράτους μέλους διορισμού κατά τη διάρκεια της περιόδου αναφοράς — Περίοδος αναφοράς — Προσδιορισμός της ημερομηνίας λήξεως σε περίπτωση αποσπάσεως του υπαλλήλου — Ημερομηνία αρχικής αναλήψεως υπηρεσίας

(Κανονισμός Υπηρεσιακής Καταστάσεως των υπαλλήλων, παράρτημα VII, άρθρο 4 § 1, στοιχείο β΄)

2.      Υπάλληλοι — Αναζήτηση αχρεωστήτως καταβληθέντων — Προϋποθέσεις — Προδήλως παράτυπη καταβολή — Κριτήρια

(Κανονισμός Υπηρεσιακής Καταστάσεως των υπαλλήλων, άρθρο 85)

3.      Υπάλληλοι — Αρχές — Δικαιώματα άμυνας — Υποχρέωση ακροάσεως του ενδιαφερομένου πριν από την έκδοση βλαπτικής γι’ αυτόν πράξεως — Περιεχόμενο — Παράβαση — Συνέπειες

(Χάρτης των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης, άρθρο 41 § 2, στοιχείο α΄)

1.      Όσον αφορά τις προϋποθέσεις χορηγήσεως του επιδόματος αποδημίας σε περίπτωση αποσπάσεως του υπαλλήλου, η δεκαετής προθεσμία του άρθρου 4, παράγραφος 1, στοιχείο β΄, του παραρτήματος VII του ΚΥΚ λήγει πάντοτε κατά την ημερομηνία της αρχικής αναλήψεως υπηρεσίας.

(βλ. σκέψη 17)

Παραπομπή:

ΓΔΕΕ: απόφαση Magdalena Fernández κατά Επιτροπής, T‑90/92, EU:T:1993:78, σκέψη 32

ΔΔΔΕΕ: αποφάσεις B κατά Επιτροπής, F‑7/06, EU:F:2007:129, σκέψη 39, Cavallaro κατά Επιτροπής, F‑108/05, EU:F:2007:164, σκέψη 71, Blais κατά ΕΚΤ, F‑6/08, EU:F:2008:160, σκέψη 67

2.      Όσον αφορά τις προϋποθέσεις αναζητήσεως των αχρεωστήτως καταβληθέντων, η έκφραση «τόσο εμφανής», που χαρακτηρίζει την αντικανονικότητα της καταβολής κατά την έννοια του άρθρου 85 του ΚΥΚ, δεν σημαίνει ότι ο λαβών τα αχρεωστήτως καταβληθέντα υπάλληλος απαλλάσσεται κάθε προσπάθειας σκέψεως ή ελέγχου, αλλά ότι η επιστροφή αυτή οφείλεται εφόσον πρόκειται περί σφάλματος το οποίο δεν μπορεί να μη διακρίνει ένας υπάλληλος ο οποίος επιδεικνύει τη συνήθη επιμέλεια και ο οποίος υποτίθεται ότι γνωρίζει τους κανόνες που διέπουν τις αποδοχές του.

Ως εκ τούτου, ένας υπάλληλος με τη συνήθη επιμέλεια, με πείρα και υψηλό βαθμό δεν είναι δυνατό να αγνοεί ότι η καταβολή του επιδόματος αποδημίας συνδέεται με αποδημία κατά την έννοια του άρθρου 4 του παραρτήματος VII του ΚΥΚ, η οποία δεν υφίσταται στην περίπτωση υπαλλήλου αποσπασθέντος προκειμένου να ασκήσει καθήκοντα στη χώρα της οποίας έχει την ιθαγένεια.

Εφόσον η Διοίκηση αρνείται επίσης να επιβεβαιώσει εγγράφως τις προφορικές διαβεβαιώσεις της, ένας υπάλληλος με τη συνήθη επιμέλεια, με πείρα και υψηλό βαθμό υποχρεούται να ελέγχει την ακρίβεια των εν λόγω προφορικών διαβεβαιώσεων, απευθύνοντας, επί παραδείγματι, έγγραφη αίτηση στη Διοίκηση, δυνάμει του άρθρου 90, παράγραφος 1, του ΚΥΚ.

(βλ. σκέψεις 35, 37 και 38)

Παραπομπή:

ΔΕΕ: απόφαση Stempels κατά Επιτροπής, 310/87, EU:C:1989:9, σκέψη 10, και διάταξη Γκούβρας κατά Επιτροπής, C‑420/04 P, EU:C:2005:482, σκέψη 59

ΓΔΕΕ: αποφάσεις Μασλίας κατά Κοινοβουλίου, T‑92/94, EU:T:1996:70, σκέψη 60, Jensen κατά Επιτροπής, T‑156/96, EU:T:1998:174, σκέψη 63, Barth κατά Επιτροπής, T‑348/00, EU:T:2001:144, σκέψη 29, και Gussetti κατά Επιτροπής, T‑312/02, EU:T:2004:102, σκέψη 82

3.      Κατ’ εφαρμογήν του άρθρου 41, παράγραφος 2, στοιχείο α΄, του Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης, κάθε πρόσωπο έχει δικαίωμα προηγούμενης ακροάσεως, πριν ληφθεί ατομικό μέτρο εις βάρος του.

Πάντως, προκειμένου η προσβολή του δικαιώματος ακροάσεως να συνεπάγεται την ακύρωση της ληφθείσας αποφάσεως, είναι ακόμη αναγκαίο να εξετασθεί αν, ελλείψει της πλημμέλειας αυτής, η διαδικασία θα μπορούσε να καταλήξει σε διαφορετικό αποτέλεσμα.

Ως εκ τούτου, όταν το γεγονός ότι ο ενδιαφερόμενος δεν είχε τη δυνατότητα να υποβάλει τις παρατηρήσεις του και να παράσχει εξηγήσεις πριν από την έκδοση αποφάσεως περί αναζητήσεως των αχρεωστήτως καταβληθέντων ποσών δεν ήταν δυνατό να επηρεάσει το περιεχόμενο της αποφάσεως αυτής, η προσβολή του δικαιώματος ακροάσεως του ενδιαφερομένου δεν μπορεί, αυτή και μόνη, να δικαιολογήσει την ακύρωση της εν λόγω αποφάσεως. Γεγονός παραμένει ότι η Διοίκηση, για τον ίδιο αυτό λόγο, προέβη σε παράνομη ενέργεια η οποία συνιστά υπηρεσιακό πταίσμα, ικανό να δικαιολογήσει την καταβολή αποζημιώσεως.

(βλ. σκέψεις 41 έως 47)

Παραπομπή:

ΔΔΔΕΕ: απόφαση CH κατά Κοινοβουλίου, F‑129/12, EU:F:2013:203, σκέψεις 33 και 38