ΔΙΑΤΑΞΗ ΤΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΔΙΟΙΚΗΣΗΣ
ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗΣ ΕΝΩΣΗΣ

(δεύτερο τμήμα)

της 14ης Ιανουαρίου 2014

Υπόθεση F‑60/13

Giorgio Lebedef

κατά

Ευρωπαϊκής Επιτροπής

«Υπαλληλική υπόθεση – Υπάλληλοι – Καταχώριση απουσιών για λόγους ασθενείας – Παράτυπη απουσία – Αφαίρεση από την ετήσια άδεια εκ μέρους της ΑΔΑ – Υποβολή αιτήματος μέσω ηλεκτρονικού ταχυδρομείου – Γνώση του ενδιαφερομένου περί της υπάρξεως αποφάσεως – Παράλειψη ανοίγματος μηνύματος ηλεκτρονικού ταχυδρομείου και λήψεως γνώσεως, με την ενεργοποίηση υπερσυνδέσμου, του περιεχομένου της αποφάσεως αυτής – Παραδεκτό – Προθεσμίες – Καθορισμός της ημερομηνίας από της οποίας ο ενδιαφερόμενος μπορούσε να λάβει γνώση του περιεχομένου της αποφάσεως»

Αντικείμενο:      Προσφυγή ασκηθείσα δυνάμει του άρθρου 270 ΣΛΕΕ, το οποίο έχει εφαρμογή στη Συνθήκη ΕΚΑΕ βάσει του άρθρου 106α της Συνθήκης αυτής, με την οποία ο G. Lebedef ζητεί την ακύρωση εικαζόμενης σιωπηρής αποφάσεως με την οποία απορρίφθηκε το από 13 Απριλίου 2012 αίτημά του να διορθώσει η Ευρωπαϊκή Επιτροπή τις καταχωρίσεις ορισμένων απουσιών του στο εσωτερικό λογισμικό διαχειρίσεως των αδειών του προσωπικού του εν λόγω θεσμικού οργάνου (στο εξής: SysPer 2), καθώς και την ακύρωση της ρητής αποφάσεως της 24ης Ιουλίου 2012 με την οποία απορρίφθηκε το προαναφερθέν αίτημα (στο εξής: απόφαση της 24ης Ιουλίου 2012), καθόσον αφαιρεί από την ετήσια άδεια του προσφεύγοντος πέντε ημέρες.

Απόφαση:      Η προσφυγή απορρίπτεται ως προδήλως απαράδεκτη. Ο G. Lebedef φέρει τα δικαστικά έξοδά του και καταδικάζεται στα δικαστικά έξοδα της Ευρωπαϊκής Επιτροπής.

Περίληψη

1.      Υπαλληλικές προσφυγές – Προηγούμενη διοικητική ένσταση – Προθεσμίες – Έναρξη – Κοινοποίηση – Έννοια – Μήνυμα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου με το οποίο ανακοινώνεται η ύπαρξη και η διαθεσιμότητα αποφάσεως – Εμπίπτει – Κρίσιμη ημερομηνία – Πιθανή ημερομηνία κατά την οποία ο υπάλληλος λαμβάνει όντως γνώση του περιεχομένου της αποφάσεως

(Κανονισμός Υπηρεσιακής Καταστάσεως των υπαλλήλων, άρθρα 90 και 91)

2.      Υπαλληλικές προσφυγές – Προηγούμενη διοικητική ένσταση – Προθεσμίες – Ρητή απόφαση περί απορρίψεως αιτήματος η οποία δεν προσβάλλεται εμπροθέσμως – Μεταγενέστερη ανακοίνωση στην οποία μνημονεύεται η προηγούμενη απόφαση – Έναρξη νέας προθεσμίας – Δεν συντρέχει

(Κανονισμός Υπηρεσιακής Καταστάσεως των υπαλλήλων, άρθρα 90 και 91)

1.      Για να είναι σύννομη, κατά τα άρθρα 90 και 91 του ΚΥΚ, η κοινοποίηση αποφάσεως, δεν αρκεί απλώς να γνωστοποιείται η απόφαση στον αποδέκτη της, αλλά πρέπει να εξασφαλίζεται και ότι αυτός λαμβάνει όντως γνώση του περιεχομένου της.

Ειδικότερα, εφόσον ο ενδιαφερόμενος βρίσκεται σε ενεργό υπηρεσία κατά την έννοια του άρθρου 35, στοιχείο α΄, του ΚΥΚ, θα πρέπει να θεωρείται ότι, κατ’ αρχήν, όταν η Διοίκηση αποδέχεται την υποβολή αιτήματος κατά την έννοια του άρθρου 90, παράγραφος 1, του ΚΥΚ διά της ηλεκτρονικής οδού και εν προκειμένω μέσω της επαγγελματικής διευθύνσεως ηλεκτρονικού ταχυδρομείου την οποία έχει θέσει στη διάθεση του ενδιαφερομένου η Διοίκηση, νομίμως η Διοίκηση, λαμβανομένου υπόψη του εν λόγω τρόπου επικοινωνίας που επέλεξε ο ίδιος ο ενδιαφερόμενος και κατ’ εφαρμογή της αρχής του παραλληλισμού των τυπικών διαδικασιών, μπορεί να κοινοποιήσει την απάντησή της προς τον ενδιαφερόμενο και μέσω μηνύματος ηλεκτρονικού ταχυδρομείου αποστελλόμενου από την ηλεκτρονική διεύθυνση της αρμόδιας για τους διορισμούς αρχής, προς την οποία απευθυνόταν το αίτημα του ενδιαφερομένου, στην επαγγελματική ηλεκτρονική διεύθυνση του υπαλλήλου.

Το θεσμικό όργανο δεν μπορεί να θεωρήσει ότι εσωτερική ανακοίνωση διά της ηλεκτρονικής οδού, εν προκειμένω μήνυμα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου με το οποίο αναγγέλλεται η έκδοση και η ηλεκτρονική διαθεσιμότητα αποφάσεως της αρμόδιας για τους διορισμούς αρχής, λαμβάνεται από τον αποδέκτη εφόσον ο τελευταίος είναι σωματικά παρών στον τόπο εργασίας του. Αντιθέτως, ανάλογο τεκμήριο υφίσταται όταν το οικείο όργανο δεν θεμελιώνει τον σχετικό ισχυρισμό του σε απλές ενδείξεις, αλλά σε στοιχεία, ορισμένα εκ των οποίων έχουν παρασχεθεί από τον ενδιαφερόμενο και από τα οποία προκύπτει ότι έλαβε, ως παραλήπτης, στην επαγγελματική ηλεκτρονική του διεύθυνση μήνυμα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου και ότι ήταν σε θέση, κατά πάσα πιθανότητα, να το ανοίξει και να λάβει κατ’ αυτόν τον τρόπο δεόντως γνώση, μέσω υπερσυνδέσμου, της αποφάσεως η ύπαρξη της οποίας ανακοινώθηκε με το μήνυμα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου.

Το γεγονός ότι η Διοίκηση δεν ζήτησε από τον ενδιαφερόμενο να γνωστοποιήσει ότι διάβασε το μήνυμα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου δεν ασκεί επιρροή όσον αφορά την ημερομηνία κατά την οποία πρέπει να θεωρηθεί ότι ο ενδιαφερόμενος είχε τη δυνατότητα να λάβει όντως γνώση της αποφάσεως της αρμόδιας για τους διορισμούς αρχής, δεδομένου ότι ο ενδιαφερόμενος προέβη σε επιλογή κατά την ανάγνωση των μηνυμάτων ηλεκτρονικού ταχυδρομείου που είχε λάβει ανάλογα με τη σημασία που τους απέδιδε και, κατά συνέπεια, ανάλογα με το αν έκρινε σκόπιμο να λάβει γνώση αυτών.

(βλ. σκέψεις 39, 42 έως 44, 46 και 47)

Παραπομπή:

ΔΕΕ: 15 Ιουνίου 1976, 5/76, Jänsch κατά Επιτροπής, σκέψη 10

ΔΔΔΕΕ: 25 Απριλίου 2007, F‑71/06, Lebedef-Caponi κατά Επιτροπής, σκέψεις 29 έως 31 και 34· 7 Οκτωβρίου 2009, F‑101/08, Παππάς κατά Επιτροπής, σκέψη 43· 16 Δεκεμβρίου 2010, F‑25/10, AG κατά Κοινοβουλίου, σκέψεις 38 και 39

2.      Μήνυμα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προερχόμενο από τη Διοίκηση, με το οποίο απλώς γνωστοποιείται η ύπαρξη ρητής αποφάσεως περί απορρίψεως αιτήματος του υπαλλήλου, της οποίας ο ενδιαφερόμενος παρέλειψε να λάβει γνώση, δεν μπορεί να έχει ως αποτέλεσμα την έναρξη υπέρ αυτού νέας προθεσμίας ασκήσεως διοικητικής ενστάσεως κατά της εν λόγω αποφάσεως.

Το άρθρο 91, παράγραφος 3, δεύτερη περίπτωση, του ΚΥΚ αφορά τις προθεσμίες προσφυγής ενώπιον του Δικαστηρίου Δημόσιας Διοίκησης. Εν πάση περιπτώσει, δεν είναι δυνατόν να γίνει επίκληση της εν λόγω διατάξεως προκειμένου να θεμελιωθεί πλάσμα δικαίου σύμφωνα με το οποίο ρητή απόφαση μπορεί, μετά την επέλευση εικαζόμενης σιωπηρής αποφάσεως, να προκαλέσει την έναρξη νέας προθεσμίας για την άσκηση διοικητικής ενστάσεως όταν ο ενιστάμενος λάβει εντέλει γνώση της ρητής απαντήσεως της Διοικήσεως.

(βλ. σκέψεις 51 και 52)

Παραπομπή:

ΔΕΕ: 10 Δεκεμβρίου 1980, 23/80, Grasselli κατά Επιτροπής, σκέψη 18· 21 Νοεμβρίου 1990, C‑12/90, Infortec κατά Επιτροπής, σκέψη 10

ΓΔΕΕ: 9 Ιανουαρίου 2007, T‑288/04, Van Neyghem κατά Επιτροπής των Περιφερειών, σκέψη 52

ΔΔΔΕΕ: 10 Μαΐου 2011, F‑59/10, Barthel κ.λπ. κατά Δικαστηρίου, σκέψη 27