Ανακοίνωση στην ΕΕ
Προσφυγή της Microsoft Corporation κατά της Επιτροπής των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων, η οποία ασκήθηκε στις 7 Ιουνίου 2004.
(Υπόθεση Τ-201/04)
Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική
Η Microsoft Corporation, με έδρα την Ουάσιγκτον (ΗΠΑ), εκπροσωπούμενη από τους I. S. Forrester, QC, και J.-F. Bellis, δικηγόρο, άσκησε στις 7 Ιουνίου 2004 ενώπιον του Πρωτοδικείου των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων προσφυγή κατά της Επιτροπής των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων.
Η προσφεύγουσα ζητεί από το Δικαστήριο:
να ακυρώσει την απόφαση της Επιτροπής, της 24ης Μαρτίου 2004, ή, επικουρικώς, να ακυρώσει ή να μειώσει σε σημαντικό βαθμό το επιβληθέν πρόστιμο,
να καταδικάσει την καθής στα δικαστικά έξοδα.
Λόγοι ακυρώσεως και κύρια επιχειρήματα
Η προσφεύγουσα βάλλει κατά της αποφάσεως της Επιτροπής, με την οποία διαπιστώθηκαν δύο περιπτώσεις καταχρήσεως δεσπόζουσας θέσεως από την προσφεύγουσα και επιβλήθηκε πρόστιμο 497.196.304 ευρώ. Με την απόφαση, η Επιτροπή έκρινε ότι η προσφεύγουσα αρνήθηκε να παράσχει "πληροφοριακά στοιχεία για τη διαλειτουργικότητα" (interoperability information) και να επιτρέψει την χρήση τους για την ανάπτυξη και διάθεση στο εμπόριο προϊόντων για λειτουργικά συστήματα διαμετακομιστών ομαδικής εργασίας (work group server operating system). Δεύτερον, η Επιτροπή έκρινε ότι η προσφεύγουσα έθεσε ως προϋπόθεση της διαθεσιμότητας του Windows Client PC Operating System την ταυτόχρονη απόκτηση του Windows Media Player.
Προς στήριξη της προσφυγής της, η προσφεύγουσα υποστηρίζει, πρώτον, ότι η Επιτροπή έσφαλε, διότι έκρινε ότι η προσφεύγουσα παρέβη το άρθρο 82 ΕΚ, επειδή αρνήθηκε να παράσχει τα πρωτόκολλα επικοινωνίας (communication protocols) στους ανταγωνιστές της και δεν τους επέτρεψε να χρησιμοποιήσουν την τεχνολογία αυτή, ιδιοκτησίας Microsoft, σε ανταγωνιστικά λειτουργικά συστήματα διαμετακομιστών ομαδικής εργασίας.
Κατά την προσφεύγουσα, δεν πληρούνται στην παρούσα υπόθεση οι προϋποθέσεις που έχει καθορίσει το Δικαστήριο των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων για να υποχρεωθεί μία επιχείρηση που κατέχει δεσπόζουσα θέση να διαθέσει τα δικαιώματά της πνευματικής ιδιοκτησίας. Κατά την προσφεύγουσα, η τεχνολογία την οποία διετάχθη να διαθέσει δεν είναι απαραίτητη για να επιτευχθεί διαλειτουργικότητα με τα λειτουργικά συστήματα υπολογιστών της Microsoft, η δε άρνησή της να διαθέσει την τεχνολογία αυτή δεν εμποδίζει την ανάπτυξη νέων προϊόντων στη δευτερεύουσα αγορά ούτε, τέλος, έχει ως αποτέλεσμα την αποτροπή του ανταγωνισμού στη δευτερεύουσα αγορά.
Περαιτέρω, η προσφεύγουσα ισχυρίζεται ότι η προσβαλλόμενη απόφαση είναι εσφαλμένη, καθόσον δεν δέχεται ότι η προσφεύγουσα μπορεί να επικαλεστεί τα δικαιώματά της πνευματικής ιδιοκτησίας ως αντικειμενικό λόγο της αρνήσεώς της να διαθέσει την επίμαχη τεχνολογία, αλλά, αντιθέτως, στηρίζεται σε ένα νέο και ελαττωματικό από νομικής απόψεως κριτήριο σταθμίσεως, βάσει του οποίου η αποκάλυψη των επίμαχων πληροφοριακών στοιχείων επιβάλλεται από το δημόσιο συμφέρον.
Η προσφεύγουσα προβάλλει επίσης ότι ουδέποτε της ζητήθηκε να χορηγήσει άδεια για την ανάπτυξη λογισμικού εντός του ΕΟΧ και ότι δεν ήταν υποχρεωμένη να θεωρήσει ότι η μη ικανοποίηση του αιτήματος της Sun συνεπάγεται ευθύνη της προσφεύγουσας από το άρθρο 82 ΕΚ.
Επιπροσθέτως, η προσφεύγουσα ισχυρίζεται ότι η Επιτροπή δεν έλαβε υπόψη της τις υποχρεώσεις που υπέχει η Ευρωπαϊκή Κοινότητα, κατά την εφαρμογή του άρθρου 82 ΕΚ, από τη συμφωνία του Παγκόσμιου Οργανισμού Εμπορίου για ορισμένα εμπορικής φύσεως ζητήματα της πνευματικής ιδιοκτησίας (World Trade Organisation's Agreement on Trade Related Aspects of Intellectual Property - TRIPS). Δεύτερον, η προσφεύγουσα επικαλείται πλάνη της Επιτροπής, καθόσον αυτή έκρινε ότι η προσφεύγουσα παρέβη το άρθρο 82 ΕΚ, επειδή έθεσε ως προϋπόθεση της διαθεσιμότητας των λειτουργικών της συστημάτων προσωπικών υπολογιστών την ταυτόχρονη απόκτηση της λειτουργίας ήχου και εικόνας (media functionality) με την επωνυμία Windows Media Player.
Κατά την προσφεύγουσα, η προσβαλλόμενη απόφαση στηρίζεται σε μία θεωρία υποθετικού αποκλεισμού, σύμφωνα με την οποία η ευρεία διάδοση της λειτουργίας ήχου και εικόνας των Windows θα οδηγήσει, σε κάποιο απροσδιόριστο μελλοντικό χρονικό σημείο, σε μία κατάσταση όπου οι προμηθευτές περιεχομένου και οι παραγωγοί λογισμικού θα χρησιμοποιούν αποκλειστικά κωδικοποιήσεις βασισμένες στα πρότυπα Windows Media. Η προσφεύγουσα υποστηρίζει ότι η θεωρία αυτή δεν συμβαδίζει με την απόφαση της Επιτροπής επί της συγκεντρώσεως AOL/Time Warner
1, καθώς και με τα αποδεικτικά στοιχεία του φακέλου, από τα οποία προκύπτει ότι οι προμηθευτές περιεχομένου εξακολουθούν να χρησιμοποιούν κώδικες που βασίζονται σε διαφορετικά πρότυπα.
Η προσφεύγουσα προβάλλει επίσης ότι, με την προσβαλλόμενη απόφαση, δεν λαμβάνονται υπόψη τα πλεονεκτήματα που απορρέουν από το επιχειρηματικό μοντέλο της προσφεύγουσας, το οποίο συνίσταται στην ενσωμάτωση νέων λειτουργιών στα Windows, ώστε να ανταποκρίνεται στην τεχνολογική πρόοδο και στις μεταβολές στις προτιμήσεις των καταναλωτών.
Επίσης, σύμφωνα με την προσφεύγουσα, η προσβαλλόμενη απόφαση δεν πληροί τις προϋποθέσεις που απαιτούνται για να στοιχειοθετηθεί παράβαση του άρθρου 82 και, ειδικότερα, του στοιχείου δ΄ του άρθρου αυτού. Η προσφεύγουσα προβάλλει ότι τα Windows και η λειτουργία τους ήχου και εικόνας δεν αποτελούν ξεχωριστά προϊόντα. Η προσφεύγουσα ισχυρίζεται, περαιτέρω, ότι, με την προσβαλλόμενη απόφαση, δεν αποδεικνύεται ότι προϊόντα που χαρακτηρίζονται ως δεσμευτικά και δεσμευμένα δεν σχετίζονται εκ φύσεως ή λόγω εμπορικής χρήσεως. Επιπλέον, η προσφεύγουσα προβάλλει ότι, με την προσβαλλόμενη απόφαση, δεν λαμβάνεται υπόψη η υποχρέωση που υπέχει η Ευρωπαϊκή Κοινότητα, κατά την εφαρμογή του άρθρου 82 ΕΚ, από τη συμφωνία του Παγκόσμιου Οργανισμού Εμπορίου για ορισμένα εμπορικής φύσεως ζητήματα της πνευματικής ιδιοκτησίας, και ότι το επιβληθέν πρόστιμο είναι δυσανάλογο.
Τρίτον, η προσφεύγουσα προβάλλει ότι η υποχρέωση που της επιβλήθηκε να διορίσει και να επιβαρυνθεί με την αμοιβή τρίτου προσώπου αμοιβαίας εμπιστοσύνης (trustee), επιφορτισμένου με την παρακολούθηση της συμμορφώσεως προς την απόφαση, καθώς και με την παραλαβή και διερεύνηση καταγγελιών, είναι παράνομη, διότι συνιστά κατάχρηση εξουσίας. Η προσφεύγουσα επισημαίνει ότι στο εν λόγω πρόσωπο έχουν ανατεθεί διερευνητικής και αστυνομικής φύσεως εξουσίες, οι οποίες κανονικά ανήκουν στην Επιτροπή και δεν μπορούν να αποτελέσουν αντικείμενο αναθέσεως.
Τέλος, η προσφεύγουσα προβάλλει ότι η επιβολή προστίμου δεν βρίσκει έρεισμα στο νόμο, υπό το πρίσμα της νομικής καινοτομίας που σχετίζεται με τη διαπίστωση της καταχρήσεως δεσπόζουσας θέσεως. Η προσφεύγουσα ισχυρίζεται επίσης ότι το ύψος του προστίμου είναι καταφανώς υπερβολικό.
____________1 - 2001/718/ΕΚ: Απόφαση της Επιτροπής, της 11ης Οκτωβρίου 2000, με την οποία μια συγκέντρωση κηρύσσεται συμβιβάσιμη με την κοινή αγορά και τη συμφωνία για τον ΕΟΧ (Υπόθεση COMP/M.1845 - AOL/Time Warner) (ΕΕ L 268, σ. 28).