Αίτηση προδικαστικής αποφάσεως την οποία υπέβαλε το Bundessozialgericht (Γερμανία) στις 16 Ιανουαρίου 2019 – ZP κατά Bundesagentur für Arbeit

(Υπόθεση C-29/19)

Γλώσσα διαδικασίας: η γερμανική

Αιτούν δικαστήριο

Bundessozialgericht

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Προσφεύγων, αναιρεσίβλητος και αναιρεσείων: ZP

Καθής, αναιρεσείουσα και αναιρεσίβλητη: Bundesagentur für Arbeit

Προδικαστικά ερωτήματα

1)    Έχει το άρθρο 62, παράγραφος 1, του κανονισμού (ΕΚ) 883/2004¹ , σε συνδυασμό με το άρθρο 62, παράγραφος 2, του κανονισμού (ΕΚ) 883/2004, την έννοια ότι, σε περίπτωση ανεργίας εργαζομένου, ο αρμόδιος φορέας του κράτους μέλους κατοικίας οφείλει να υπολογίζει τις σχετικές παροχές με βάση τον «μισθό» που «εισέπραττε» ο ενδιαφερόμενος για την τελευταία του απασχόληση στην περιοχή του εν λόγω φορέα, ακόμη και αν κατά την εθνική νομοθεσία που εφαρμόζεται από τον αρμόδιο φορέα σχετικά με τη στήριξη των ανέργων ο μισθός αυτός δεν μπορεί να ληφθεί υπόψη, διότι η περίοδος καταβολής του δεν είχε τη δέουσα διάρκεια, και αντί αυτού προβλέπεται πλασματικός υπολογισμός των παροχών;

2)    Έχει το άρθρο 62, παράγραφος 1, του κανονισμού (ΕΚ) 883/2004, σε συνδυασμό με το άρθρο 62, παράγραφος 2, του κανονισμού (ΕΚ) 883/2004, την έννοια ότι, σε περίπτωση ανεργίας εργαζομένου, ο αρμόδιος φορέας του κράτους μέλους κατοικίας οφείλει να υπολογίζει τις σχετικές παροχές με βάση τον «μισθό» που «εισέπραττε» ο ενδιαφερόμενος για την τελευταία του απασχόληση στην περιοχή του εν λόγω φορέα, ακόμη και αν κατά την εθνική νομοθεσία που εφαρμόζεται από τον αρμόδιο φορέα σχετικά με τη στήριξη των ανέργων ο μισθός αυτός δεν μπορεί να συμπεριληφθεί στην περίοδο αναφοράς ως βάση υπολογισμού των παροχών, διότι δεν εκκαθαρίσθηκε εγκαίρως, και αντί αυτού προβλέπεται πλασματικός υπολογισμός των παροχών;

____________

¹     Κανονισμός (ΕΚ) 883/2004 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 29ης Απριλίου 2004, για τον συντονισμό των συστημάτων κοινωνικής ασφάλειας (ΕΕ 2004, L 166, σ. 1).