Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Verwaltungsgericht Wien (Austria) w dniu 21 czerwca 2019 r. – IE / Magistrat der Stadt Wien
(Sprawa C-477/19)
Język postępowania: niemiecki
Sąd odsyłający
Verwaltungsgericht Wien
Strony w postępowaniu głównym
Strona skarżąca: IE
Druga strona postępowania: Magistrat der Stadt Wien
Pytania prejudycjalne
Czy pojęcie „terenu odpoczynku” w rozumieniu art. 12 ust. 1 lit. d) dyrektywy siedliskowej1 należy interpretować w ten sposób, że obejmuje ono również opuszczone dawne tereny odpoczynku?
W przypadku udzielenia na to pytanie odpowiedzi twierdzącej:
Czy każdy opuszczony dawny teren odpoczynku należy uznać za „teren odpoczynku” w rozumieniu art. 12 ust. 1 lit. d) dyrektywy siedliskowej?
W przypadku udzielenia na to pytanie odpowiedzi przeczącej:
Jakie kryteria należy przyjąć dla ustalenia, czy opuszczony dawny teren odpoczynku stanowi „teren odpoczynku” w rozumieniu art. 12 ust. 1 lit. d) dyrektywy siedliskowej?
Jakie kryteria należy przyjąć dla ustalenia, czy określone działanie lub zaniechanie stanowi ingerencję w „teren odpoczynku” w rozumieniu art. 12 ust. 1 lit. d) dyrektywy siedliskowej?
Jakie kryteria należy przyjąć dla ustalenia, czy określone działanie lub zaniechanie stanowi na tyle istotną ingerencję w „teren odpoczynku” w rozumieniu art. 12 ust. 1 lit. d) dyrektywy siedliskowej, że doszło do „pogorszenia stanu” w rozumieniu art. 12 ust. 1 lit. d) dyrektywy siedliskowej tego „terenu odpoczynku”?
Jakie kryteria należy przyjąć dla ustalenia, czy określone działanie lub zaniechanie stanowi na tyle istotną ingerencję w „teren odpoczynku” w rozumieniu art. 12 ust. 1 lit. d) dyrektywy siedliskowej, że doszło do „niszczenia” w rozumieniu art. 12 ust. 1 lit. d) dyrektywy siedliskowej tego „terenu odpoczynku”?
Czy pojęcie „terenu rozrodu” w rozumieniu art. 12 ust. 1 lit. d) dyrektywy siedliskowej należy interpretować w ten sposób, że obejmuje ono, po pierwsze, jedynie dające się dokładnie wyznaczyć w przestrzeni miejsce, w którym regularnie dochodzi do krycia w węższym znaczeniu czy też do wąsko rozumianych czynności pozostających w bezpośrednim związku z rozrodem (jak np. tarło), oraz po drugie, do „terenu rozrodu” zalicza się dodatkowo wszelkie dające się dokładnie wyznaczyć obszary niezbędne dla rozwoju młodych, jak np. miejsca składania jaj lub części roślin niezbędne dla stadium larwalnego lub stadium gąsienicy?
W przypadku udzielenia na to pytanie odpowiedzi przeczącej:
Co należy rozumieć pod pojęciem „terenu rozrodu” w rozumieniu art. 12 ust. 1 lit. d) dyrektywy siedliskowej i w jaki sposób należy wyznaczyć granicę w przestrzeni między „terenem rozrodu” a innymi obszarami?
Jakie kryteria należy przyjąć dla ustalenia, czy określone działanie lub zaniechanie stanowi ingerencję w „teren rozrodu” w rozumieniu art. 12 ust. 1 lit. d) dyrektywy siedliskowej?
Jakie kryteria należy przyjąć dla ustalenia, czy określone działanie lub zaniechanie stanowi na tyle istotną ingerencję w „teren rozrodu” w rozumieniu art. 12 ust. 1 lit. d) dyrektywy siedliskowej, że doszło do „pogorszenia stanu” w rozumieniu art. 12 ust. 1 lit. d) dyrektywy siedliskowej tego „terenu rozrodu”?
Jakie kryteria należy przyjąć dla ustalenia, czy określone działanie lub zaniechanie stanowi na tyle istotną ingerencję w „teren rozrodu” w rozumieniu art. 12 ust. 1 lit. d) dyrektywy siedliskowej, że doszło do „niszczenia” w rozumieniu art. 12 ust. 1 lit. d) dyrektywy siedliskowej tego „terenu rozrodu”?
____________
1 Dyrektywa Rady 92/43/EWG z dnia 21 maja 1992 r. w sprawie ochrony siedlisk przyrodniczych oraz dzikiej fauny i flory (Dz.U. 1992, L 206, s. 7).