Odwołanie od wyroku Sądu (szósta izba) wydanego w dniu 16 maja 2018 r. w sprawie T-626/16, Troszczynski / Parlament, wniesione w dniu 13 lipca 2018 r. przez Mylène Troszczynski

(Sprawa C-462/18 P)

Język postępowania: francuski

Strony

Wnosząca odwołanie: Mylène Troszczynski (przedstawiciel: adwokat F. Wagner)

Druga strona postępowania: Parlament Europejski

Żądania wnoszącego odwołanie

Uchylenie wyroku wydanego przez Sąd w dniu 16 maja 2018 r. w sprawie T-626/16;

A tym samym:

stwierdzenie nieważności decyzji sekretarza generalnego Parlamentu z dnia 23 czerwca 2016 r., wydanej na podstawie art. 68 decyzji z 2009/C 159/01 Prezydium Parlamentu z dnia 19 maja i 9 lipca 2008 r. „wykonującej przepisy dotyczące wprowadzenia w życie statutu posłów do Parlamentu Europejskiego” ze zmianami, stwierdzającej wierzytelność w wysokości 56 554 EUR;

stwierdzenie nieważności noty obciążeniowej nr 2016-888, doręczonej w dniu 30 czerwca 2016 r., informującej wnoszącą odwołanie, że w związku z decyzją sekretarza generalnego z dnia 23 czerwca 2016 r. stwierdzono w stosunku do niej wierzytelność z tytułu „odzyskania kwot nienależnie wypłaconych w ramach zatrudnienia asystentów parlamentarnych, na podstawie art. 68 MAS oraz art. 78, 79 i 80 RF”;

orzeczenie co do kwoty, jaka ma zostać przyznana wnoszącej odwołanie z tytułu odszkodowania za doznaną przez nią krzywdę wynikającą z nieuzasadnionych oskarżeń wysuniętych przed zakończeniem dochodzenia oraz za spowodowaną zaskarżoną decyzją szkodę wyrządzoną jej wizerunkowi i bardzo poważne kłopoty w jej życiu osobistym i politycznym;

orzeczenie co do kwoty, jaka ma zostać przyznana wnoszącej odwołanie w związku z kosztami postępowania;

obciążenie Parlamentu całością kosztów postępowania;

przed wydaniem orzeczenia: wezwanie Parlamentu do przedłożenia akt administracyjnych J.O oraz dotyczących go akt OLAF.

Zarzuty i główne argumenty

Pierwszy zarzut dotyczy naruszenia prawa oraz naruszenia istotnych wymogów proceduralnych. Po pierwsze, wyroki Sądu w sprawach Bilde i Montel stanowią nową okoliczność faktyczną, która wystąpiła po zamknięciu pisemnego etapu postępowania, co rzuca światło na charakter i liczbę dowodów, które należy dostarczyć. Warunki określone w art. 85 § 3 regulaminu postępowania zostały spełnione. Po drugie, Sąd naruszył prawo, twierdząc, że nie może znać innych faktów niż te przedstawione sekretarzowi generalnemu. Procedura odzyskiwania nienależnych płatności przypomina skargę w postępowaniu sądowym, w której można przedstawić wszystkie dokumenty niezbędne do właściwej oceny sporu, nawet w toku postępowania.

Drugi zarzut dotyczy naruszenia przez Sąd prawa do obrony i istotnych wymogów proceduralnych. Po pierwsze, Sąd nie dopuścił uczciwej i kontradyktoryjnej debaty, nie zobowiązując Parlamentu do przestrzegania art. 41 i 42 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej. Parlament jest w posiadaniu akt administracyjnych i akt OLAF, z których może czerpać korzyści według własnego uznania, ponieważ dowody pracy można znaleźć w obu zestawach akt, jednak wnosząca odwołanie nie ma do nich dostępu. Po drugiej, Sąd popełnił błąd w ocenie, uznając, że brak osobistego przesłuchania wnoszącej odwołanie przez sekretarza generalnego był prawidłowy.

Zarzut trzeci dotyczy naruszenia prawa, błędu w kwalifikacji charakteru prawnego faktów i dowodów, dyskryminacji, fumus persecutionis, naruszenia zasad uzasadnionych oczekiwań i legalności oraz nadużycia władzy. Po pierwsze, brak krytycznej analizy dostarczonych dokumentów stanowi brak uzasadnienia. Po drugie, jest to atak na prawa polityczne asystentów. Po trzecie, jeśli chodzi o odzyskanie nienależnych płatności, ciężar dowodu leży najpierw po stronie administracji, która musi podać uzasadnione powody kwestionowania należności. Po czwarte, mamy do czynienia z dyskryminacyjnym traktowaniem członków Frontu Narodowego przez Przewodniczącego Parlamentu i sekretarza generalnego. Wreszcie odmowa udostępnienia akt administracyjnych i akt OLAF podważa zasadę uzasadnionych oczekiwań, legalności i stanowi nadużycie władzy.

____________