POSTANOWIENIE PREZESA
SĄDU DO SPRAW SŁUŻBY PUBLICZNEJ
z dnia 15 lutego 2011 r.
Sprawa F-104/10 R
Mario Alberto de Pretis Cagnodo i Serena Trampuz de Pretis Cagnodo
przeciwko
Komisji Europejskiej
Służba publiczna – Postępowanie w przedmiocie środka tymczasowego – Wniosek o zawieszenie wykonania – Pilny charakter – Brak
Przedmiot: Skarga wniesiona na podstawie art. 278 TFUE i art. 157 EWEA, jak również art. 279 TFUE, znajdującego zastosowanie do traktatu EWEA na mocy jego art. 106a, w której M.A. de Pretis Cagnodo i jego żona, S. Trampuz de Pretis Cagnodo, żądają zawieszenia „przymusowego postępowania w przedmiocie zwrotu” kwot odpowiadających kosztom hospitalizacji S. Trampuz de Pretis Cagnodo.
Orzeczenie: Wniosek o zarządzenie środka tymczasowego zostaje oddalony. Rozstrzygnięcie o kosztach nastąpi w orzeczeniu kończącym postępowanie w sprawie.
Streszczenie
1. Postępowanie w przedmiocie środka tymczasowego – Zawieszenie wykonania – Środki tymczasowe – Przesłanki zastosowania – „Fumus boni iuris” – Pilny charakter – Charakter kumulatywny – Wyważenie wszystkich spornych interesów – Kolejność badania i sposób weryfikacji – Zakres swobodnej oceny przysługujący sędziemu orzekającemu w przedmiocie środków tymczasowych
(art. 278 TFUE, 279 TFUE; regulamin postępowania przed Sądem do spraw Służby Publicznej, art. 102 § 2)
2. Postępowanie w przedmiocie środka tymczasowego – Zawieszenie wykonania – Przesłanki zastosowania – Poważna i nieodwracalna szkoda – Ciężar dowodu – Szkoda o charakterze czysto finansowym
(art. 278 TFUE; regulamin postępowania przed Sądem do spraw Służby Publicznej, art. 102 § 2)
3. Postępowanie w przedmiocie środka tymczasowego – Przesłanki dopuszczalności – Skarga – Wymogi formalne – Przedstawienie zarzutów uprawdopodabniających konieczność zastosowania żądanych środków
(art. 278 TFUE, 279 TFUE; regulamin postępowania przed Sądem do spraw Służby Publicznej, art. 35 § 1 lit. d), art. 102 §§ 2, 3)
1. Artykuł 102 § 2 regulaminu postępowania przed Sądem do spraw Służby Publicznej stanowi, że we wnioskach o zastosowanie środka tymczasowego należy określić, między innymi, okoliczności niecierpiące zwłoki, a także uprawdopodobnić z faktycznego i prawnego punktu widzenia (fumus boni iuris) konieczność zastosowania objętego wnioskiem środka.
Przesłanki pilności i fumus boni iuris mają charakter kumulatywny, dlatego wniosek o zastosowanie środków tymczasowych należy oddalić, jeżeli jedna z tych przesłanek nie jest spełniona. W razie potrzeby sędzia rozpatrujący wniosek o zastosowanie środków tymczasowych zestawia również ze sobą wagę poszczególnych wchodzących w grę interesów.
Z uwagi na to, że żaden przepis prawa nie narzuca sędziemu orzekającemu w przedmiocie zastosowania środków tymczasowych ustalonego schematu badania istnienia konieczności zastosowania tych środków, w trakcie dokonywania takiego całościowego badania przysługuje mu szeroki zakres uznania; ma on też swobodę decyzji, w świetle szczególnych okoliczności danej sprawy, o sposobie dokonywania oceny, czy te poszczególne warunki zostały spełnione, jak też o kolejności, w jakiej należy badać spełnienie tych warunków.
(zob. pkt 15–17)
Odesłanie:
Sąd Pierwszej Instancji: sprawa T‑173/99 R Elkaïm i Mazuel przeciwko Komisji, 10 września 1999 r., pkt 18; sprawa T‑120/01 R De Nicola przeciwko EBI, 9 sierpnia 2001 r., pkt 12, 13
Sąd do spraw Służby Publicznej: sprawa F‑38/06 R Bianchi przeciwko ETF, 31 maja 2006 r., pkt 20, 22
2. Pilny charakter wniosku o zastosowanie środka tymczasowego powinien być oceniany z punktu widzenia konieczności wydania orzeczenia tymczasowego w celu zapobieżenia powstaniu poważnej i nieodwracalnej szkody dla strony występującej o zastosowanie środka tymczasowego, przy czym szkody o charakterze finansowym nie można, poza wyjątkowymi okolicznościami, uznać za nieodwracalną czy nawet za trudną do naprawienia, ponieważ może ona co do zasady stanowić przedmiot późniejszego odszkodowania.
Nawet w wypadku szkody o charakterze czysto finansowym środek tymczasowy jest uzasadniony, jeśli okaże się, że w braku takiego środka strona o niego występująca znalazłaby się w sytuacji mogącej narażać na niebezpieczeństwo jej zdolność finansową, ponieważ nie dysponowałaby kwotą, która w normalnych warunkach powinna pozwolić jej stawić czoła wszystkim wydatkom niezbędnym do zaspokojenia jej elementarnych potrzeb do chwili wydania orzeczenia kończącego postępowanie w sprawie.
Jednakże, aby móc ocenić, czy podnoszona szkoda ma poważny i nieodwracalny charakter, a zatem wyjątkowo uzasadnia zawieszenie wykonania zaskarżonej decyzji, sędzia właściwy do orzekania w przedmiocie środków tymczasowych powinien w każdym wypadku posiadać konkretne i dokładne wskazówki, poparte szczegółową dokumentacją, wskazujące na sytuację finansową strony, która ubiega się o zastosowanie środka tymczasowego, i pozwalające ocenić konsekwencje, jakie prawdopodobnie wynikałyby z braku żądanych środków.
W każdym razie strona, która wnosi o zawieszenie wykonania zaskarżonej decyzji, musi wykazać, że oczekiwanie na rozstrzygnięcie postępowania co do istoty sprawy narazi ją na poważną i nieodwracalną szkodę.
(zob. pkt 23–26)
Odesłanie:
Trybunał: sprawa 378/87 R Top Hit Holzvertrieb przeciwko Komisji, 22 stycznia 1988 r., pkt 18; sprawa C-213/91 R Abertal i in. przeciwko Komisji, 18 października 1991 r., pkt 18; sprawa C‑471/00 P(R) Komisja przeciwko Cambridge Healthcare Supplies, 11 kwietnia 2001 r., pkt 113; sprawa T-306/01 R Aden i in. przeciwko Radzie i Komisji, 7 maja 2002 r., pkt 94
Sąd Pierwszej Instancji: sprawa T‑86/96 R Arbeitsgemeinschaft Deutscher Luftfahrt-Unternehmen i Hapag-Lloyd przeciwko Komisji, 2 kwietnia 1998 r., pkt 64, 65, 67; sprawa T‑143/99 R Hortiplant przeciwko Komisji, 16 lipca 1999 r., pkt 18; sprawa T‑163/00 R Carotti przeciwko Trybunałowi Obrachunkowemu, 3 lipca 2000 r., pkt 8; sprawa T‑339/00 R Bactria przeciwko Komisji, 15 czerwca 2001 r., pkt 94; sprawa T‑196/01 R Aristoteleio Panepistimio Thessalonikis przeciwko Komisji, 18 października 2001 r., pkt 32; sprawa T‑151/01 R Duales System Deutschland przecwko Komisji, 15 listopada 2001 r., pkt 187; sprawa T‑181/02 R Neue Erba Lautex przeciwko Komisji, 3 grudnia 2002 r., pkt 82; sprawa T‑420/05 R II Vischim przeciwko Komisji, 13 października 2006 r., pkt 83, 84; sprawa T‑41/08 R Vakakis przeciwko Komisji, 25 kwietnia 2008 r., pkt 52
3. W wypadku podnoszonej szkody finansowej strona ubiegająca się o zastosowanie środków tymczasowych powinna przedstawić wiarygodny i całościowy obraz swej sytuacji finansowej na etapie składania wniosku o zastosowanie środków tymczasowych. Jak wynika bowiem z art. 35 § 1 lit. d) w związku z art. 102 §§ 2 i 3 regulaminu postępowania przed Sądem do spraw Służby Publicznej, wniosek o zastosowanie środków tymczasowych sam w sobie powinien umożliwić stronie pozwanej przygotowanie uwag, a sędziemu właściwemu do orzekania w przedmiocie środków tymczasowych – wydanie rozstrzygnięcia w sprawie, jeśli zajdzie taka potrzeba bez dodatkowych informacji, ponieważ istotne okoliczności faktyczne i prawne, na których sędzia ten się opiera, powinny wynikać z samej treści wniosku o zastosowanie środków tymczasowych.
(zob. pkt 28)
Odesłanie:
Trybunał: ww. sprawa Aden i in. przeciwko Radzie i Komisji, pkt 52
Sąd Pierwszej Instancji: sprawa T‑236/00 R Stauner i in. przeciwko Parlamentowi i Komisji, 15 stycznia 2001 r., pkt 34; sprawa T‑85/05 R Dimos Ano Liosion i in. przeciwko Komisji, 23 maja 2005 r., pkt 37; sprawa T‑385/05 TO R Portugal przeciwko Transnáutica i Komisji, 4 lutego 2010 r., pkt 11–13