POSTANOWIENIE SĄDU DO SPRAW SŁUŻBY PUBLICZNEJ UNII EUROPEJSKIEJ
(trzecia izba)

z dnia 8 maja 2013 r.

Sprawa F‑87/12

Geoffroy Alsteens

przeciwko

Komisji Europejskiej

Służba publiczna – Członek personelu tymczasowego – Przedłużenie umowy – Stwierdzenie częściowej nieważności – Zmiana

Przedmiot: Skarga wniesiona na podstawie art. 270 TFUE, znajdującego zastosowanie do traktatu EWEA na mocy jego art. 106a, w której G. Alsteens żąda zasadniczo stwierdzenia nieważności „decyzji Komisji [Europejskiej] z dnia 18 listopada 2011 r. w zakresie, w jakim ogranicza okres przedłużenia [z nim] umowy o pracę w charakterze członka personelu tymczasowego [...] do dnia 31 marca 2012 r.”.

Orzeczenie:      Skarga zostaje odrzucona jako oczywiście niedopuszczalna. Geoffroy Alsteens pokrywa własne koszty postępowania oraz zostaje obciążony kosztami poniesionymi przez Komisję.

Streszczenie

1.      Skargi urzędników – Personel tymczasowy – Zarzuty – Skarga na decyzję w sprawie przedłużenia umowy na czas określony – Zarzut dotyczący dorozumianej odmowy przekształcenia umowy w umowę na czas nieokreślony – Dopuszczalność

(regulamin pracowniczy, art. 91 ust. 1; warunki zatrudnienia innych pracowników, art. 8, 46)

2.      Skargi urzędników – Przedmiot – Stwierdzenie częściowej nieważności – Umowa o pracę w charakterze członka personelu tymczasowego – Brak możliwości oddzielenia przepisu o czasie trwania zatrudnienia – Niedopuszczalność

(regulamin pracowniczy, art. 91)

1.      Członek personelu tymczasowego ma prawo żądać przed sądem Unii stwierdzenia nieważności swojej umowy w terminie do wniesienia skargi i po zakończeniu uprzedniego postępowania administracyjnego w przedmiocie zażalenia, między innymi w sytuacji, gdy uważa, że umowa została błędnie zakwalifikowana. Z art. 91 ust. 1 regulaminu pracowniczego, znajdującego zastosowanie wobec personelu tymczasowego na podstawie art. 46 warunków zatrudnienia innych pracowników wynika bowiem, że spór z zakresu służby publicznej jest sporem dotyczącym zgodności z prawem. W tych okolicznościach sąd, który stwierdza niezgodność z prawem zaskarżonej decyzji, jest zobowiązany stwierdzić jej nieważność.

Dotyczy to decyzji w sprawie przedłużenia umowy na czas określony, która wyraża dorozumianą odmowę zaproponowania zainteresowanemu przez daną instytucję umowy o pracę w charakterze członka personelu tymczasowego na czas nieokreślony lub co najmniej na dłuższy niż przyznany w niej okres i gdy ten zainteresowany podnosi, że na podstawie art. 8 warunków zatrudnienia innych pracowników mogłaby z nim zostać zawarta korzystniejsza dla niego umowa.

(zob. pkt 10–12)

Odesłanie:

Trybunał: sprawa 329/85 Castagnoli przeciwko Komisji, 9 lipca 1987 r., pkt 10–12; sprawa 289/87 Giubilini przeciwko Komisji, 23 marca 1988 r., pkt 8–12

Sąd Pierwszej Instancji: sprawa T‑375/00 Dubigh i Zaur-Gora przeciwko Komisji, 6 lipca 2001 r., pkt 24

Sąd do spraw Służby Publicznej: sprawa F‑105/11 Davids przeciwko Komisji, 13 czerwca 2012 r., pkt 56

2.      Częściowe stwierdzenie nieważności aktu prawa Unii jest możliwe jedynie wtedy, gdy elementy, o których stwierdzenie nieważności wniesiono, mogą zostać oddzielone od reszty aktu. Wymóg ten nie jest spełniony, kiedy częściowe stwierdzenie nieważności aktu skutkuje zmianą jego istoty.

W tym względzie okres, na jaki zostaje zawarta umowa o pracę w charakterze członka personelu tymczasowego, stanowi właśnie nieodłączny element samej umowy w zakresie, w jakim rozstrzyga w przedmiocie jej kwalifikacji i w jakim ustala okres, podczas którego umawiające się strony są związane wzajemnymi obowiązkami. Tym samym stwierdzenie nieważności części decyzji instytucji dotyczącej okresu zatrudnienia członka personelu tymczasowego zmieniałoby kwalifikację umowy, a więc samą istotę tej decyzji. Takie żądanie stwierdzenia nieważności mają zatem faktycznie na celu zmianę tej umowy i w związku z tym są oczywiście niedopuszczalne.

(zob. pkt 14–16)

Odesłanie:

Trybunał: sprawa C‑441/11 P Komisja przeciwko Verhuizingen Coppens, 6 grudnia 2012 r., pkt 38; sprawy połączone C‑68/94 i C‑30/95 Francja i in. przeciwko Komisji, 31 marca 1998 r., pkt 256–258; sprawa C‑244/03 Francja przeciwko Parlamentowi i Radzie, 24 maja 2005 r., pkt 12–14

Sąd Pierwszej Instancji: sprawy połączone T‑68/89, T‑77/89 i T‑78/89 SIV i in. przeciwko Komisji, 10 marca 1992 r., pkt 320