ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΔΙΟΙΚΗΣΗΣ
THΣ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗΣ ΕΝΩΣΗΣ
(πρώτο τμήμα)

της 5ης Δεκεμβρίου 2012

Υπόθεση F‑29/11

BA

κατά

Ευρωπαϊκής Επιτροπής

«Υπαλληλική υπόθεση — Γενικός διαγωνισμός — Προκήρυξη διαγωνισμού EPSO/AD/147/09 — Κατάρτιση πίνακα επιτυχόντων για την πρόσληψη υπαλλήλων διοικήσεως ρουμανικής υπηκοότητας — Άριστη γνώση της επίσημης γλώσσας της Ρουμανίας — Ουγγρική μειονότητα στη Ρουμανία — Αποκλεισμός από την προφορική εξέταση — Αρχές της ίσης μεταχειρίσεως και της απαγορεύσεως των διακρίσεων — Περιεχόμενο»

Αντικείμενο: Προσφυγή ασκηθείσα δυνάμει του άρθρου 270 ΣΛΕΕ, το οποίο έχει εφαρμογή στη Συνθήκη ΕΚΑΕ βάσει του άρθρου 106α της Συνθήκης αυτής, με την οποία ο BA ζητεί την ακύρωση της αποφάσεως του διευθυντή της Ευρωπαϊκής Υπηρεσίας Επιλογής Προσωπικού (EPSO), της 10ης Δεκεμβρίου 2010, περί απορρίψεως της ενστάσεώς του, και της αποφάσεως της επιτροπής του διαγωνισμού EPSO/AD/147/09 περί αποκλεισμού του από την προφορική εξέταση του διαγωνισμού.

Απόφαση: Η προσφυγή απορρίπτεται. Ο BA φέρει τα δικαστικά του έξοδα και καταδικάζεται στα δικαστικά έξοδα της Ευρωπαϊκής Επιτροπής.

Περίληψη

1.      Υπαλληλικές προσφυγές — Προσφυγή κατά αποφάσεως περί αποκλεισμού από τις δοκιμασίες διαγωνισμού — Δυνατότητα επικλήσεως πλημμελειών της προκηρύξεως διαγωνισμού

(Κανονισμός Υπηρεσιακής Καταστάσεως των υπαλλήλων, άρθρα 90 και 91)

2.      Υπάλληλοι — Διαγωνισμός — Διεξαγωγή γενικού διαγωνισμού — Γλώσσες συμμετοχής στις δοκιμασίες — Ίση μεταχείριση — Περιεχόμενο — Κατάρτιση εφεδρικού πίνακα επιτυχόντων για την πρόσληψη υπαλλήλων διοικήσεως υπηκοότητας νέου κράτους μέλους — Απαίτηση άριστης γνώσης της εθνικής γλώσσας του κράτους αυτού — Επιτρέπεται

(Κανονισμοί του Συμβουλίου 1 και 1760/2006)

1.      Όσον αφορά τις προκηρύξεις διαγωνισμού, λαμβανομένης υπόψη της ιδιαίτερης φύσεως της διαδικασίας προσλήψεων, η οποία είναι σύνθετη διοικητική ενέργεια, συγκείμενη από διαδοχικές αποφάσεις που συνδέονται στενά μεταξύ τους, ο προσφεύγων δικαιούται να προβάλει τις πλημμέλειες που σημειώθηκαν κατά τη διεξαγωγή του διαγωνισμού, συμπεριλαμβανομένων των πλημμελειών η αιτία των οποίων μπορεί να βρίσκεται στην ίδια την προκήρυξη του διαγωνισμού, όταν ασκεί προσφυγή κατά μεταγενέστερης ατομικής αποφάσεως, όπως είναι η απόφαση περί αποκλεισμού από τις δοκιμασίες. Πράγματι, στο πλαίσιο της διαδικασίας αυτής, δεν είναι δυνατόν να επιβάλλεται στους ενδιαφερομένους η υποχρέωση να ασκούν τόσες προσφυγές όσες είναι οι δυνητικώς βλαπτικές γι’ αυτούς πράξεις της διαδικασίας.

Μια προκήρυξη διαγωνισμού μπορεί επίσης, κατ’ εξαίρεση, να αποτελέσει αντικείμενο προσφυγής ακυρώσεως όταν, επιβάλλοντας όρους που αποκλείουν την υποψηφιότητα του προσφεύγοντος, συνιστά απόφαση βλαπτική για αυτόν κατά την έννοια των άρθρων 90 και 91 του ΚΥΚ.

(βλ. σκέψεις 39, 40 και 42)

Παραπομπή::

ΔΕΕ: 11 Αυγούστου 1995, C‑448/93 P, Επιτροπή κατά Noonan, σκέψεις 17 και 19

ΔΔΔΕΕ: 14 Απριλίου 2011, F‑82/08, Clarke κ.λπ. κατά ΓΕΕΑ, σκέψη 79

2.      Συντρέχει παραβίαση της αρχής της ίσης μεταχειρίσεως, η οποία έχει εφαρμογή στο δίκαιο δημόσιας διοίκησης της Ένωσης, όταν δύο κατηγορίες προσώπων στην υπηρεσία της Ένωσης των οποίων η νομική και πραγματική κατάσταση δεν παρουσιάζει ουσιώδεις διαφορές αντιμετωπίζονται διαφορετικά, η δε διαφορετική μεταχείριση δεν δικαιολογείται αντικειμενικώς.

Τούτο δεν συμβαίνει όταν πρόκειται για διοργάνωση εκ μέρους της διοικήσεως, βάσει του κανονισμού 1760/2006 για τη θέσπιση ειδικών προσωρινών μέτρων για την πρόσληψη υπαλλήλων των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων με την ευκαιρία της προσχώρησης της Βουλγαρίας και της Ρουμανίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση, ανοικτού διαγωνισμού για τους Ρουμάνους υπηκόους ο οποίος απαιτεί από τους εν λόγω υποψηφίους, για το συμφέρον της υπηρεσίας, άριστη γνώση της εθνικής γλώσσας τους, ήτοι της ρουμανικής, της μοναδικής επίσημης γλώσσας της Ρουμανίας κατά την έννοια του κανονισμού 1, περί καθορισμού του γλωσσικού καθεστώτος της Ευρωπαϊκής Οικονομικής Κοινότητας.

Εν πάση περιπτώσει, ακόμη και αν θεωρηθεί ότι το γεγονός ότι Ρουμάνος υπήκοος με μητρική γλώσσα τα ουγγρικά υποβάλλεται σε εξέταση στα ρουμανικά τον περιάγει σε δυσμενέστερη θέση, η επιταγή διενέργειας εξετάσεως στα ρουμανικά πρέπει να θεωρηθεί θεμιτή, καθόσον δικαιολογείται από υπέρτερες επιταγές απορρέουσες ειδικώς από την προσχώρηση της Ρουμανίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Οι επίμαχες επιταγές στηρίζονται σε αντικειμενικά και εύλογα κριτήρια, η δε διαφορετική μεταχείριση στο πλαίσιο της διοργανώσεως «διαγωνισμού “διεύρυνσης”», που περιορίζεται σε μεταβατική περίοδο κατόπιν της προσχωρήσεως του εν λόγω κράτους στην Ένωση, δεν είναι δυσανάλογη προς τον επιδιωκόμενο σκοπό.

Οι διοικητικές υπηρεσίες της Ένωσης, όπως η Ευρωπαϊκή Υπηρεσία Επιλογής Προσωπικού, που καλούνται να διοργανώσουν βάσει κανονισμού παρεκκλίσεως, όπως ο κανονισμός 1760/2006, διαγωνισμούς απευθυνόμενους αποκλειστικώς στους υπηκόους της Ρουμανίας λόγω της πρόσφατης προσχωρήσεώς της στην Ένωση, παραβιάζουν κατ’ ανάγκη την αρχή της ίσης μεταχειρίσεως χρησιμοποιώντας άλλη γλώσσα, πέραν της επίσημης γλώσσας αυτής της χώρας, κατά τη διενέργεια ορισμένων γραπτών εξετάσεων επιλογής οι οποίες σκοπούν ακριβώς στην εξακρίβωση της άριστης γνώσεως της γλώσσας αυτής. Δεν θα ίσχυε το ίδιο αν αυτό το κράτος μέλος, όσον αφορά τη συμμετοχή του στη δράση των οργάνων της Ένωσης, αναγνώριζε επισήμως, δυνάμει του άρθρου 1 του κανονισμού 1, μια γλώσσα μειονότητας η οποία ομιλείται στο έδαφός του και, χωρίς να αποτελεί επίσημη γλώσσα του κράτους αυτού, είναι ωστόσο επίσημη γλώσσα της Ένωσης.

Επιπλέον, η απαίτηση «άριστης γνώσης της ρουμανικής» ως κύριας γλώσσας του επίμαχου εν προκειμένω διαγωνισμού, ο οποίος απευθύνεται σε Ρουμάνους υπηκόους, δεν είναι ούτε αυθαίρετη ούτε προδήλως αντίθετη προς το συμφέρον της υπηρεσίας. Πράγματι, όταν οι ανάγκες της υπηρεσίας ή της οικείας θέσεως το απαιτούν, η Διοίκηση μπορεί θεμιτώς να προσδιορίζει τις γλώσσες των οποίων απαιτείται άριστη ή επαρκής γνώση.

(βλ. σκέψεις 75, 79, 81 έως 84 και 86)

Παραπομπή:

ΔΕΕ: 16 Δεκεμβρίου 2008, C‑127/07, Arcelor Atlantique et Lorraine κ.λπ., σκέψη 23

ΓΔΕΕ: 5 Απριλίου 2005, T‑376/03, Hendrickx κατά Συμβουλίου, σκέψη 26

ΔΔΔΕΕ: 25 Φεβρουαρίου 2010, F‑91/08, Pleijte κατά Επιτροπής, σκέψεις 36 και 57· 29 Ιουνίου 2011, F‑7/07, Angioi κατά Επιτροπής, σκέψη 90 και εκεί παρατιθέμενη νομολογία