POSTANOWIENIE PREZESA
SĄDU DO SPRAW SŁUŻBY PUBLICZNEJ
z dnia 23 lutego 2010 r.
Sprawa F‑99/09 R
Elisavet Papathanasiou
przeciwko
Urzędowi Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego
(znaki towarowe i wzory) (OHIM)
Służba publiczna – Postępowanie w przedmiocie środka tymczasowego – Personel tymczasowy – Umowa na czas nieokreślony zawierająca klauzulę o jej rozwiązaniu – Wniosek o zawieszenie wykonania decyzji w sprawie rozwiązania umowy z członkiem personelu tymczasowego – Pilny charakter – Brak
Przedmiot: Skarga, wniesiona na podstawie art. 278 TFUE i art. 157 EWEA oraz art. 279 TFUE, znajdującego zastosowanie względem traktatu EWWiS na podstawie art. 106a, w której E. Papathanasiou żąda zawieszenia: po pierwsze, decyzji OHIM z dnia 12 marca 2009 r. w sprawie rozwiązania umowy o pracę w charakterze członka personelu tymczasowego ze skutkiem od dnia 15 listopada 2009 r., a po drugie, decyzji z dnia 3 sierpnia 2009 r. przedłużającej do dnia 15 lutego 2010 r. okres wypowiedzenia, ustalony początkowo decyzją z dnia 12 marca 2009 r. na dzień 15 listopada 2009 r.
Orzeczenie: Wniosek o zastosowanie środków tymczasowych zostaje oddalony. Rozstrzygnięcie w przedmiocie kosztów nastąpi w orzeczeniu kończącym postępowanie.
Streszczenie
1. Postępowanie w przedmiocie środka tymczasowego – Zawieszenie wykonania – Środki tymczasowe – Przesłanki zastosowania – Pilny charakter – „Fumus boni iuris” – Charakter kumulatywny – Kolejność badania i sposób weryfikacji – Zakres swobodnej oceny przysługujący sędziemu orzekającemu w przedmiocie środków tymczasowych
(art. 278 TFUE, 279 TFUE; statut Trybunału Sprawiedliwości, art. 39, załącznik I, art. 7 ust. 1, regulamin postępowania przed Sądem do spraw Służby Publicznej, art. 102 § 2)
2. Postępowanie w przedmiocie środka tymczasowego – Zawieszenie wykonania – Środki tymczasowe – Przesłanki zastosowania – Poważna i nieodwracalna szkoda – Ciężar dowodu
(art. 278 TFUE, 279 TFUE; regulamin postępowania przed Sądem do spraw Służby Publicznej, art. 102 § 2)
3. Urzędnicy – Reprezentacja – Ochrona przedstawicieli personelu
(regulamin pracowniczy, załącznik II, art. 1 akapit szósty)
1. Zgodnie z przepisami art. 102 § 2 regulaminu postępowania przed Sądem do spraw Służby Publicznej we wnioskach dotyczących środków tymczasowych należy wskazać w szczególności okoliczności niecierpiące zwłoki, a także uprawdopodobnić z faktycznego i prawnego punktu widzenia konieczność zastosowania wnioskowanego środka (fumus boni iuris).
Przesłanki pilności i fumus boni iuris mają charakter kumulatywny, dlatego wniosek o zastosowanie środków tymczasowych należy oddalić, jeżeli jedna z tych przesłanek nie jest spełniona. W razie potrzeby sędzia rozpatrujący wniosek o zastosowanie środków tymczasowych zestawia również ze sobą wagę poszczególnych wchodzących w grę interesów.
Sędziemu orzekającemu w przedmiocie środków tymczasowych przysługuje szeroki zakres swobodnej oceny w ramach tej całościowej analizy i ma on – w świetle konkretnych okoliczności danego przypadku – swobodę w określeniu sposobu, w jaki różne przesłanki powinny być zbadane, oraz kolejności ich badania, gdyż żaden przepis prawa nie narzuca mu z góry określonego schematu postępowania przy ocenie konieczności zarządzenia środków tymczasowych.
(zob. pkt 33–35)
Odesłanie:
Sąd Pierwszej Instancji: sprawa T‑173/99 R Elkaïm i Mazuel przeciwko Komisji, 10 września 1999 r., RecFP s. I‑A‑155, II‑811, pkt 18; sprawa T‑120/01 R De Nicola przeciwko EBI, 9 sierpnia 2001 r., RecFP s. I‑A‑171, II‑783, pkt 12, 13
Sąd do spraw Służby Publicznej: sprawa F‑38/06 R Bianchi przeciwko ETF, 31 maja 2006 r., Zb.Orz.SP s. I‑A‑1‑27, II‑A‑1‑93, pkt 20, 22
2. Celem postępowania w przedmiocie zastosowania środków tymczasowych nie jest zagwarantowanie naprawienia szkody, lecz zapewnienie pełnej skuteczności wyroku co do istoty sprawy. Aby cel ten został osiągnięty, żądane środki muszą być niecierpiące zwłoki w tym znaczeniu, że zastosowanie tych środków i wywarcie przez nie skutku przed ogłoszeniem wyroku w postępowaniu głównym jest niezbędne dla uniknięcia poważnej i nieodwracalnej szkody dla interesów skarżącego. Do strony wnoszącej o zastosowanie środków tymczasowych należy ponadto wykazanie, że nie może oczekiwać na rozstrzygnięcie sprawy w postępowaniu głównym bez poniesienia szkody tego rodzaju.
Sama konieczność znalezienia zatrudnienia za granicą nie może co do zasady stanowić sama w sobie poważnej i nieodwracalnej szkody.
(zob. pkt 41, 42)
Odesłanie:
Trybunał: sprawa C‑65/99 P(R) Willeme przeciwko Komisji, 25 marca 1999 r., Rec. s. I‑1857, pkt 62
Sąd Pierwszej Instancji: ww. sprawa Elkaïm et Mazuel przeciwko Komisji, pkt 25; sprawa T‑320/02 R Esch‑Leonhardt i in. przeciwko EBC, 19 grudnia 2002 r., RecFP s. I‑A‑325, II‑1555, pkt 27
Sąd do spraw Służby Publicznej: sprawa F‑19/08 R Bennett i in. przeciwko OHIM, 25 kwietnia 2008 r., Zb.Orz.SP s. I‑A‑1‑131, II‑A‑1‑713, pkt 28
3. Zgodnie z art. 1 akapit szósty załącznika II do regulaminu pracowniczego członek komitetu pracowniczego nie może ponosić ujemnych skutków w związku z pełnieniem obowiązków w ramach tego komitetu.
W zakresie, w jakim pełnienie obowiązków w ramach komitetu pracowniczego jest związane z przymiotem członka personelu i nie istnieje niezależnie od umowy, jaka wiąże pracownika z instytucją lub agencją, gdy umowa pracownika będącego członkiem komitetu pracowniczego wygasa, w konsekwencji jego mandat przedstawiciela personelu w ramach komitetu pracowniczego również wygasa z mocy prawa. Artykuł 1 akapit szósty załącznika II do regulaminu pracowniczego zostaje naruszony tylko wtedy, gdy pracownik ponosi ujemne skutki, na przykład zostaje zwolniony, „w związku z” pełnieniem swoich obowiązków w ramach komitetu pracowniczego.
(zob. pkt 50–52)