Language of document :

Αναίρεση που άσκησαν στις 20 Δεκεμβρίου 2019 οι Algebris (UK) Ltd, Anchorage Capital Group LLC κατά της διατάξεως που εξέδωσε το Γενικό Δικαστήριο (όγδοο τμήμα) στις 10 Οκτωβρίου 2019 στην υπόθεση T-2/19, Algebris (UK) και Anchorage Capital Group κατά SRB

(Υπόθεση C-934/19 P)

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Αναιρεσείουσες: Algebris (UK) Ltd, Anchorage Capital Group LLC (εκπρόσωποι: T. Soames, avocat, N. Chesaites, advocaat, R. East, Solicitor, D. Mackersie, Barrister)

Αντίδικος κατ’ αναίρεση: Ενιαίο Συμβούλιο Εξυγίανσης (SRB)

Αιτήματα

Οι αναιρεσείουσες ζητούν από το Δικαστήριο:

να αναιρέσει το πρώτο σημείο του διατακτικού της αναιρεσιβαλλόμενης αποφάσεως·

να αναιρέσει το δεύτερο σημείο του διατακτικού της αναιρεσιβαλλόμενης αποφάσεως και να υποχρεώσει το SRB να φέρει τα δικαστικά του έξοδα, καθώς και τα έξοδα στα οποία υποβλήθηκαν οι αναιρεσείουσες στο πλαίσιο της πρωτοβάθμιας και της παρούσας διαδικασίας, και

να αναγνωρίσει ότι οι αναιρεσείουσες νομιμοποιούνται να ζητήσουν την ακύρωση της αποφάσεως που προσέβαλαν ενώπιον του Γενικού Δικαστηρίου.

Λόγοι αναιρέσεως και κύρια επιχειρήματα

Στο πλαίσιο του πρώτου λόγου αναιρέσεως, οι αναιρεσείουσες προβάλλουν ότι το Γενικό Δικαστήριο, καθόσον έκρινε ότι οι αναιρεσείουσες δεν θίγονται άμεσα, υπέπεσε σε πλάνη περί το δίκαιο, διότι ερμήνευσε εσφαλμένα το άρθρο 20, παράγραφος 11, πρώτο εδάφιο, του κανονισμού (ΕΕ) 806/20141 (στο εξής: κανονισμός SRMR) και προσέβαλε το δικαίωμα ιδιοκτησίας των αναιρεσειουσών.

Το Γενικό Δικαστήριο κατέληξε μέσω της ερμηνείας του στο συμπέρασμα ότι σε περίπτωση όπως η επίμαχη: (1) πρόσωπα των οποίων τα περιουσιακά στοιχεία κατασχέθηκαν, όπως οι αναιρεσείουσες, νομιμοποιούνται να προσβάλουν την παράλειψη της διενέργειας εκ των υστέρων οριστικής αποτίμησης μόνο στην περίπτωση που δικαιούνται να λάβουν την αποζημίωση η οποία προβλέπεται στο άρθρο 20, παράγραφος 11, δεύτερο εδάφιο, στοιχείο β΄, του κανονισμού SRMR· (2) η αποζημίωση του άρθρου 20, παράγραφος 11, δεύτερο εδάφιο, στοιχείο β΄, καταβάλλεται μόνον όταν το σχέδιο εξυγίανσης που εφαρμόζεται χρησιμοποιεί είτε το εργαλείο διάσωσης με ίδια μέσα που προβλέπεται στο άρθρο 27 του κανονισμού SRMR είτε το εργαλείο μεταβατικού ιδρύματος που προβλέπεται στο άρθρο 25 του κανονισμού SRMR είτε το εργαλείο διαχωρισμού στοιχείων που προβλέπεται στο άρθρο 26 του κανονισμού SRMR· (3) ως εκ τούτου, πιστωτές (και μέτοχοι) δεν νομιμοποιούνται να προσβάλουν την ως άνω παράλειψη. Κατά συνέπεια, όπως προβάλλουν οι αναιρεσείουσες, σε περίπτωση όπως η επίμαχη, στην οποία δύσκολα μπορεί κανείς να φανταστεί ότι τρίτο πρόσωπο, πέραν των μετόχων και των πιστωτών σε βάρος των οποίων έχει επιβληθεί η κατάσχεση, θα νομιμοποιούνταν να προσβάλει την παράλειψη του SRB να διενεργήσει εκ των υστέρων οριστική αποτίμηση, το SRB μπορεί νομίμως να βασιστεί σε βαθιά προβληματικές και εξαιρετικά αναξιόπιστες προσωρινές αποτιμήσεις. Οι αναιρεσείουσες θίγονται άμεσα από την απόφαση να μη διενεργηθεί οριστική αποτίμηση, διότι πιθανότατα μία υπ’ αριθ. 1 ή 2 εκ των υστέρων οριστική αποτίμηση θα επιβεβαίωνε ότι ο τρόπος υπολογισμού της οικονομικής αξίας της τράπεζας ήταν εσφαλμένος και θα υποχρέωνε, ως εκ τούτου, το SRB να εξετάσει εάν είναι σκόπιμο να αποζημιώσει τις αναιρεσείουσες μέσω επανεγγραφής των απαιτήσεων των πιστωτών και/ή μέσω αύξησης της αξίας του ανταλλάγματος που καταβλήθηκε από την Santander βάσει του άρθρου 20, παράγραφος 12, του κανονισμού SRMR. Σε περίπτωση που το SRB αποφάσιζε στο πλαίσιο της διακριτικής της ευχέρειας να μην καταβληθεί αποζημίωση στις αναιρεσείουσες, η απόφαση αυτή θα μπορούσε επίσης να αποτελέσει αντικείμενο προσφυγής ή αγωγής αποζημιώσεως.

Η εκ μέρους του Γενικού Δικαστηρίου ερμηνεία του άρθρου 20, παράγραφος 11 προσβάλλει, επίσης, το δικαίωμα ιδιοκτησίας των αναιρεσειουσών, το οποίο κατοχυρώνεται στο άρθρο 17 του Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων, διότι η εκ των υστέρων οριστική αποτίμηση είναι αναγκαία προκειμένου να διασφαλιστεί ότι: (1) η κατάσχεση των ομολόγων της κατηγορίας 1 και 2 των αναιρεσειουσών διενεργείται υπό τις νόμιμες προϋποθέσεις, και (2) καταβάλλεται δίκαιη αποζημίωση μέσω, ειδικότερα, του καθορισμού της αξίας της τράπεζας βάσει εκ των υστέρων οριστικής αποτίμησης.

2. Στο πλαίσιο του δευτέρου λόγου αναιρέσεως, οι αναιρεσείουσες προβάλλουν ότι, εν πάση περιπτώσει, το Γενικό Δικαστήριο υπέπεσε σε πλάνη περί το δίκαιο, καθόσον διαπίστωσε ότι οι αναιρεσείουσες δεν δικαιούνταν αποζημίωση βάσει του άρθρου 20, παράγραφος 12, στοιχείο α΄, του κανονισμού SRMR, διότι ερμήνευσε εσφαλμένα τη διάταξη αυτή και παραβίασε την αρχή της απαγόρευσης της διακριτικής μεταχείρισης.

Οι αναιρεσείουσες προβάλλουν ότι υπάρχουν δύο λόγοι για τους οποίους το άρθρο 20, παράγραφος 12, στοιχείο α΄, πρέπει, στον τομέα της εξυγίανσης των τραπεζών, να συμπεριλαμβάνει και τις περιπτώσεις στις οποίες η αξία των σχετικών κεφαλαιακών μέσων (και, ειδικότερα, των ομολόγων της κατηγορίας 1 και 2) απομειώνεται κατά ποσοστό 100% (όπως εν προκειμένω), ανεξαρτήτως του εάν η αξία τους απομειώνεται μέσω των εργαλείων που προβλέπονται στο άρθρο 22, παράγραφος 1, του κανονισμού SRMR ή μέσω του εργαλείου διάσωσης με ίδια μέσα. Πρώτον, η προσέγγιση αυτή συνάδει προς το γεγονός ότι η «διάσωση με ίδια μέσα» κατά ποσοστό 100% και η «απομείωση της αξίας» ή η «μετατροπή» των ομολόγων της κατηγορίας 1 και 2 κατά ποσοστό 100% είναι κατ’ ουσίαν ταυτόσημες (παράγουν, δηλαδή, τα ίδια οικονομικά αποτελέσματα), διότι και στις δύο περιπτώσεις είτε η αξία χρέους μιας τράπεζας έναντι των πιστωτών της απομειώνεται, είτε το χρέος μετατρέπεται σε ίδιο κεφάλαιο. Δεύτερον, θα δημιουργούνταν διακρίσεις και στρεβλώσεις, εάν πιστωτές ή μέτοχοι δεν δικαιούνταν βάσει του άρθρου 22, παράγραφος 1, του κανονισμού SRMR αποζημίωση για την απομείωση ή τη μετατροπή των χρεωστικών τους μέσων, ενώ δικαιούνταν αποζημίωση μέτοχοι ή πιστωτές για την απομείωση ή μετατροπή της αξίας των χρεωστικών τους μέσων λόγω της διάσωσης με ίδια μέσα που προβλέπεται στο άρθρο 27 του κανονισμού SRMR, παρόλο που: (1) ο νομικός μηχανισμός για την απομείωση της αξίας και τη μετατροπή των χρεωστικών μέσων βάσει του άρθρου 21 του κανονισμού SRMR, και την απομείωση της αξίας και τη μετατροπή των χρεωστικών μέσων στο πλαίσιο διάσωσης με ίδια μέσα που προβλέπεται στο άρθρο 27, καθώς και τα πρακτικά τους αποτελέσματα, ταυτίζονται, και (2) αμφότερα τα εργαλεία βασίστηκαν στην ίδια προσωρινή αποτίμηση.

____________

1 Κανονισμός (ΕΕ) 806/2014 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 15ης Ιουλίου 2014, περί θεσπίσεως ενιαίων κανόνων και διαδικασίας για την εξυγίανση πιστωτικών ιδρυμάτων και ορισμένων επιχειρήσεων επενδύσεων στο πλαίσιο ενός Ενιαίου Μηχανισμού Εξυγίανσης και ενός Ενιαίου Ταμείου Εξυγίανσης και τροποποιήσεως του κανονισμού (ΕΕ) αριθ. 1093/2010 (ΕΕ 2014, L 225, σ. 1).