Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Verwaltungsgerichtshof (Austria) w dniu 16 stycznia 2020 r. – XY
(Sprawa C-18/20)
Język postępowania: niemiecki
Sąd odsyłający
Verwaltungsgerichtshof
Strony w postępowaniu głównym
Strona wnosząca skargę rewizyjną: XY
Druga strona postępowania: Bundesamt für Fremdenwesen und Asyl
Pytania prejudycjalne
Czy zawarte w art. 40 ust. 2 i 3 dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2013/32/UE z dnia 26 czerwca 2013 r. w sprawie wspólnych procedur udzielania i cofania ochrony międzynarodowej1 terminy „nowe elementy i ustalenia”, które „zaistniały lub zostały przedstawione przez wnioskodawcę”, obejmują również takie okoliczności, które istniały już przed prawomocnym zakończeniem uprzedniego postepowania w sprawie udzielenia azylu?
W razie udzielenia odpowiedzi twierdzącej na pytanie pierwsze:
Czy w przypadku gdy pojawiają się nowe okoliczności lub dowody, które nie z winy cudzoziemca nie mogły zostać powołane w uprzednim postępowaniu, wystarczy, że osoba ubiegająca się o azyl może żądać wznowienia prawomocnie zakończonego uprzedniego postępowania?
Czy w przypadku gdy osoba ubiegająca się o azyl ze swej winy nie przedstawiła już w poprzednim postępowaniu w sprawie udzielenia azylu twierdzeń dotyczących nowo powoływanych powodów, organ może odmówić merytorycznego rozpatrzenia kolejnego wniosku na podstawie normy krajowej ustanawiającej zasadę ogólnie obowiązującą w postępowaniu administracyjnym, mimo że państwo członkowskie z uwagi na brak wydania przepisów szczególnych nie dokonało prawidłowej transpozycji przepisów art. 40 ust. 2 i 3 dyrektywy 2013/32 i w wyniku tego również wyraźnie nie skorzystało z przyznanej w art. 40 ust. 4 tej dyrektywy możliwości ustanowienia odstępstwa od merytorycznego rozpatrzenia kolejnego wniosku?
____________
1 Dz.U. 2013, L 180, s. 60.