WYROK SĄDU DO SPRAW SŁUŻBY PUBLICZNEJ
UNII EUROPEJSKIEJ
(druga izba)
z dnia 10 lipca 2014 r.
Sprawa F‑48/13
CW
przeciwko
Parlamentowi Europejskiemu
Służba publiczna – Urzędnicy – Sprawozdanie z oceny – Oceny i komentarze zawarte w sprawozdaniu z oceny – Oczywiste błędy w ocenie – Nadużycie władzy – Brak
Przedmiot: Skarga wniesiona na podstawie art. 270 TFUE, znajdującego zastosowanie do traktatu EWEA na mocy jego art. 106a, w której CW żąda stwierdzenia nieważności sprawozdania z oceny za 2011 r., w jego brzmieniu końcowym, zmienionym decyzjami organu powołującego Parlamentu Europejskiego z dnia 18 lipca 2012 r. i 29 stycznia 2013 r. (zwanego dalej „sprawozdaniem z oceny za 2011 r.”).
Orzeczenie: Skarga zostaje oddalona. CW pokrywa własne koszty i zostaje obciążona kosztami poniesionymi przez Parlament Europejski.
Streszczenie
1. Urzędnicy – Ocena – Sprawozdanie z oceny – Zakres uznania przysługujący oceniającym – Oceny i komentarze zawarte w sprawozdaniu z oceny – Oczywiste błędy w ocenie – Brak
(regulamin pracowniczy, art. 43)
2. Urzędnicy – Mobbing – Pojęcie – Sprawozdanie z oceny zawierające negatywne, lecz nie przykre komentarze pod adresem urzędnika – Wyłączenie
(regulamin pracowniczy, art. 12a ust. 3)
1. Zgodnie z wytycznymi szefa zespołu, uchwalonymi przez dyrekcję generalną tłumaczeń konferencyjnych Parlamentu, wszelkie znaczące incydenty i szczególne problemy napotkane podczas podróży służbowej powinny zostać zgłoszone dyrektorowi generalnemu, dyrektorom i kierownikom wydziałów. Ten obowiązek informowania administracji o napotykanych trudnościach został wprowadzony po to, by mogła ona wydawać przepisy w celu uniknięcia powtarzania się tych znaczących incydentów i szczególnych problemów w przyszłości.
Biorąc pod uwagę brzmienie i cel tego wewnętrznego uregulowania, organ powołujący nie popełnił oczywistego błędu w ocenie, gdy uznał w sprawozdaniu z oceny, po pierwsze, że problem napotkany przez zespół, za który odpowiedzialna była strona skarżąca podczas podróży służbowej, stanowił znaczący incydent lub szczególny problem w rozumieniu wspomnianego uregulowania wewnętrznego, a po drugie, że incydent ten jako taki powinien zostać zgłoszony w „Team Leader Report”, bez względu na to, czy mógł być rozwiązany na miejscu lub czy mógł zostać zakwalifikowany jako problem techniczny. Ponadto organ powołujący nie popełnił też oczywistego błędu w ocenie, gdy uznał, że pomimo tego, iż strona skarżąca jako szef zespołu poinformowała ustnie swojego kierownika wydziału o niezgodnych z obowiązującymi europejskimi normami technicznymi warunkach pracy, nie została zwolniona z obowiązku zgłoszenia rozpatrywanego incydentu w „Team Leader Report”, który należało przedłożyć dyrektorowi generalnemu.
Poza tym, nawet jeśli może być słuszne, by szef zespołu zwrócił się o zapoznanie się z przepisami wewnętrznymi, organ powołujący mógł, nie popełniając przy tym oczywistego błędu w ocenie – zważywszy na kontekst i treść korespondencji wymienionej pomiędzy stroną skarżącą a kierownikiem wydziału – uznać, że strona skarżąca przyczyniła się do powstania negatywnej atmosfery w wydziale.
Wreszcie, zważywszy na przysługujący organowi powołującemu zakres uznania w odniesieniu do organizacji jego służb, nie jest rolą urzędnika czy pracownika, ani tym bardziej sądu Unii, określenie uprzywilejowanej metody komunikacji pomiędzy kierownikiem wydziału a członkami tego wydziału. W każdym razie urzędnik czy pracownik ma obowiązek bycia dyspozycyjnym w celu odbycia spotkania ze swym przełożonym, jeśli ten wzywa go na zebranie. W tych okolicznościach, i biorąc pod uwagę, że negatywny komentarz w sprawozdaniu z oceny ogranicza się do wyrażenia życzenia, by strona skarżąca poprawiła swą komunikację i podatność na instrukcje, nie można stwierdzić, by komentarz ten był obarczony oczywistym błędem w ocenie.
(zob. pkt 81– 83, 104, 123, 125)
2. Ponieważ kwestia rzekomo stosowanego wobec strony skarżącej mobbingu nie jest przedmiotem skargi, sąd Unii nie może piętnować negatywnego komentarza zawartego w sprawozdaniu z oceny na podstawie twierdzeń na temat mobbingu, jakiemu miałaby być poddawana strona skarżąca. Tym samym w takiej skardze wspomniany sąd może ograniczyć się do zbadania tego, czy sporne sprawozdanie z oceny było obarczone oczywistym błędem w ocenie w odniesieniu do negatywnego komentarza.
W zakresie, w jakim strona skarżąca opiera się na rzekomym mobbingu, którego miałaby być ofiarą w trakcie roku, za który sporządzano sprawozdanie z oceny celem udowodnienia nadużycia władzy, po pierwsze, kwestia mobbingu nie jest przedmiotem skargi, a po drugie, negatywne komentarze, rozpatrywane osobno w kontekście tego sprawozdania, w swojej treści nie przekraczają w żadnym razie granicy przykrej czy raniącej krytyki względem samej osoby zainteresowanego.
(zob. pkt 121, 129)
Odesłanie
Sąd do spraw Służby Publicznej, wyrok N/Parlament, F‑26/09, EU:F:2010:17, pkt 86