ΔΙΑΤΑΞΗ ΤΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΔΙΟΙΚΗΣΗΣ (πρώτο τμήμα)

της 16ης Μαΐου 2007

Υπόθεση F-100/05 DEP

Ελένη Χατζηιωαννίδου

κατά

Επιτροπής των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων

«Διαδικασία – Καθορισμός των δικαστικών εξόδων»

Αντικείμενο: Αίτηση με την οποία η Ε. Χατζηιωαννίδου ζήτησε, κατ’ εφαρμογή του άρθρου 92, παράγραφος 1, του Κανονισμού Διαδικασίας του Πρωτοδικείου, που εφαρμόζεται mutatis mutandis στο Δικαστήριο Δημόσιας Διοίκησης, δυνάμει του άρθρου 3, παράγραφος 4, της αποφάσεως 2004/752/ΕΚ, Ευρατόμ του Συμβουλίου, της 2ας Νοεμβρίου 2004, για την ίδρυση Δικαστηρίου Δημόσιας Διοίκησης της Ευρωπαϊκής Ένωσης (ΕΕ L 333, σ. 7), μέχρι την έναρξη ισχύος του Κανονισμού Διαδικασίας του Δικαστηρίου Δημόσιας Διοίκησης, τον καθορισμό των δικαστικών εξόδων των σχετικών με την απόφαση της 14ης Νοεμβρίου 2006, F‑100/05, Χατζηιωαννίδου κατά Επιτροπής (Συλλογή Υπ.Υπ. 2006, σ. I‑A‑1-129 και IΙ‑A‑1-487).

Απόφαση: Το ποσό των αποδοτέων στην αιτούσα στην υπόθεση F‑100/05 δικαστικών εξόδων καθορίζεται σε 10 222 ευρώ.

Περίληψη

Διαδικασία – Δικαστικά έξοδα – Καθορισμός των εξόδων – Στοιχεία που πρέπει να λαμβάνονται υπόψη

(Κανονισμός Διαδικασίας του Πρωτοδικείου, άρθρο 91, στοιχείο β΄· απόφαση 2004/752 του Συμβουλίου, άρθρο 3 § 4)

Όσον αφορά την εκτίμηση, για τον υπολογισμό των αποδοτέων εξόδων, του όγκου της εργασίας που προκάλεσε η ένδικη διαδικασία, απόκειται στον κοινοτικό δικαστή να λαμβάνει υπόψη τον συνολικό αριθμό των ωρών εργασίας, οι οποίες δύνανται να θεωρηθούν ως αντικειμενικά αναγκαίες για τη διαδικασία αυτή. Συναφώς, το ύψος της δικηγορικής αμοιβής ενός εκπροσώπου δεν εξαρτάται από τον όγκο των υπομνημάτων που κατάρτισε. Συγκεκριμένα, η συντομία των υπομνημάτων μπορεί να αντανακλά τη συνθετική ικανότητα του συντάκτη τους και τη μέριμνά του για οικονομία του χρόνου εργασίας του δικαστή και του αντιδίκου αντί να αποτελεί ένδειξη μεθόδου ταχείας εργασίας. Ένα σύντομο υπόμνημα δεν μπορεί, κατ’ αρχή, να θεωρηθεί ως διεκπεραιωτική ή συνοπτική εργασία του συντάκτη του.

(βλ. σκέψεις 23 και 24)

Παραπομπή:

ΠΕΚ: 30 Οκτωβρίου 1998, T‑290/94 DEP, Kaysersberg κατά Επιτροπής, Συλλογή 1998, σ. II‑4105, σκέψη 20· 20 Νοεμβρίου 2002, T‑171/00 DEP, Spruyt κατά Επιτροπής, Συλλογή Υπ.Υπ. 2002, σ. I‑A‑225 και II‑1127, σκέψη 29