Αναίρεση που άσκησε στις 21 Σεπτεμβρίου 2020 το Συμβούλιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης κατά της αποφάσεως που εξέδωσε το Γενικό Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης (τέταρτο τμήμα) στις 8 Ιουλίου 2020 στην υπόθεση T-110/17, Jiangsu Seraphim Solar System κατά Επιτροπής

(Υπόθεση C-441/20 P)

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Αναιρεσείον: Συμβούλιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης (εκπρόσωποι: H. Marcos Fraile, N. Tuominen, avocat)

Λοιποί διάδικοι στην αναιρετική διαδικασία: Jiangsu Seraphim Solar System Co. Ltd, Ευρωπαϊκή Επιτροπή

Αιτήματα

Το αναιρεσείον ζητεί από το Δικαστήριο:

να αναιρέσει την αναιρεσιβαλλόμενη απόφαση·

να απορρίψει την πρωτοδίκως ασκηθείσα προσφυγή για την ακύρωση του προσβαλλόμενου κανονισμού· και

να καταδικάσει την πρωτοδίκως προσφεύγουσα στα δικαστικά έξοδα στα οποία υποβλήθηκε το Συμβούλιο στο πλαίσιο αμφοτέρων των βαθμών δικαιοδοσίας.

Επικουρικώς:

να αναπέμψει την υπόθεση στο Γενικό Δικαστήριο προς επανεξέταση·

να επιφυλαχθεί ως προς τα δικαστικά έξοδα τόσο στον πρώτο βαθμό όσο και στην αναιρετική διαδικασία.

Λόγοι αναιρέσεως και κύρια επιχειρήματα

Με τον πρώτο λόγο αναιρέσεως προβάλλεται ότι το Γενικό Δικαστήριο υπέπεσε σε νομικό σφάλμα καθόσον έκρινε ότι η προσφυγή είναι παραδεκτή.

Η πρωτοδίκως προσφεύγουσα πρέπει να αποδείξει ότι νομιμοποιείται ενεργητικώς δυνάμει του άρθρου 263 ΣΛΕΕ, ειδικότερα δε ότι θίγεται άμεσα και έχει έννομο συμφέρον σε σχέση με το άρθρο 2 του προσβαλλόμενου κανονισμού¹ . Η πρωτοδίκως προσφεύγουσα δεν είναι η ίδια υπόχρεη για την καταβολή στις εθνικές τελωνειακές αρχές των δασμών αντιντάμπινγκ που οφείλονται ως έννομη συνέπεια της ακυρώσεως των τιμολογίων, αλλά υπόχρεη είναι άλλη εταιρία, η Seraphim Solar System GmbH. Επομένως, το Συμβούλιο εκτιμά ότι η πρωτοδίκως προσφεύγουσα δεν απέδειξε ότι θίγεται άμεσα και έχει έννομο συμφέρον, το δε Γενικό Δικαστήριο εσφαλμένως έκρινε το αντίθετο.

Επιπλέον, το δικαίωμα της πρωτοδίκως προσφεύγουσας να προβάλει ένσταση ελλείψεως νομιμότητας βάσει του άρθρου 277 ΣΛΕΕ έχει παραγραφεί κατ’ εφαρμογήν της νομολογίας που έχει διαμορφωθεί βάσει των αποφάσεων TWD Textilwerke Deggendorf και Nachi Europe του Δικαστηρίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης (στο εξής: Δικαστήριο).

Τέλος, η απάντηση ως προς το αν οι προσφυγές που βάλλουν κατά του κανονισμού 1238/2013² και του κανονισμού 1239/2013³ είναι παραδεκτές προκύπτει επίσης με σαφήνεια από τη νομολογία SolarWorld, σύμφωνα με την οποία το άρθρο 3 του κανονισμού 1238/2013 και το άρθρο 2 του κανονισμού 1239/2013 δεν μπορούν να διαχωριστούν από το υπόλοιπο κείμενο των κανονισμών αυτών.

Με τον δεύτερο λόγο αναιρέσεως προβάλλεται ότι το Γενικό Δικαστήριο υπέπεσε σε νομικό σφάλμα καθόσον έκρινε ότι τα άρθρα 8 και 13 των βασικών κανονισμών «εξαντλούν» τη δυνατότητα είσπραξης δασμών επί των εισαγωγών οι οποίες συνιστούν παραβίαση της αναληφθείσας υποχρέωσης και κάθε άλλη προσέγγιση ισοδυναμεί με «αναδρομική» είσπραξη δασμών.

Η κρίση του Γενικού Δικαστηρίου στηρίζεται σε εσφαλμένη κατανόηση των βασικών κανονισμών. Τα άρθρα 10, παράγραφος 5, και 16, παράγραφος 5, των βασικών κανονισμών αφορούν γενικά τις συνέπειες που προβλέπονται για την περίπτωση που διαπιστωθεί παραβίαση ανάληψης υποχρέωσης. Είναι το αντίστοιχο της «αναδρομικής ισχύος κατά την έννοια των βασικών κανονισμών», δηλαδή της επιβολής οριστικών δασμών αντιντάμπινγκ/αντισταθμιστικών δασμών έως και 90 ημέρες πριν από την ημερομηνία έναρξης ισχύος των προσωρινών μέτρων επί των εισαγωγών οι οποίες υπόκεινται σε καταγραφή βάσει των άρθρων 14, παράγραφος 5, και 24, παράγραφος 5, των βασικών κανονισμών.

Η προκείμενη περίπτωση, δηλαδή η παραβίαση ανάληψης υποχρέωσης και οι συνέπειές της, είναι σαφώς διαφορετικής φύσης. Ο μόνος περιορισμός που επιβάλλεται από τα άρθρα 10, παράγραφος 5, και 16, παράγραφος 5, των βασικών κανονισμών είναι ότι μια τέτοια είσπραξη με αναδρομικό αποτέλεσμα δεν επιτρέπεται να αφορά τις εισαγωγές προϊόντων που ετέθησαν σε κατανάλωση εντός του διαστήματος το οποίο αφορά η ως άνω αναδρομική ισχύς και εκτείνεται σε έως και 90 ημέρες πριν από την παραβίαση ή ανάκληση της ανάληψης υποχρέωσης.

Επιπλέον, ουδεμία αναδρομικότητα υπάρχει όταν οι δασμοί έχουν επιβληθεί εξ αρχής και προβλέπεται μία μόνον εξαίρεση για μη είσπραξή τους. Πράγματι, μέσω της ανάληψης υποχρέωσης, ο οικείος παραγωγός-εξαγωγέας τυγχάνει απαλλαγής από τους επίμαχους δασμούς, εφόσον πληρούνται οι προβλεπόμενες προς τούτο προϋποθέσεις. Ωστόσο, τελωνειακή οφειλή θα υφίσταται στις περιπτώσεις που ο διασαφιστής έχει επιλέξει να θέσει σε ελεύθερη κυκλοφορία τα αγαθά, δηλαδή χωρίς είσπραξη δασμού αντιντάμπινγκ, και διαπιστωθεί παραβίαση μιας ή περισσότερων προϋποθέσεων της εν λόγω ανάληψης υποχρέωσης.

Με τον τρίτο λόγο αναιρέσεως προβάλλεται ότι το Γενικό Δικαστήριο υπέπεσε σε νομικό σφάλμα καθόσον έκρινε ότι τα άρθρα 14, παράγραφος 1, και 24, παράγραφος 1, των βασικών κανονισμών δεν παρέχουν στο Συμβούλιο εξουσία προς ανάπτυξη συστήματος ελέγχου αναλήψεων υποχρέωσης που να περιλαμβάνει ακύρωση τιμολογίων.

Τα άρθρα 14, παράγραφος 1, και 24, παράγραφος 1, των βασικών κανονισμών παρέχουν ευρύτατες εξουσίες στο Συμβούλιο όταν πρόκειται περί εκδόσεως κανονισμού για επιβολή δασμών, όπως έχει διευκρινιστεί από το Δικαστήριο στην υπόθεση Deichmann. Επομένως, το Γενικό Δικαστήριο υπέπεσε σε νομικό σφάλμα καθόσον έκρινε ότι το Συμβούλιο δεν είχε εξουσία προς ανάπτυξη συστήματος ελέγχου αναλήψεων υποχρέωσης που να περιλαμβάνει ακύρωση τιμολογίων.

Η θέση του Γενικού Δικαστηρίου αντιβαίνει στη βούληση του νομοθέτη. Δεν δικαιολογείται, βάσει του δικαίου της Ένωσης, τόσο εκτενής προστασία οικονομικού φορέα ο οποίος παραβιάζει υποχρεώσεις τις οποίες ανέλαβε οικειοθελώς και, όπως εν προκειμένω, δεν αμφισβητεί καν τις εν λόγω παραβιάσεις. Η θέση αυτή είναι επίσης αυστηρότερη σε σχέση με τα προβλεπόμενα από τους κανόνες του Παγκόσμιου Οργανισμού Εμπορίου, τοποθετώντας έτσι την ΕΕ σε δυσμενέστερη θέση σε σχέση με τους άλλους εμπορικούς εταίρους που είναι επίσης μέλη του ΠΟΕ.

Επιπλέον, η αναιρεσιβαλλόμενη απόφαση καθιστά τις αναλήψεις υποχρέωσης δυσανάλογα ριψοκίνδυνες για την Επιτροπή. Η αποδοχή ανάληψης υποχρέωσης συνιστά για την ΕΕ ανάληψη κινδύνου στον οποίον έρχονται να προστεθούν και οι δυσχέρειες ελέγχου των επιμέρους πτυχών της συναλλαγής. Ειδικότερα, είναι πρωταρχική υποχρέωση του συμβαλλομένου που αποδέχεται την ανάληψη υποχρέωσης να συνεργάζεται με την Επιτροπή και να διασφαλίζει κατά τον τρόπο αυτό τον απρόσκοπτο έλεγχο της ορθής εκπλήρωσης της ανάληψης υποχρέωσης. Εάν εξέλιπε η εγγύηση αυτή, την Επιτροπή θα βάρυνε κάθε κίνδυνος, ενώ όποιος παραβίαζε αναληφθείσα υποχρέωση θα μπορούσε να διατηρήσει τυχόν πλεονεκτήματα που αποκόμισε λόγω της παραβίασης. Η ερμηνεία αυτή αντιβαίνει επίσης στον σκοπό της αποτελεσματικής προστασίας των κλάδων παραγωγής της ΕΕ από επιζήμιες πρακτικές ντάμπινγκ ή επιζήμιες επιδοτήσεις, κίνδυνος ο οποίος καταπολεμάται (εναλλακτικώς) μέσω της ανάληψης υποχρέωσης.

____________

¹ Εκτελεστικός κανονισμός (ΕΕ) 2016/2146 της Επιτροπής, της 7ης Δεκεμβρίου 2016, για την ανάκληση της αποδοχής ανάληψης υποχρέωσης για δύο παραγωγούς-εξαγωγείς σύμφωνα με την εκτελεστική απόφαση 2013/707/ΕΕ για τη βεβαίωση της αποδοχής ανάληψης υποχρέωσης που προτάθηκε στο πλαίσιο των διαδικασιών αντιντάμπινγκ και κατά των επιδοτήσεων όσον αφορά τις εισαγωγές φωτοβολταϊκών συστοιχιών κρυσταλλικού πυριτίου και βασικών συστατικών στοιχείων (δηλαδή κυψελών) καταγωγής ή προέλευσης Λαϊκής Δημοκρατίας της Κίνας κατά την περίοδο εφαρμογής των οριστικών μέτρων (ΕΕ 2016, L 333, σ. 4).

² Εκτελεστικός κανονισμός (ΕΕ) 1238/2013 του Συμβουλίου, της 2ας Δεκεμβρίου 2013, για την επιβολή οριστικού δασμού αντιντάμπινγκ και την οριστική είσπραξη του προσωρινού δασμού που επιβλήθηκε στις εισαγωγές φωτοβολταϊκών συστοιχιών κρυσταλλικού πυριτίου και βασικών συστατικών τους στοιχείων (π.χ. κυψελών), καταγωγής ή προέλευσης Λαϊκής Δημοκρατίας της Κίνας (ΕΕ 2013, L 325, σ. 1).

³ Εκτελεστικός κανονισμός (ΕΕ) 1239/2013 του Συμβουλίου, της 2ας Δεκεμβρίου 2013, για την επιβολή οριστικού αντισταθμιστικού δασμού σχετικά με τις εισαγωγές φωτοβολταϊκών συστοιχιών κρυσταλλικού πυριτίου και βασικών συστατικών στοιχείων (π.χ. κυψέλες) καταγωγής ή προέλευσης Λαϊκής Δημοκρατίας της Κίνα (ΕΕ 2013, L 325, σ. 66).