Language of document :

Αίτηση προδικαστικής αποφάσεως την οποία υπέβαλε το Lietuvos Aukščiausiasis Teismas (Λιθουανία) στις 18 Δεκεμβρίου 2019 – UAB «Klaipėdos regiono atliekų tvarkymo centras» κατά UAB «Ecoservice Klaipėda», UAB «Klaipėdos autobusų parkas», UAB «Parsekas», UAB «Klaipėdos transportas»

(Υπόθεση C-927/19)

Γλώσσα διαδικασίας: η λιθουανική

Αιτούν δικαστήριο

Lietuvos Aukščiausiasis Teismas

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Αναιρεσείουσα: UAB «Klaipėdos regiono atliekų tvarkymo centras»

Aντίδικοι κατ’ αναίρεση: UAB «Ecoservice Klaipėda», UAB «Klaipėdos autobusų parkas», UAB «Parsekas», UAB «Klaipėdos transportas»

Προδικαστικά ερωτήματα

Εμπίπτει στο πεδίο εφαρμογής του άρθρου 58, παράγραφοι 3 ή 4, της οδηγίας 2014/241 όρος διαγωνισμού κατά τον οποίο οι προμηθευτές υποχρεούνται να αποδεικνύουν ότι έχουν ορισμένο μέσο ετήσιο εισόδημα προερχόμενο από την άσκηση δραστηριοτήτων που αφορούν αποκλειστικώς και μόνο συγκεκριμένες υπηρεσίες (διαχείριση μικτών αστικών αποβλήτων);

Εξαρτάται η μέθοδος αξιολόγησης των ικανοτήτων του προμηθευτή, όπως καθορίστηκε από το Δικαστήριο στην απόφαση της 4ης Μαΐου 2017, Esaprojekt (C-387/142 ), από την απάντηση στο πρώτο ερώτημα;

Εμπίπτει στο πεδίο εφαρμογής των άρθρων 58, παράγραφος 4, στοιχείο β΄, 42, σε συνδυασμό με τις διατάξεις του παραρτήματος VII, και 70, της οδηγίας 2014/24 όρος διαγωνισμού κατά τον οποίο οι προμηθευτές υποχρεούνται να αποδεικνύουν ότι τα οχήματα που είναι αναγκαία για την παροχή των υπηρεσιών [διαχείρισης αποβλήτων] πληρούν τις ειδικές τεχνικές προδιαγραφές, ιδίως όσες αφορούν τις ρυπαντικές εκπομπές (EURO 5), την εγκατάσταση πομπού GPS, την κατάλληλη χωρητικότητα, κτλ.;

Έχει το άρθρο 1, παράγραφος 1, τρίτο εδάφιο, της οδηγίας 89/6653 , στο οποίο κατοχυρώνεται η αρχή της αποτελεσματικότητας των διαδικασιών προσφυγής, το άρθρο 1, παράγραφοι 3 και 5, της ίδιας οδηγίας, το άρθρο 21 της οδηγίας 2014/24 και η οδηγία 2016/9434 , και ιδίως η αιτιολογική σκέψη 18, και το άρθρο 9, παράγραφος 2, τρίτο εδάφιο (είτε από κοινού, είτε μεμονωμένα, αλλά χωρίς περιορισμό στις διατάξεις αυτές), την έννοια ότι, οσάκις το εθνικό δίκαιο περί δημοσίων συμβάσεων προβλέπει υποχρεωτική διαδικασία επίλυσης διαφορών προ της ασκήσεως ένδικης προσφυγής:

α)    η αναθέτουσα αρχή πρέπει να παρέχει στον προμηθευτή που κίνησε τη διαδικασία διοικητικής προσφυγής όλα τα στοιχεία της προσφοράς άλλου προμηθευτή (ανεξαρτήτως του εμπιστευτικού χαρακτήρα τους), αν το αντικείμενο αυτής της διαδικασίας είναι συγκεκριμένα η νομιμότητα της αξιολόγησης της προσφοράς του άλλου προμηθευτή και ο προμηθευτής που κίνησε τη διαδικασία έχει ζητήσει γραπτώς εκ των προτέρων από την αναθέτουσα αρχή να του τα γνωστοποιήσει·

β)    ανεξαρτήτως της απαντήσεως στο προηγούμενο ερώτημα, οφείλει η αναθέτουσα αρχή, όταν απορρίπτει την ένσταση που υπέβαλε ο προμηθευτής σχετικά με τη νομιμότητα της αξιολόγησης της προσφοράς του ανταγωνιστή του, να δώσει, εν πάση περιπτώσει, μία σαφή, πλήρη και συγκεκριμένη απάντηση, ανεξαρτήτως του κινδύνου δημοσιοποίησης των εμπιστευτικών πληροφοριών που έχουν υποβληθεί ενώπιόν της στο πλαίσιο διαγωνιστικής διαδικασίας;

Έχουν τα άρθρα 1, παράγραφος 1, τρίτο εδάφιο, 1, παράγραφοι 3 και 5, 2, παράγραφος 1, στοιχείο β΄, της οδηγίας 89/665, το άρθρο 21 της οδηγίας 2014/24 και η οδηγία 2016/943 και, ιδίως, η αιτιολογική σκέψη 18 (είτε από κοινού, είτε μεμονωμένα, αλλά χωρίς περιορισμό στις διατάξεις αυτές), την έννοια ότι η απόφαση της αναθέτουσας αρχής να μην επιτρέψει σε προμηθευτή την πρόσβαση σε εμπιστευτικές πληροφορίες σχετικές με την προσφορά άλλου προσφέροντος είναι απόφαση δυνάμενη να προσβληθεί αυτοτελώς ενώπιον δικαστηρίου;

Σε περίπτωση καταφατικής απάντησης στο προηγούμενο ερώτημα, έχει το άρθρο 1, παράγραφος 5, της οδηγίας 89/665 την έννοια ότι ο προμηθευτής πρέπει να υποβάλει ένσταση ενώπιον της αναθέτουσας αρχής κατά της εν λόγω απόφασης και, εν ανάγκη, να προσφύγει στη δικαιοσύνη;

Σε περίπτωση καταφατικής απάντησης στο προηγούμενο ερώτημα, έχουν τα άρθρα 1, παράγραφος 1, τρίτο εδάφιο και 2, παράγραφος 1, στοιχείο β΄, της οδηγίας 89/665 την έννοια ότι, ανάλογα με την έκταση των διαθέσιμων πληροφοριών όσον αφορά το περιεχόμενο της προσφοράς του άλλου προμηθευτή, ο προμηθευτής δύναται να ασκήσει προσφυγή ενώπιον δικαστηρίου με αντικείμενο αποκλειστικά την άρνηση παροχής πληροφοριών σε αυτόν, χωρίς να αμφισβητήσει αυτοτελώς τη νομιμότητα άλλων αποφάσεων της αναθέτουσας αρχής;

Ανεξαρτήτως των απαντήσεων που θα δοθούν στα προηγούμενα ερωτήματα, έχει το άρθρο 9, παράγραφος 2, τρίτο εδάφιο, της οδηγίας 2016/943 την έννοια ότι το δικαστήριο οφείλει να κάνει δεκτό το ενώπιόν του υποβληθέν αίτημα του προσφεύγοντος να υποχρεωθεί ο αντίδικος να προσκομίσει αποδεικτικά στοιχεία, τα οποία εν συνεχεία θα τεθούν στη διάθεση του προσφεύγοντος, ανεξαρτήτως των ενεργειών της αναθέτουσας αρχής στο πλαίσιο των διαδικασιών σύναψης δημόσιας σύμβασης ή άσκησης προσφυγής;

Έχει το άρθρο 9, παράγραφος 2, τρίτο εδάφιο, της οδηγίας 2016/943 την έννοια ότι το δικαστήριο, αφού απορρίψει το αίτημα του προσφεύγοντος για προσκόμιση εμπιστευτικών πληροφοριών, οφείλει να εξετάσει αυτεπαγγέλτως τη σημασία των στοιχείων των οποίων η απώλεια του εμπιστευτικού χαρακτήρα ζητείται, καθώς και την επιρροή που ασκούν στη νομιμότητα της διαδικασίας σύναψης δημόσιας σύμβασης;

Λαμβανομένης υπόψη της απόφασης του Δικαστηρίου της 3ης Οκτωβρίου 2019, Delta Antrepriză de Construcţii şi Montaj 935 , μπορεί ο λόγος αποκλεισμού των προμηθευτών που προβλέπεται στο άρθρο 57 παράγραφος 4 στοιχείο η΄, της οδηγίας 2014/24 να εφαρμόζεται κατά τρόπο ώστε το δικαστήριο, κατά την εξέταση διαφοράς μεταξύ προμηθευτή και αναθέτουσας αρχής, να μπορεί να αποφασίσει αυτεπαγγέλτως, ανεξάρτητα από την εκτίμηση της αναθέτουσας αρχής, ότι η οικεία προσφέρουσα, ενεργούσα με δόλο ή από αμέλεια, παρέσχε στην αναθέτουσα αρχή παραπλανητικές, ψευδείς πληροφορίες και, συνεπώς, έπρεπε να αποκλειστεί από τη διαδικασία σύναψης δημόσιας σύμβασης;

Πρέπει το άρθρο 57, παράγραφος 4, στοιχείο η΄, σε συνδυασμό με την αρχή της αναλογικότητας του άρθρου 18, παράγραφος 1, της οδηγίας 2014/24, να ερμηνευθεί και να εφαρμοσθεί υπό την έννοια ότι, όταν εθνική νομοθεσία προβλέπει, σε περίπτωση υποβολής ψευδών πληροφοριών, πρόσθετες κυρώσεις (πέραν του αποκλεισμού από τις διαδικασίες σύναψης δημοσίων συμβάσεων), οι κυρώσεις αυτές μπορούν να επιβάλλονται μόνο με βάση την αρχή της προσωπικής ευθύνης, ιδίως όταν οι ψευδείς πληροφορίες παρέχονται μόνο από ορισμένους από εκείνους που συμμετείχαν από κοινού στη διαδικασία σύναψης δημόσιας σύμβασης (για παράδειγμα, από έναν από τους εταίρους);

____________

1 Οδηγία 2014/24/ΕΕ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 26ης Φεβρουαρίου 2014, σχετικά με τις δημόσιες προμήθειες και την κατάργηση της οδηγίας 2004/18/ΕΚ (ΕΕ 2014, L 94, σ. 65).

2 ECLI:EU:C:2017:338.

3 Οδηγία 89/665/ΕΟΚ του Συμβουλίου, της 21ης Δεκεμβρίου 1989, για το συντονισμό των νομοθετικών, κανονιστικών και διοικητικών διατάξεων περί της εφαρμογής των διαδικασιών προσφυγής στον τομέα της σύναψης συμβάσεων κρατικών προμηθειών και δημοσίων έργων (ΕΕ 1989, L 395, σ. 33).

4 Οδηγία (EE) 2016/943 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 8ης Ιουνίου 2016, περί προστασίας της τεχνογνωσίας και των επιχειρηματικών πληροφοριών που δεν έχουν αποκαλυφθεί (εμπορικό απόρρητο) από την παράνομη απόκτηση, χρήση και αποκάλυψή τους (ΕΕ 2016, L 157, σ. 1).

5 C-267/18, ECLI:EU:C:2019:826