ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΔΙΟΙΚΗΣΗΣ

(δεύτερο τμήμα)

της 25ης Νοεμβρίου 2008

Υπόθεση F-50/07

Valentina Hristova

κατά

Επιτροπής των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων

«Υπαλληλική υπόθεση – Πρόσληψη – Γενικός διαγωνισμός – Προϋποθέσεις συμμετοχής – Απόρριψη της υποψηφιότητας – Αιτιολογία – Διπλώματα»

Αντικείμενο: Προσφυγή ασκηθείσα δυνάμει των άρθρων 236 ΕΚ και 152 ΕΑ, με την οποία η V. Hristova ζητεί, αφενός, να ακυρωθεί η απόφαση της εξεταστικής επιτροπής του διαγωνισμού EPSO/AST/14/06 να μη δεχθεί τη συμμετοχή της στον εν λόγω διαγωνισμό και, αφετέρου, να υποχρεωθεί η Επιτροπή να της καταβάλει αποζημίωση προς αποκατάσταση της ζημίας την οποία φέρεται ότι υπέστη.

Απόφαση: Ακυρώνεται η απόφαση της εξεταστικής επιτροπής του διαγωνισμού EPSO/AST/14/06 να μη δεχθεί τη συμμετοχή της V. Hristova στον εν λόγω διαγωνισμό. Η προσφυγή απορρίπτεται κατά τα λοιπά. Η Επιτροπή καταδικάζεται στα δικαστικά έξοδα.

Περίληψη

1.      Υπάλληλοι – Διαγωνισμός – Εξεταστική επιτροπή – Αποκλεισμός από τις εξετάσεις

(Κανονισμός Υπηρεσιακής Καταστάσεως των υπαλλήλων, άρθρο 25, εδ. 2)

2.      Υπάλληλοι – Εξωσυμβατική ευθύνη θεσμικών οργάνων – Προϋποθέσεις – Έλλειψη νομιμότητας – Ζημία – Αιτιώδης σύνδεσμος

1.      Η υποχρέωση αιτιολογήσεως βλαπτικής πράξεως έχει σκοπό, αφενός, να παρέχει στον ενδιαφερόμενο τα απαραίτητα στοιχεία για να γνωρίζει αν η απόφαση είναι βάσιμη ή όχι και, αφετέρου, να καθιστά δυνατό τον δικαστικό έλεγχο. Όσον αφορά, ειδικότερα, τις αποφάσεις περί μη αποδοχής σε διαγωνισμό, η εξεταστική επιτροπή πρέπει να αναφέρει επακριβώς τους όρους της προκηρύξεως του διαγωνισμού τους οποίους κρίθηκε ότι δεν πληροί ο υποψήφιος.

(βλ. σκέψη 22)

Παραπομπή:

ΔΕΚ: 21 Ιουνίου 1984, 69/83, Lux κατά Ελεγκτικού Συνεδρίου, Συλλογή 1984, σ. 2447, σκέψη 36

ΠΕΚ: 21 Μαΐου 1992, T‑55/91, Fascilla κατά Κοινοβουλίου, Συλλογή 1992, σ. II‑1757, σκέψη 32· 25 Μαρτίου 2004, T‑145/02, Petrich κατά Επιτροπής, Συλλογή Υπ.Υπ. 2004, σ. I‑A‑101 και II‑447, σκέψη 54· 5 Απριλίου 2005, T‑376/03, Hendrickx κατά Συμβουλίου, Συλλογή Υπ.Υπ. 2005, σ. I‑A‑83 και II‑379, σκέψη 68

2.      Η στοιχειοθέτηση της ευθύνης της Κοινότητας προϋποθέτει ότι συντρέχει το σύνολο των προϋποθέσεων ως προς την προσαπτομένη μη σύννομη συμπεριφορά των κοινοτικών οργάνων, το υποστατό της ζημίας και την ύπαρξη αιτιώδους συνάφειας μεταξύ της συμπεριφοράς και της επικληθείσας ζημίας.

Για να γίνει δεκτή η αιτιώδης αυτή συνάφεια, πρέπει, καταρχήν, να αποδεικνύεται η άμεση και βεβαία σχέση αιτίας και αιτιατού μεταξύ του σφάλματος το οποίο διέπραξε το οικείο κοινοτικό όργανο και της επικληθείσας ζημίας.

Στο συγκεκριμένο πλαίσιο διαγωνισμού, ο βαθμός βεβαιότητας της αιτιώδους συνάφειας επιτυγχάνεται όταν η διαπραχθείσα από κοινοτικό όργανο παρανομία στέρησε με βεβαιότητα από ένα πρόσωπο όχι κατ’ ανάγκην την πρόσληψη, επί της οποίας ο ενδιαφερόμενος ουδέποτε μπορεί να αποδείξει ότι είχε δικαίωμα, αλλά μια σοβαρή πιθανότητα να προσληφθεί, με συνέπεια να υποστεί ο ενδιαφερόμενος υλική ζημία που συνίσταται σε απώλεια εισοδήματος.

(βλ. σκέψεις 38, 40 και 41)

Παραπομπή:

ΔΕΚ: 16 Δεκεμβρίου 1987, 111/86, Delauche κατά Επιτροπής, Συλλογή 1987, σ. 5345, σκέψη 30

ΠΕΚ: 9 Φεβρουαρίου 1994, T‑3/92, Latham κατά Επιτροπής, Συλλογή Υπ.Υπ. 1994, σ. I‑A‑23 και II‑83, σκέψη 63· 15 Φεβρουαρίου 1996, T‑589/93, Ryan-Sheridan κατά ΕIΒΣΔΕ, Συλλογή Υπ.Υπ. 1996, σ. I‑A‑27 και II‑77, σκέψη 141· 5 Οκτωβρίου 2004, T‑45/01, Sanders κ.λπ. κατά Επιτροπής, Συλλογή 2004, σ. II‑3315, σκέψεις 149 και 150· 12 Σεπτεμβρίου 2007, T‑250/04, Combescot κατά Επιτροπής, δεν έχει δημοσιευθεί ακόμη στη Συλλογή, σκέψεις 95 και 96

ΔΔΔ: 22 Οκτωβρίου 2008, F-46/07, Τζιράνη κατά Επιτροπής, δεν έχει δημοσιευθεί ακόμη στη Συλλογή, σκέψη 215