WYROK SĄDU DO SPRAW SŁUŻBY PUBLICZNEJ (pierwsza izba)

z dnia 16 stycznia 2007 r.

Sprawa F‑3/06

Jacques Frankin i in.

przeciwko

Komisji Wspólnot Europejskich

Urzędnicy – Obowiązek wspomagania ciążący na administracji – Odmowa – Przeniesienie uprawnień emerytalnych nabytych w Belgii

Przedmiot: Skarga wniesiona na podstawie art. 236 WE i art. 152 EWEA, w której J. Frankin i 482 innych urzędników i członków personelu tymczasowego Komisji żąda stwierdzenia nieważności odmownego rozstrzygnięcia Komisji z dnia 10 czerwca 2005 r. w przedmiocie udzielenia im pomocy na podstawie art. 24 regulaminu pracowniczego oraz naprawienia szkód, jakie rzekomo ponieśli w związku z tą odmową.

Orzeczenie: Skarga zostaje oddalona. Każda ze stron ponosi własne koszty.

Streszczenie

Urzędnicy – Emerytury – Uprawnienia emerytalne nabyte przed podjęciem służby we Wspólnotach – Przeniesienie do systemu wspólnotowego

(regulamin pracowniczy urzędników, art. 24 akapit pierwszy; załącznik VIII, art. 11 ust. 2)

Instytucja nie narusza swego obowiązku wspomagania na podstawie art. 24 regulaminu pracowniczego przez fakt oddalenia wniosku urzędnika ubiegającego się o jej wsparcie techniczne i finansowe celem sprawdzenia, w pierwszej kolejności, czy ma on indywidualny interes w żądaniu ponownego przeniesienia uprawnień emerytalnych nabytych przed podjęciem służby we Wspólnotach w belgijskim systemie emerytalnym na ogólnie korzystniejszych warunkach nowej ustawy wydanej przez to państwo członkowskie, a następnie celem uzyskania – w danym przypadku – ponownego przeniesienia, jeżeli instytucja ta jasno wyraziła odmowę cofnięcia początkowej decyzji o przeniesieniu. Instytucja ta może bowiem słusznie uznać taki wniosek o pomoc za wymierzony w jedną z jej decyzji, ponieważ przeniesienie rozumiane jest jako proces, na który składa się wydanie na wniosek zainteresowanego kolejno dwóch decyzji: przez krajowy organ zarządzający systemem emerytalnym, który sporządza obliczenie nabytych uprawnień, a następnie przez instytucję wspólnotową, która ustala, przy uwzględnieniu tych uprawnień, liczbę lat służby uprawniających do emerytury uwzględnionych we wspólnotowym systemie emerytalnym tytułem przeniesionych uprawnień. Wprawdzie okoliczność, że realizacja celu, dla którego wniosek o pomoc został przedstawiony, może zakładać cofnięcie aktu instytucji, niekoniecznie oznacza, w szczególności jeśli instytucja jest skłonna go cofnąć, że ubiegano się o wsparcie przeciwko aktowi wydanemu przez instytucję, co powoduje, że wniosek taki nie mieści się w zakresie przedmiotowym art. 24 regulaminu pracowniczego, który przewiduje obronę urzędników przed działaniami osób trzecich, a nie przed aktami samej instytucji, lecz jest tak, w przypadku gdy instytucja jednoznacznie wyraziła odmowę cofnięcia spornego aktu.

Ponadto w takich okolicznościach zainteresowany nie może skutecznie podnosić zarzutu obowiązku staranności na decyzję oddalającą jego wniosek, gdyż obowiązek ten nie może zmusić instytucji do zaniechania stosowania warunków, jakim regulamin pracowniczy poddaje jej wsparcie. Nie jest również zasadne podnoszenie naruszenia zasady pacta sunt servanda, ponieważ nie wykazano istnienia żadnej umowy czy porozumienia, których instytucja by nie dotrzymała, ani zasady patere legem quam ipse fecisti, ponieważ regulamin pracowniczy nie stanowi aktu uchwalonego przez instytucję jako organ powołujący, lecz przez prawodawcę wspólnotowego.

Wreszcie zarzut podniesiony na oddalenie tego wniosku, że zmiana ustawy belgijskiej spowodowała nierówne traktowanie urzędników wspólnotowych, którzy przenieśli swoje uprawnienia emerytalne nabyte w Belgii, w zależności od tego, czy wnieśli o przeniesienie tych uprawnień przed wejściem w życie nowej ustawy, czy po jej wejściu, jest nieskuteczny wobec odmowy pomocy wyrażonej przez instytucję. Zarzut dotyczący naruszenia zasady równego traktowania jest bowiem skuteczny tylko wtedy, gdyby podnoszono, że instytucja wspomogła innych urzędników i pracowników, którzy znajdowali się w takiej samej sytuacji jak skarżący.

(zob. pkt 27–34, 38, 46, 60, 61)

Odesłanie:

Sąd Pierwszej Instancji, sprawa T‑81/96 Apostolidis i in. przeciwko Komisji, 10 lipca 1997 r., RecFP s. I‑A‑207 i II‑607, pkt 90 i przytoczone tam orzecznictwo