WYROK SĄDU DO SPRAW SŁUŻBY PUBLICZNEJ

(pierwsza izba)

z dnia 2 grudnia 2008 r.

Sprawa F-15/07

K

przeciwko

Parlamentowi Europejskiemu

Służba publiczna – Urzędnicy – Choroba zawodowa – Mobbing – Wniosek o naprawienie

Przedmiot: Skarga wniesiona na podstawie art. 236 WE i 152 EWEA, w której K żąda w istocie nakazania Parlamentowi naprawienia krzywdy i szkody wyrządzonych jej w związku z mobbingiem, którego była ofiarą w latach 1993–2001 podczas pełnienia obowiązków służbowych.

Orzeczenie: Skarga zostaje oddalona. Każda ze stron pokrywa własne koszty.

Streszczenie

1.      Urzędnicy – Mobbing – Pojęcie

2.      Urzędnicy – Mobbing – Pojęcie

3.      Urzędnicy – Pozaumowna odpowiedzialność instytucji – Ryczałtowe odszkodowanie w oparciu o regulamin pracowniczy – Wniosek o dodatkowe odszkodowanie w oparciu o powszechnie obowiązujące przepisy prawa

(regulamin pracowniczy, art. 73)

1.      Przed wejściem w życie art. 12a regulaminu pracowniczego, dodanego przez zmieniające ten regulamin rozporządzenie nr 723/2004, mobbing oznaczał zachowanie zmierzające w obiektywnej ocenie do zdyskredytowania urzędnika lub rozmyślnego pogorszenia jego warunków pracy.

(zob. pkt 37)

Odesłanie:

Sąd Pierwszej Instancji: sprawa T‑73/05 Magone przeciwko Komisji, 16 maja 2006 r., Zb.Orz.SP s. I‑A‑2‑107, II‑A‑2‑485, pkt 79

2.      Sama okoliczność, że urzędnikowi odebrano wykonywane przez niego zadania z zakresu szkoleń, nie może stanowić dowodu na stosowanie wobec niego mobbingu. Tym bardziej nie może być uznany za oznakę mobbingu fakt, że przełożony urzędnika, otrzymawszy skargi na jakość pracy zainteresowanego, zwrócił się do jednego ze współpracowników o dostarczenie przykładów źle wykonanej przez zainteresowanego pracy w celu potwierdzenia zasadności skarg. Podobnie, zawartych w sprawozdaniu z oceny ocen, choćby negatywnych, nie można jako takich uznać za oznaki tego, że wspomniane sprawozdanie zostało sporządzone, by psychicznie nękać ocenianego urzędnika.

(zob. pkt 38, 39)

Odesłanie:

Sąd Pierwszej Instancji: ww. sprawa Majone przeciwko Komisji, pkt 80

3.      W przypadku wypadku lub choroby zawodowej urzędnicy mają prawo domagać się odszkodowania, które uzupełnia świadczenia otrzymane stosownie do art. 73 regulaminu pracowniczego, w sytuacji gdy instytucja odpowiedzialna jest za wypadek lub chorobę zawodową na podstawie powszechnie obowiązujących przepisów, a świadczenia wynikające z regulaminu pracowniczego nie wystarczają do zapewnienia pełnego naprawienia poniesionej szkody.

Przy założeniu, że u podstaw wypadku lub choroby zawodowej zainteresowanego leżało uchybienie instytucji, musi on wykazać, że kwota wypłacona mu na podstawie art. 73 ust. 2 lit. c) regulaminu pracowniczego nie zapewniła naprawienia krzywdy doznanej z racji wypadku lub choroby, o których mowa powyżej. Jeżeli w tym względzie zainteresowany podnosi, że przyznana kwota pokryła jedynie odszkodowanie za konsekwencje jego niezdolności do wykonywania pracy zawodowej do roku, w którym powinien on zostać wysłany na emeryturę, gdyby nie przeszedł był wcześniej na rentę inwalidzką, to argumentu tego nie można uwzględnić, gdyż postępowanie określone w art. 73 regulaminu pracowniczego ma na celu naprawienie w sposób ryczałtowy zarówno szkody, jak i krzywdy wynikających z choroby zawodowej.

(zob. pkt 33, 43)

Odesłanie:

Trybunał: sprawy połączone 169/83 i 136/84 Leussink przeciwko Komisji, 8 października 1986 r., Rec. s. I‑2801, pkt 10–14; sprawa C‑257/98 P Lucaccioni przeciwko Komisji, 9 września 1999 r., Rec. I‑5251, pkt 19–22

Sąd do spraw Służby Publicznej: sprawa F‑23/05 Giraudy przeciwko Komisji, 2 maja 2007 r., Zb.Orz.SP s. I‑A‑1‑0000, II‑A‑1‑0000, pkt 198