WYROK SĄDU DO SPRAW SŁUŻBY PUBLICZNEJ
(druga izba)
z dnia 5 lipca 2007 r.
Sprawa F‑25/06
Béatrice Ider i in.
przeciwko
Komisji Wspólnot Europejskich
Służba publiczna – Pracownicy kontraktowi – Zaszeregowanie i wynagrodzenie – Biuro „Infrastruktura i logistyka” w Brukseli (OIB) – Pracownicy odpowiedzialni za prace wykonawcze – Dawni pracownicy najemni prawa belgijskiego – Zmiana obowiązującego systemu – Zasada równego traktowania
Przedmiot: Skarga wniesiona na podstawie art. 236 WE i 152 EWEA, w której B. Ider, M.C. Desorbay i L. Noschese, pracownicy kontraktowi Komisji, żądają stwierdzenia nieważności decyzji organu upoważnionego do zawierania umów ustalających ich zaszeregowanie i wynagrodzenie, w oparciu o umowy pracowników kontraktowych podpisane w kwietniu 2005 r. i obowiązujące od dnia 1 maja 2005 r., a także stwierdzenia nieważności decyzji tego samego organu z dnia 21 listopada 2005 r. oddalających zażalenia złożone przez skarżących na te pierwsze decyzje.
Orzeczenie: Stwierdza się nieważność decyzji, na podstawie której Komisja ustaliła wynagrodzenie B. Ider w oparciu o umowę pracownika kontraktowego podpisaną w kwietniu 2005 r. W pozostałym zakresie skarga zostaje oddalona. Komisja Wspólnot Europejskich pokryje własne koszty postępowania i połowę kosztów poniesionych przez B. Ider. B. Ider pokryje połowę własnych kosztów postępowania. M.C. Desorbay i L. Noschese pokryją własne koszty postępowania.
Streszczenie
1. Urzędnicy – Pracownicy kontraktowi – Wynagrodzenie
(warunki zatrudnienia innych pracowników, załącznik, art. 2 ust. 2)
2. Urzędnicy – Pracownicy kontraktowi – Wynagrodzenie
(warunki zatrudnienia innych pracowników, załącznik, art. 2 ust. 2)
1. Z brzmienia art. 2 ust. 2 załącznika do warunków zatrudnienia innych pracowników jasno wynika, że wypłata dodatku do wynagrodzenia, w przypadku jego obniżenia w efekcie zatrudnienia w charakterze pracownika kontraktowego pracownika, który wcześniej był związany z instytucją poprzez umowę o pracę na podstawie prawa krajowego, w stosunku do kwoty otrzymywanej na podstawie tej ostatniej umowy, stanowi możliwość po stronie instytucji. Co więcej, wspomniany art. 2 ust. 2 przyznaje instytucji dużą swobodę uznania w odniesieniu do ustalenia tej dodatkowej sumy, ponieważ powinna ona wziąć pod uwagę obecne różnice w prawie podatkowym, socjalnym i prawie do otrzymywania emerytury występujące między przepisami krajowymi a normami stosowanymi względem pracowników kontraktowych.
Komisja wprowadziła w życie art. 2 ust. 2 załącznika do warunków zatrudnienia innych pracowników, przyjmując art. 7 i 8 ogólnych przepisów wykonawczych do przepisów przejściowych mających zastosowanie do pracowników zatrudnianych przez biuro infrastruktury w Brukseli w żłobkach i przedszkolach w Brukseli, a także załączniki I–III do tych ogólnych przepisów wykonawczych. Tymczasem na podstawie tych ostatnich przepisów rzeczywiście zobowiązała się ona do wypłaty kwoty dodatkowej niektórym kategoriom pracowników kontraktowych na zasadach określonych w tych przepisach. Zasady stosowania art. 2 ust. 2 załącznika do warunków zatrudnienia innych pracowników nie mogą jednak naruszać nadrzędnych norm prawa służby publicznej.
(zob. pkt 92, 93, 95)
2. Ażeby stwierdzić, czy włączenie dodatków rodzinnych do definicji wynagrodzenia netto w odniesieniu do pracowników kontraktowych z jednej strony, a z drugiej do pracowników najemnych zatrudnionych według prawa krajowego, jest niekorzystne dla pracowników kontraktowych, którzy w czasie określonym w art. 7 i 8 ogólnych przepisów wykonawczych do przepisów przejściowych mających zastosowanie do pracowników zatrudnianych przez biuro infrastruktury w Brukseli w żłobkach i przedszkolach w Brukseli mieli na utrzymaniu dzieci, w porównaniu z tymi pracownikami kontraktowymi, którzy w tym samym czasie nie mieli dzieci, należy w pierwszej kolejności zauważyć, że te dwie kategorie pracowników kontraktowych znajdują się w sytuacji porównywalnej z punktu widzenia celów art. 2 ust. 2 załącznika do warunków zatrudnienia innych pracowników, zmierzającego do zrekompensowania ewentualnego obniżenia wynagrodzenia w związku z przejściem zainteresowanych do systemu pracowników kontraktowych.
W drugiej kolejności, włączenie dodatków rodzinnych do definicji wynagrodzenia netto w odniesieniu do pracowników kontraktowych z jednej strony, a z drugiej do pracowników najemnych zatrudnionych według prawa krajowego, ma bezpośredni wpływ na określenie sumy dodatkowej w efekcie porównania wynagrodzeń netto dokonanego w sposób określony w załączniku I ogólnych przepisów wykonawczych. W przypadku, gdy wysokość wspólnotowych dodatków rodzinnych włączonych w pierwszym terminie przeprowadzenia porównania będzie wyższa niż wysokość dodatków otrzymywanych na podstawie przepisów prawa państwa członkowskiego zatrudnienia, które zostały włączone w drugim terminie porównania, suma dodatkowa wypłacana osobom posiadającym już jedno dziecko lub więcej dzieci na utrzymaniu w momencie ich przejścia do systemu pracowników kontraktowych zostanie zmniejszona.
Wynika stąd, że włączenie dodatków rodzinnych do definicji wynagrodzenia może spowodować różnice w traktowaniu w zakresie wynagrodzenia w zależności od tego, czy w czasie wskazanym w art. 7 i 8 ogólnych przepisów wykonawczych pracownik kontraktowy miał dzieci na utrzymaniu, i to na niekorzyść pracowników, którzy w tym czasie mieli na utrzymaniu jedno dziecko lub więcej dzieci. W tym zakresie fakt, że dodatki rodzinne stanowią składnik wynagrodzenia, które Wspólnoty mają obowiązek wypłacać swoim urzędnikom lub pracownikom, nie może jednak uzasadniać różnic w traktowaniu pracowników kontraktowych, gdy w grę wchodzi przyznanie im płacy uzupełniającej, mającej na celu zrekompensowanie im zmniejszenia wynagrodzenia w efekcie przejścia z systemu prawa krajowego do systemu prawa wspólnotowego.
W rezultacie wobec braku obiektywnych powodów, załącznik I w punktach A i B ogólnych przepisów wykonawczych do przepisów przejściowych mających zastosowanie do pracowników zatrudnianych przez biuro infrastruktury w Brukseli w żłobkach i przedszkolach w Brukseli, do których odwołuje się art. 7 tych samych ogólnych przepisów wykonawczych, narusza zasadę równego traktowania.
(zob. pkt 96–101)