Language of document :

Αναίρεση που άσκησε στις 15 Φεβρουαρίου 2019 το Συμβούλιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης κατά της αποφάσεως που εξέδωσε το Γενικό Δικαστήριο (τέταρτο πενταμελές τμήμα) στις 4 Δεκεμβρίου 2018 στην υπόθεση T-518/16, Carreras Sequeros κ.λπ. κατά Επιτροπής

(Υπόθεση C-126/19 P)

Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική

Διάδικοι

Αναιρεσείον: Συμβούλιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης (εκπρόσωποι: M. Bauer, R. Meyer)

Λοιποί διάδικοι στην αναιρετική διαδικασία: Francisco Carreras Sequeros, Mariola de las Heras Ojeda, Olivier Maes, Gabrio Marinozzi, Giacomo Miserocchi, Marc Thieme Groen, Ευρωπαϊκή Επιτροπή, Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο

Αιτήματα

Το αναιρεσείον ζητεί από το Δικαστήριο:

να κάνει δεκτή την αίτηση αναιρέσεως ·

να αποφανθεί το ίδιο επί της υποθέσεως και να απορρίψει την πρωτοδίκως ασκηθείσα προσφυγή ως αβάσιμη·

να καταδικάσει τους προσφεύγοντες πρωτοδίκως στα δικαστικά έξοδα στα οποία υποβλήθηκε το Συμβούλιο στο πλαίσιο της παρούσας διαδικασίας.

Λόγοι αναιρέσεως και κύρια επιχειρήματα

1. Ο πρώτος λόγος αναιρέσεως αντλείται από πλάνη περί το δίκαιο στην οποία υπέπεσε το Γενικό Δικαστήριο όσον αφορά την αρμοδιότητά του. Ο λόγος αναιρέσεως διαιρείται σε δύο σκέλη.

Το πρώτο σκέλος αφορά το αντικείμενο της προσφυγής. Το Συμβούλιο υποστηρίζει ότι, ακυρώνοντας με το διατακτικό της αποφάσεως «τις αποφάσεις με τις οποίες μειώθηκε το 2014 ο αριθμός των ημερών ετήσιας άδειας [των προσφευγόντων]», το Γενικό Δικαστήριο διέταξε σιωπηρώς την Επιτροπή να αποκαταστήσει, για την εκτέλεση της αποφάσεως, τον αριθμό των ημερών αδείας που θα δικαιούνταν οι προσφεύγοντες πριν από την τροποποίηση του Κανονισμού Υπηρεσιακής Καταστάσεως των υπαλλήλων της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Ενεργώντας κατ’ αυτόν τον τρόπο και χωρίς να έχει διορθώσει το αντικείμενο της προσφυγής, το Γενικό Δικαστήριο υπερέβη την αρμοδιότητά του. Άλλως, αν τέτοιος επαναχαρακτηρισμός δεν ήταν δυνατός, η προσφυγή έπρεπε να κηρυχθεί απαράδεκτη.

Στο δεύτερο σκέλος, το Συμβούλιο σημειώνει ότι, κρίνοντας ότι παραδεκτώς οι προσφεύγοντες αμφισβήτησαν, με την προβολή ενστάσεως, τη νομιμότητα του συνολικού συστήματος ετήσιας άδειας το οποίο καθορίζεται στο άρθρο 6 του παραρτήματος X του Κανονισμού Υπηρεσιακής Καταστάσεως των υπαλλήλων, ιδίως εκείνου το οποίο εφαρμόζεται από το 2016, και όχι μόνο της διατάξεως την οποία εφαρμόζει η Επιτροπή στην απόφαση περί καθορισμού της άδειας των προσφευγόντων για το 2014, το Γενικό Δικαστήριο παραγνώρισε το εύρος της αρμοδιότητάς του, αντιθέτως προς πάγια νομολογία κατά την οποία το περιεχόμενο της ενστάσεως ελλείψεως νομιμότητας πρέπει να περιορίζεται σε ό,τι είναι απαραίτητο για την επίλυση της διαφοράς και πρέπει να υφίσταται άμεσος νομικός δεσμός μεταξύ της προσβαλλόμενης ατομικής αποφάσεως και της γενικής πράξεως η οποία αποτελεί αντικείμενο της ενστάσεως.

2. Ο δεύτερος λόγος αναιρέσεως αντλείται από πλάνη περί το δίκαιο στην οποία υπέπεσε το Γενικό Δικαστήριο, καθόσον διαπίστωσε ότι η μείωση του αριθμού των ημερών ετήσιας άδειας την οποία επέφερε το νέο άρθρο 6 του παραρτήματος X του Κανονισμού Υπηρεσιακής Καταστάσεως των υπαλλήλων επηρεάζει το δικαίωμα ετήσιας άδειας των προσφευγόντων.

Πρώτον, κρίνοντας ότι, σε ορισμένες περιπτώσεις, οδηγία (εν προκειμένω η οδηγία 2003/881 ) μπορεί να προβληθεί κατά των θεσμικών οργάνων, το Γενικό Δικαστήριο αγνόησε την πάγια νομολογία κατά την οποία οι οδηγίες απευθύνονται στα κράτη μέλη και όχι στα θεσμικά όργανα και τους οργανισμούς της Ένωσης με αποτέλεσμα να μην μπορεί να θεωρηθεί ότι αυτές καθαυτές οι διατάξεις οδηγίας επιβάλλουν υποχρεώσεις στα θεσμικά όργανα όσον αφορά τις σχέσεις τους με το προσωπικό τους.

Δεύτερον, το Γενικό Δικαστήριο υπέπεσε σε πλάνη περί το δίκαιο, κρίνοντας ότι ο νομοθέτης δεσμεύεται από το περιεχόμενο της οδηγίας 2003/88 η οποία μνημονεύεται στις επεξηγήσεις του Προεδρείου όσον αφορά το άρθρο 31, παράγραφος 2, του Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων.

Τρίτον, το Γενικό Δικαστήριο αγνόησε το περιεχόμενο του άρθρου 31, παράγραφος 2, του Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων, άρθρο το οποίο, αντιθέτως προς όσα έκρινε το Γενικό Δικαστήριο, δεν αποσκοπεί στη βελτίωση των συνθηκών διαβιώσεως και εργασίας, αλλά στη διασφάλιση επαρκούς επιπέδου προστασίας για όλους τους εργαζομένους στην Ένωση.

Τέταρτον, το Γενικό Δικαστήριο υπέπεσε σε πλάνη περί το δίκαιο, κρίνοντας ότι το άρθρο 6 του παραρτήματος X του Κανονισμού Υπηρεσιακής Καταστάσεως των υπαλλήλων θίγει το δικαίωμα ετήσιας άδειας το οποίο διασφαλίζεται στο άρθρο 31, παράγραφος 2, του Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων, δεδομένου ότι οι υπάλληλοι οι οποίοι υπηρετούν σε τρίτες χώρες δικαιούνται συνολικό αριθμό ημερών άδειας σαφώς μεγαλύτερο από το ελάχιστο όριο των 20 ημερών το οποίο προβλέπεται στην οδηγία 2003/88.

3. Ο τρίτος λόγος αναιρέσεως, επικουρικώς προβαλλόμενος, αντλείται από πλάνη περί το δίκαιο στην οποία υπέπεσε το Γενικό Δικαστήριο σχετικά με τον δικαιολογημένο χαρακτήρα της φερόμενης προσβολής του δικαιώματος άδειας. Το Γενικό Δικαστήριο υπέπεσε σε πλάνη περί το δίκαιο, κρίνοντας ότι οι αιτιολογήσεις του προσβαλλόμενου μέτρου δεν μπορούσαν εκ της φύσεώς τους να συνιστούν σκοπούς γενικού συμφέροντος, καθώς και παραλείποντας να εξετάσει αν ο περιορισμός του δικαιώματος άδειας συνιστά, λαμβανομένου υπόψη του επιδιωκόμενου σκοπού, υπέρμετρη και ανεπίτρεπτη παρέμβαση δυνάμενη να θίξει την ίδια την ουσία του διασφαλιζόμενου δικαιώματος.

____________

1     Οδηγία 2003/88/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 4ης Νοεμβρίου 2003, σχετικά με ορισμένα στοιχεία της οργάνωσης του χρόνου εργασίας (ΕΕ L299, σ. 9).