WYROK SĄDU DO SPRAW SŁUŻBY PUBLICZNEJ
(pierwsza izba)
z dnia 11 lipca 2007 r.
Sprawa F‑7/06
B
przeciwko
Komisji Wspólnot Europejskich
Służba publiczna – Urzędnicy – Wynagrodzenie – Dodatek zagraniczny – Przesłanki określone w art. 4 ust. 1 załącznika VII do regulaminu pracowniczego
Przedmiot: Skarga wniesiona na podstawie art. 236 WE i 152 EWEA, w której B żąda zasadniczo stwierdzenia nieważności decyzji organu powołującego Komisji z dnia 26 kwietnia 2005 r. odmawiającej przyznania dodatku zagranicznego, wydanej razem z decyzją tego organu z dnia 10 października 2005 r. oddalającą zażalenie skarżącej na decyzję z dnia 26 kwietnia 2005 r.
Orzeczenie: Skarga zostaje oddalona. Każda ze stron pokryje własne koszty postępowania.
Streszczenie
Urzędnicy – Wynagrodzenie – Dodatek zagraniczny – Warunki przyznania
(regulamin pracowniczy urzędników, załącznik VII, art. 4 ust. 1 lit. b))
Prawodawca wspólnotowy, korzystając z szerokiego zakresu uprawnień dyskrecjonalnych, jakim dysponuje w zakresie ustanawiania warunków uzyskania dodatku zagranicznego, może poddać urzędników posiadających podwójne obywatelstwo zasadom ogólnym, nawet jeśli osoby te nie znajdują się w sytuacji porównywalnej do sytuacji osób, które posiadają tylko jedno obywatelstwo, ażeby ograniczyć krąg osób uprawnionych do dodatku zagranicznego należnego na podstawie art. 4 ust. 1 lit. b) załącznika VII do regulaminu pracowniczego.
Ściśle określone warunki, takie jak brak zwykłego miejsca zamieszkania w państwie zatrudnienia przez okres dziesięciu lat przed wstąpieniem do służby, mają na celu zapewnienie, że przyznanie tego dodatku urzędnikom posiadającym obywatelstwo państwa zatrudnienia będzie miało miejsce jedynie w przypadku obalenia domniemania, że obywatelstwo danej osoby stanowi poważną przesłankę występowania szeregu związków między nią i państwem, którego jest ona obywatelem, i stwierdzenia, że nastąpiło zerwanie wszelkich trwałych związków między tym urzędnikiem i tym państwem.
Takie ograniczenie kręgu osób uprawnionych do dodatku zagranicznego nie stanowi przejawu arbitralnej lub niewłaściwej dyskryminacji w stosunku do celu realizowanego przez art. 4 załącznika VII do regulaminu pracowniczego. Okoliczność, że zastosowanie kategorii ustalonych w art. 4 załącznika VII do regulaminu pracowniczego może prowadzić do skrajnych wypadków, w których urzędnikom znajdującym się w sytuacjach bliskich wskazanym w przepisie odmawia się dodatku zagranicznego, nie pozwala jednakże dostrzec w tym przepisie arbitralnego rozróżnienia, wobec czego, skoro jest to obiektywnie uzasadnione, przepis ten jest stosowany w jednakowy sposób do wszystkich urzędników, którzy znajdują się w sytuacji wskazanej w regulaminie pracowniczym.
(zob. pkt 39–41, 45, 46)
Odesłanie:
Trybunał: sprawa 147/79 Hochstrass przeciwko Trybunałowi Sprawiedliwości, 16 października 1980 r., Rec. str. 3005, pkt 12; sprawa 1322/79 Vutera przeciwko Komisji, 15 stycznia 1981 r., Rec. str. 127, pkt 9; sprawa C‑148/02 Garcia Apello, 2 października 2003 r., Rec. str. I‑11613, pkt 31–37
Sąd Pierwszej Instancji: sprawa T‑18/91 Costacurta Gelabert przeciwko Komisji, 8 kwietnia 1992 r., Rec. str. II‑1655, pkt 42; sprawa T‑18/98 Reichert przeciwko Parlamentowi, 13 kwietnia 2000 r., RecFP str. I‑A‑73, II‑309, pkt 25; sprawa T‑317/99 Lemaître przeciwko Komisji, 27 września 2000 r., RecFP str. I‑A‑191, II‑867, pkt 50; sprawa T‑251/02 E przeciwko Komisji, 13 grudnia 2004 r., Zb.Orz.SP str. I‑A‑359, II‑1643, pkt 124, 126