Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez tribunal du travail de Nivelles (Belgia) w dniu 27 lutego 2020 r. – SD przeciwko Habitations sociales du Roman Païs SCRL, TE, działającemu w charakterze syndyka masy upadłości Régie des Quartiers de Tubize ASBL
(Sprawa C-104/20)
Język postępowania: francuski
Sąd odsyłający
Tribunal du travail de Nivelles
Strony w postępowaniu głównym
Strona powodowa: SD
Strona pozwana: Habitations sociales du Roman Païs SCRL, TE, działający w charakterze syndyka masy upadłości Régie des Quartiers de Tubize ASBL
Pytanie prejudycjalne
Czy art. 3, 5 i 6 dyrektywy 2003/88/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 4 listopada 2003 r. dotyczącej niektórych aspektów organizacji czasu pracy1 , w świetle art. 31 ust. 2 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej, a także art. 4 ust. 1, art. 11 ust. 3 i art. 16 ust. 3 dyrektywy 89/391/EWG Rady z dnia 12 czerwca 1989 r. w sprawie wprowadzenia środków w celu poprawy bezpieczeństwa i zdrowia pracowników w miejscu pracy2 – skoro sprzeciwiają się one przepisom państwa członkowskiego, które nie zobowiązują pracodawców do ustanowienia systemu umożliwiającego pomiar dobowego czasu pracy świadczonej przez każdego pracownika (wyrok C-55/18 z dnia 14 maja 2019 r.) – należy interpretować w ten sposób, że stoją na przeszkodzie temu, aby w przepisach krajowych, w niniejszej sprawie w art. 1315 belgijskiego Code civil, który zobowiązuje każdego, kto żąda wykonania zobowiązania, do udowodnienia go, nie przewidziano odwrócenia ciężaru dowodu, jeśli pracownik powołuje się na przekroczenie jego zwykłego czasu pracy, w przypadku, gdy:
te same przepisy krajowe, w niniejszej sprawie przepisy belgijskie, nie zobowiązują pracodawców do ustanowienia niezawodnego systemu umożliwiającego pomiar dobowego czasu pracy świadczonej przez każdego pracownika;
a pracodawca nie wprowadził takiego systemu z własnej inicjatywy;
uniemożliwiając faktycznie w ten sposób pracownikowi wykazanie tego przekroczenia?
____________
1 Dz.U. 2003, L 299, s. 9.
2 Dz.U. 1989, L 183, s. 1.