WYROK SĄDU Do SpraW służby publicznej (druga izba)
z dnia 22 listopada 2007 r.
Sprawa F‑109/06
Daniel Dittert
przeciwko
Komisji Wspólnot Europejskich
Służba publiczna – Urzędnicy – Awans – Punkty pierwszeństwa – Niepełne akta osobowe – Nieuwzględnienie punktów pierwszeństwa z informatycznego systemu dotyczącego awansów „Sysper 2” – Problem techniczny – Komitet ds. awansu A* – Przyznanie mniejszej liczby punktów niż zaproponowana przez przełożonego
Przedmiot: Skarga wniesiona na podstawie art. 236 WE i 152 EWEA, w której D. Dittert żąda stwierdzenia nieważności decyzji Komisji przyznającej mu liczbę punktów pierwszeństwa niewystarczającą do awansu w ramach postępowania w sprawie awansu za 2005 r. oraz decyzji o nieawansowaniu go w tym postępowaniu w sprawie awansu, jak również decyzji organu powołującego z dnia 6 czerwca 2006 r. oddalającej jego zażalenie.
Orzeczenie: Stwierdza się nieważność decyzji Komisji przyznającej skarżącemu liczbę punktów pierwszeństwa niewystarczającą do awansu w ramach postępowania w sprawie awansu za 2005 r. Stwierdza się nieważność decyzji Komisji ustalającej listę urzędników awansowanych w ramach postępowania w sprawie awansu za 2005 r., opublikowaną w Informations administratives nr 85‑2005 z dnia 23 listopada 2005 r. w zakresie, w jakim nie zawiera ona nazwiska skarżącego. Komisja pokrywa koszty poniesione przez skarżącego oraz własne koszty.
Streszczenie
1. Urzędnicy – Skarga – Akt niekorzystny – System awansowania wprowadzony przez Komisję – Zakończenie postępowania w sprawie awansu w drodze aktu obejmującego decyzję ustanawiająca listę awansowanych urzędników oraz decyzję ustalającą liczbę punktów przyznanych urzędnikom – Odrębne decyzje podlegające zaskarżeniu w drodze odrębnych skarg lub w drodze jednej skargi
(regulamin pracowniczy, art. 45, 90, 91)
2. Urzędnicy – Awans – Porównanie osiągnięć
(regulamin pracowniczy, art. 45)
1. W ramach systemu awansowania wprowadzonego wewnętrznym uregulowaniem Komisji – w którym postępowanie w sprawie awansu kończy się wydaniem aktu posiadającego złożony charakter, ponieważ zawiera on dwie odrębne decyzje: decyzję organu powołującego ustanawiającą listę urzędników awansowanych oraz decyzję tego organu określającą całkowitą liczbę punktów urzędników, na której opiera się pierwsza z wymienionych decyzji – decyzja określająca całkowitą liczbę punktów stanowi odrębny akt, który jako taki może stanowić przedmiot zażalenia a, w razie potrzeby, skargi w ramach środków prawnych przewidzianych w regulaminie pracowniczym.
Jednak urzędnik nieawansowany z uwagi na rzekomo nieuzasadnione przyznanie mu liczby punktów niewystarczającej do osiągnięcia progu awansu może skierować swą skargę zarówno przeciwko decyzji organu powołującego określającej całkowitą liczbę punktów, jak i przeciwko decyzji ustanawiającej listę urzędników awansowanych. Nawet jeśli oba te akty mogą być faktycznie prawnie rozdzielone i stanowić przedmiot odrębnych wniosków o stwierdzenie nieważności, bezsporne jest, że są w istocie ściśle ze sobą związane w przypadku odmowy awansu, gdyż awans bezwzględnie wiąże się z całkowitą liczbą punktów przyznaną urzędnikowi w stosunku do progu awansu.
(zob. pkt 32, 33)
2. W ramach systemu awansowania wprowadzonego przez Komisję pominięcie, w wyniku błędu technicznego, nazwiska urzędnika na liście awansów jego dyrekcji generalnej sporządzonej komputerowo i używanej przez dyrektora generalnego do celów przyznania urzędnikom punktów pierwszeństwa tej dyrekcji generalnej stanowi błąd proceduralny wpływający na prawidłowy przebieg postępowania w sprawie awansu. Natomiast aby taki błąd proceduralny mógł pociągać za sobą stwierdzenie nieważności wydanej później celem jego naprawienia decyzji w sprawie przyznania zainteresowanemu punktów pierwszeństwa, jednak w liczbie niewystarczającej do zapewnienia mu awansu oraz decyzji ustalającej listę urzędników awansowanych, należałoby wykazać, że w braku takiej nieprawidłowości przebiegu postępowania wymienione decyzje mogłyby mieć inną treść.
Tak jest w razie nieuwzględnienia przypadku zainteresowanego przy ustalaniu formalnych zamiarów dyrektora generalnego jego dyrekcji generalnej w zakresie przyznania punktów pierwszeństwa, stanowiącym kluczowy etap procedury awansowania, w sytuacji gdy ta nieprawidłowość nie została właściwie skorygowana, mimo że mogła była być w sposób wystarczający pod względem prawnym, poprzez późniejsze przyznanie odpowiedniej liczby punktów pierwszeństwa przez komitet ds. awansu. Taka nieprawidłowość może bowiem szkodzić interesom danego urzędnika i stanowić naruszenie procedury awansowania.
(zob. pkt 91–95, 102)
Odesłanie:
Trybunał: sprawa 150/84 Bernardi przeciwko Parlamentowi, 23 kwietnia 1986 r., Rec. str. 1375, pkt 28
Sąd Pierwszej Instancji: sprawa T‑64/94 Benecos przeciwko Komisji, 23 listopada 1995 r., RecFP str. I‑A‑257, II‑769, pkt 80; sprawa T‑212/97 Hubert przeciwko Komisji, 9 marca 1999 r., RecFP str. I‑A‑41, II‑185, pkt 53; sprawa T‑87/99 Hendrickx przeciwko Cedefop, 13 lipca 2000 r., RecFP str. I‑A‑147, II‑679, pkt 64