Language of document :

Αναίρεση που άσκησε την 1η Μαρτίου 2019 η Ryanair DAC, πρώην Ryanair Ltd, Airport Marketing Services Ltd, κατά της αποφάσεως που εξέδωσε το Γενικό Δικαστήριο (έκτο πενταμελές τμήμα) στις 13 Δεκεμβρίου 2018 στην υπόθεση T-165/16, Ryanair και Airport Marketing Services κατά Επιτροπής

(Υπόθεση C-205/19 P)

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Αναιρεσείουσες: Ryanair DAC, πρώην Ryanair Ltd, Airport Marketing Services Ltd (εκπρόσωποι: E. Vahida, avocat, Ι.-Γ. Μεταξάς-Μαραγκίδης, δικηγόρος, G. Berrisch, Rechtsanwalt, B. Byrne, solicitor)

Λοιποί διάδικοι στην αναιρετική διαδικασία: Ευρωπαϊκή Επιτροπή, Συμβούλιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης

Αιτήματα

Οι αναιρεσείουσες ζητούν από το Δικαστήριο:

να αναιρέσει την απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου της 13ης Δεκεμβρίου 2018, στην υπόθεση T-165/16· και

να ακυρώσει τα άρθρα 1, παράγραφος 4, και 2 έως 4 της αποφάσεως (ΕΕ) 2016/287 της Επιτροπής1 , της 15ης Οκτωβρίου 2014, σχετικά με την κρατική ενίσχυση SA.26500 (2012/C) (πρώην 2011/NN, πρώην CP 227/2008) ή, επικουρικώς, να αναπέμψει την υπόθεση ενώπιον του Γενικού Δικαστηρίου προκειμένου αυτό να κρίνει εκ νέου· και εν πάση περιπτώσει

να καταδικάσει την Επιτροπή στα δικαστικά έξοδα των αναιρεσειουσών όσον αφορά τόσο την αναιρετική διαδικασία όσο και τη διαδικασία ενώπιον του Γενικού Δικαστηρίου στην υπόθεση T-165/16.

Λόγοι αναιρέσεως και κύρια επιχειρήματα

Οι αναιρεσείουσες ισχυρίζονται ότι η αναιρεσιβαλλόμενη απόφαση πρέπει να αναιρεθεί για τους ακόλουθους λόγους.

Πρώτον, το Γενικό Δικαστήριο εφάρμοσε εσφαλμένα το άρθρο 41 του Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης και τα δικαιώματα άμυνας των αναιρεσειουσών κατά τη διαδικασία ενώπιον της Επιτροπής. Το Γενικό Δικαστήριο: έσφαλε καθόσον διέκρινε μεταξύ των συγκεκριμένων δικαιωμάτων που προβλέπει το άρθρο 41, παράγραφος 2, του Χάρτη και του γενικού δικαιώματος χρηστής διοικήσεως που προβλέπει το άρθρο 41, παράγραφος 1, του Χάρτη· έσφαλε καθόσον έκρινε ότι τα δικαιώματα που προβλέπει το άρθρο 41, παράγραφος 2, του Χάρτη δεν εφαρμόζονται στις έρευνες σχετικά με τις κρατικές ενισχύσεις· έσφαλε καθόσον έκρινε ότι υφίσταται σύγκρουση μεταξύ των άρθρων 41, παράγραφοι 1 και 2, του Χάρτη και των άρθρων 107 και 108 ΣΛΕΕ· τέλος, έσφαλε καθόσον έκρινε ότι οι αναιρεσείουσες θα μπορούσαν να θεωρηθούν απλώς πηγή πληροφοριών για την έρευνα.

Δεύτερον, το Γενικό Δικαστήριο παρέβη το άρθρο 107, παράγραφος 1, ΣΛΕΕ ερμηνεύοντας εσφαλμένα την έννοια του πλεονεκτήματος. Το Γενικό Δικαστήριο: έσφαλε καθόσον έκρινε ότι δεν υφίσταται ιεράρχηση, κατά την εφαρμογή του κριτηρίου του οικονομικού φορέα σε οικονομία της αγοράς («ΜEO»), μεταξύ της συγκριτικής ανάλυσης και των λοιπών μεθόδων· έσφαλε καθόσον έκρινε ότι η Επιτροπή νομίμως δεν επέλεξε τη συγκριτική ανάλυση και απέρριψε τα συγκριτικά αποδεικτικά στοιχεία που προσκόμισαν οι αναιρεσείουσες· έσφαλε καθόσον κατέληξε στο συμπέρασμα ότι, κατά την εφαρμογή του κριτηρίου αυξητικής κερδοφορίας, δεν είναι απαραίτητο η Επιτροπή να εξακριβώσει ότι τα προσδοκώμενα αυξητικά έξοδα και τα προσδοκώμενα αυξητικά έσοδα από μη αεροπορικές δραστηριότητες αντανακλούν την επιρροή του οικονομικού φορέα που δραστηριοποιείται σε οικονομία της αγοράς στη λειτουργία του αερολιμένα.

____________

1  Απόφαση (ΕΕ) 2016/287 της Επιτροπής, της 15ης Οκτωβρίου 2014, σχετικά με την κρατική ενίσχυση SA.26500 (2012/C) (πρώην 2011/NN, πρώην CP 227/2008) που χορηγήθηκε από τη Γερμανία στο Flughafen Altenburg-Nobitz και στη Ryanair Ltd (ΕΕ 2016, L 59, σ. 22).