Language of document : ECLI:EU:T:2012:447

Sprawa T‑52/12 R

Republika Grecka

przeciwko

Komisji Europejskiej

Postępowanie w przedmiocie środka tymczasowego – Pomoc państwa – Rekompensaty wypłacone w latach 2008 i 2009 przez grecki zakład ubezpieczeń rolniczych (ELGA) – Decyzja uznająca pomoc za niezgodną z rynkiem wewnętrznym i nakazująca odzyskanie pomocy – Wniosek o zawieszenie wykonania – Fumus boni iuris – Pilny charakter – Wyważenie wchodzących w grę interesów

Streszczenie – postanowienie Prezesa Sądu Pierwszej Instancji z dnia 19 września 2012 r.

1.      Postępowanie w przedmiocie środka tymczasowego – Zawieszenie wykonania – Środki tymczasowe – Przesłanki zastosowania – Fumus boni iuris – Pilny charakter – Poważna i nieodwracalna szkoda – Charakter kumulatywny – Wyważenie wszystkich spornych interesów – Swobodna ocena przysługująca sędziemu orzekającemu w przedmiocie środków tymczasowych

(art. 256 ust. 1 TFUE, art. 278 TFUE, 279 TFUE; regulamin postępowania przed Sądem, art. 104 § 2)

2.      Postępowanie w przedmiocie środka tymczasowego – Zawieszenie wykonania – Przesłanki zastosowania – Fumus boni iuris – Analiza prima facie zarzutów podniesionych na poparcie skargi głównej – Skarga na decyzję Komisji stwierdzającą bezprawność pomocy i nakazująca jej odzyskanie – Zarzut dotyczący istnienia wyjątkowych okoliczności utrudniających odzyskanie pomocy – Zarzut niepozbawiony prima facie podstaw

(art. 107 ust. 1 TFUE, art. 107 ust. 3 lit. b) TFUE, art. 278 TFUE)

3.      Postępowanie w przedmiocie środka tymczasowego – Zawieszenie wykonania – Środki tymczasowe – Przesłanki zastosowania – Pilny charakter – Poważna i nieodwracalna szkoda – Ciężar dowodu – Decyzja Komisji nakazująca odzyskanie pomocy państwa – Odzyskanie niosące za sobą ryzyko zakłóceń porządku publicznego w państwie członkowskim przeżywającym głęboki kryzys gospodarczy i finansowy – Zaliczenie

(art. 278 TFUE, 279 TFUE)

4.      Postępowanie w przedmiocie środka tymczasowego – Zawieszenie wykonania – Środki tymczasowe – Przesłanki zastosowania – Poważna i nieodwracalna szkoda – Szkoda, na którą może powoływać się państwo członkowskie

(art. 278 TFUE, 279 TFUE)

5.      Postępowanie w przedmiocie środka tymczasowego – Zawieszenie wykonania – Przesłanki zastosowania – Wyważenie wszystkich spornych interesów – Decyzja Komisji nakazująca odzyskanie pomocy państwa

(art. 278 TFUE)

1.      Zobacz tekst orzeczenia.

(por. pkt 10, 11)

2.      W postępowaniu w przedmiocie środka tymczasowego przesłanka związana z fumus boni iuris jest spełniona, jeżeli co najmniej jeden z zarzutów powołanych przez stronę skarżącą na poparcie skargi głównej wydaje się na pierwszy rzut oka istotny, a w każdym razie niepozbawiony podstaw, ponieważ ujawnia on istnienie delikatnej kwestii prawnej, której rozwiązanie nie nasuwa się od razu i w związku z tym wymaga dokładnego badania, którego nie może przeprowadzić sąd orzekający w przedmiocie środków tymczasowych, lecz powinno się ono odbyć w toku postępowania głównego, tak że na pierwszy rzut oka skarga nie jest pozbawiona solidnych podstaw.

W kontekście wniosku o zawieszenie wykonania decyzji Komisji stwierdzającej niezgodność pomocy państwa ze wspólnym rynkiem na pierwszy rzut oka fumus boni iuris istnieje w odniesieniu do argumentacji, która porusza nierozstrzyganą do tej pory przez orzecznictwo kwestię prawną, czy z racji bardzo szczególnych i wyjątkowych trudności związanych z działaniami oszczędnościowymi, które od kilku lat są elementem codziennej rzeczywistości krajowej gospodarki danego państwa członkowskiego, krajowego sektora będącego beneficjentem pomocy można nie uznać ani za poddany silnej konkurencji, ani za ukierunkowany na handel międzynarodowy, co ewentualnie wykluczałoby wywieranie przez tę pomoc odczuwalnego wpływu na konkurencję i wymianę handlową między państwami członkowskimi w rozumieniu art. 107 ust. 1 TFUE. Ponadto, zakładając nawet, że wspomniana pomoc spełnia wszystkie przesłanki określone w powyższym postanowieniu, orzecznictwo pozostawia otwartą kwestię, czy zainteresowane państwo członkowskie może skutecznie powoływać się na wyjątkowe okoliczności powodujące, że odzyskanie pomocy staje się niewspółmierne, zważywszy, że to państwo członkowskie musiało stawiać czoło poważnym zaburzeniom w gospodarce krajowej w rozumieniu art. 107 ust. 3 lit. b) TFUE, oraz czy Komisja, opierając się na tym postanowieniu prawa pierwotnego, powinna była zrezygnować z wszelkiego odzyskania pomocy od sektora bardzo osłabionego przez te zaburzenia.

(por. pkt 13, 29–31, 34)

3.      Pilny charakter wniosku o zastosowanie środka tymczasowego należy oceniać w odniesieniu do niezbędności wydania orzeczenia tymczasowego w celu zapobieżenia poważnej i nieodwracalnej szkodzie, jaką ponieść może strona wnosząca o zastosowanie tego środka. Do obowiązków tej strony należy dostarczenie solidnego dowodu na to, że nie może ona czekać na zakończenie postępowania w przedmiocie skargi głównej, nie ponosząc osobiście tego rodzaju szkody. O ile nieuchronność szkody nie musi być wykazana w sposób absolutnie pewny, o tyle jej powstanie powinno jednak być przewidywalne z wystarczającym stopniem prawdopodobieństwa. Na stronie, która wystąpiła o zastosowanie środków tymczasowych, spoczywa w każdym razie ciężar udowodnienia faktów, które mają uzasadniać perspektywę poważnej i nieodwracalnej szkody oraz umożliwić sądowi orzekającemu w przedmiocie środków tymczasowych ocenienie konkretnych konsekwencji, jakie najprawdopodobniej wynikłyby z braku żądanych środków, wziąwszy pod uwagę, iż szkoda czysto hipotetyczna, to znaczy oparta na wystąpieniu zdarzeń przyszłych i niepewnych, nie może uzasadniać zastosowania środków tymczasowych.

Powyższe odnosi się także do przypadku, gdy natychmiastowe odzyskanie przez państwo bezprawnej pomocy od setek tysięcy beneficjentów pociągnęłoby za sobą trudności administracyjne mogące wyrządzić państwu członkowskiemu, którego ogólna sytuacja finansowa jest ekstremalnie trudna, poważną i nieodwracalną szkodę taką jak ryzyko niewykonania przez administrację skarbową priorytetowych zadań w zakresie zwalczania oszustw podatkowych, ze względu na konieczność interwencji przez znaczną liczbę pracowników tej administracji celem dochodzenia zwrotu pomocy od wspomnianych beneficjentów, jak również ryzyko zakłóceń porządku publicznego, ponieważ natychmiastowe wymaganie zwrotu tej pomocy może wywołać manifestacje zdolne przerodzić się w akty przemocy, tym bardziej że tego rodzaju manifestacje miały już miejsce w podobnych sytuacjach.

(por. pkt 36, 43, 47–50)

4.      Co się tyczy wniosku w przedmiocie środka tymczasowego złożonego przez państwo członkowskie, należy przypomnieć, iż państwa członkowskie odpowiadają za interesy uznawane za ogólne na szczeblu krajowym i mogą ich bronić w toku postępowania w przedmiocie środka tymczasowego. Państwa członkowskie mogą w szczególności domagać się zastosowania środków tymczasowych, argumentując, że kwestionowany akt lub przepis stwarza ryzyko poważnego utrudnienia w wykonywaniu zadań państwa oraz zagrożenia dla porządku publicznego.

(por. pkt 37)

5.      Zobacz tekst orzeczenia.

(por. pkt 52–54)