WYROK SĄDU DO SPRAW SŁUŻBY PUBLICZNEJ
(druga izba)
z dnia 15 kwietnia 2010 r.
Sprawa F‑2/07
José Carlos Matos Martins
przeciwko
Komisji Europejskiej
Służba publiczna – Personel kontraktowy – Ogłoszenie o przyjmowaniu zgłoszeń do pracy – Postępowanie w sprawie naboru – Testy preselekcyjne – Dostęp do dokumentów
Przedmiot: Skarga wniesiona na podstawie art. 236 WE i art. 152 EWEA, w której J. Matos Martins żąda zasadniczo stwierdzenia nieważności decyzji Europejskiego Urzędu Doboru Kadr (EPSO) z dnia 27 lutego 2006 r. w sprawie osiągniętych przez niego wyników z testów rozumienia tekstu pisanego i operowania danymi liczbowymi, jakim został poddany w ramach zaproszenia do składania podań o zatrudnienie, wystosowanego przez EPSO w imieniu instytucji europejskich, w szczególności Komisji Wspólnot Europejskich i Rady Unii Europejskiej, w celu utworzenia bazy danych kandydatów do zatrudnienia w charakterze członków personelu kontraktowego do wykonywania różnych zadań w ramach omawianych instytucji.
Orzeczenie: Skarga zostaje oddalona. Skarżący pokrywa własne koszty, z wyjątkiem kosztów pobytu i przemieszczania się jego adwokata celem wglądu do dokumentów w dniach 30 marca, 1 kwietnia i 21 lipca 2009 r. w pomieszczeniach sekretariatu Sądu. Komisja pokrywa własne koszty, jak również ww. koszty poniesione przez skarżącego.
Streszczenie
1. Urzędnicy – Konkurs – Konkurs oparty na świadectwach posiadanych kwalifikacji oraz egzaminach – Treść egzaminów
(regulamin pracowniczy, załącznik III)
2. Urzędnicy – Konkurs – Konkurs oparty na świadectwach posiadanych kwalifikacji oraz egzaminach – Sposoby przeprowadzenia i treść egzaminów – Pytania wielokrotnego wyboru
(regulamin pracowniczy, załącznik III)
1. Komisji konkursowej lub komisji do spraw naboru przysługuje szeroki zakres uznania co do zasad przeprowadzania czy szczegółowej treści egzaminów przewidzianych w ramach konkursu lub postępowania w sprawie naboru. Sąd Unii może kwestionować tę treść wyłącznie w wypadku, gdy wybiega ona poza ramy wskazane w ogłoszeniu o konkursie lub nie jest zgodna z celem egzaminu konkursowego czy postępowania w sprawie naboru.
Zasada ta znajduje również zastosowanie w ramach zadań egzaminacyjnych, na które składają się pytania wielokrotnego wyboru, kiedy to zadaniem sądu nie jest zastępowanie własnymi poprawkami poprawek naniesionych przez komisję konkursową, a zwłaszcza zastępowanie jej oceny co do stopnia trudności zadań egzaminacyjnych. Znaczna trudność danego pytania nie może bowiem stanowić przesłanki niewłaściwego charakteru pytania. Komisja konkursowa jest uprawniona do wyboru pytań o różnym stopniu trudności dla zagwarantowania osiągnięcia podstawowego celu konkursu, czyli zatrudnienia urzędników lub pracowników posiadających najwyższe kwalifikacje. Podobnie komisja konkursowa dysponuje szerokim zakresem uznania w kwestii, czy ma do czynienia z nieprawidłowościami czy błędami w trakcie przeprowadzania konkursu otwartego z dużą liczbą uczestników, w szczególności jeżeli chodzi o pytania wielokrotnego wyboru. W rezultacie sąd winien również poprzestać na ograniczonej kontroli w odniesieniu do zrozumiałości pytań.
Natomiast, mając na uwadze znaczenie zasady równego traktowania w ramach postępowania konkursowego lub w sprawie naboru, zadaniem komisji konkursowej jest zapewnienie, by egzaminy miały wyraźnie ten sam stopień trudności dla wszystkich kandydatów.
Powyższe zasady znajdują odpowiednio zastosowanie do egzaminów organizowanych przez Europejski Urząd Doboru Kadr w celu zatrudnienia członków personelu kontraktowego.
(zob. pkt 161, 170–172)
Odesłanie:
Trybunał: sprawa 268/80 Guglielmi przeciwko Parlamentowi, 1 października 1981 r., Rec. s. 2295, pkt 8; sprawy połączone 64/86, od 71/86 do 73/86 i 78/86 Sergio i in. przeciwko Komisji, 8 marca 1988 r., Rec. s. 1399, pkt 22; sprawa 228/86 Goossens i in. przeciwko Komisji, 24 marca 1988 r., Rec. s. 1819, pkt 14
Sąd Pierwszej Instancji: sprawa T‑132/89 Gallone przeciwko Radzie, 16 października 1990 r., Rec. s. II‑549, pkt 27; sprawa T‑156/89 Valverde Mordt przeciwko Trybunałowi Sprawiedliwości, 27 czerwca 1991 r., Rec. s. II‑407, pkt 121, 123; sprawa T‑170/95 Carrer przeciwko Trybunałowi Sprawiedliwości, 11 lipca 1996 r., RecFP s. I‑A‑363, II‑1071, pkt 37; sprawa T‑217/95 Passera przeciwko Komisji, 17 grudnia 1997 r., RecFP s. I‑A‑413, II‑1109, pkt 45; sprawa T‑173/99 Elkaïm i Mazuel przeciwko Komisji, 25 maja 2000 r., RecFP s. I‑A‑101, II‑433, pkt 35; sprawa T‑146/99 Teixeira Neves przeciwko Trybunałowi Sprawiedliwości, 14 lipca 2000 r., RecFP s. I‑A‑159, II‑731, pkt 37; sprawy połączone T‑167/99 i T‑174/99 Giulietti i in. przeciwko Komisji, 2 maja 2001 r., RecFP s. I‑A‑93, II‑441, pkt 61; sprawy połączone T‑285/02 i T‑395/02 Vega Rodríguez przeciwko Komisji, 9 listopada 2004 r., Zb.Orz.SP s. I‑A‑333, II‑1527, pkt 35, 36; sprawa T‑5/04 Scano przeciwko Komisji, 13 lipca 2005 r., Zb.Orz.SP s. I‑A‑205, II‑931, pkt 45; sprawa T‑92/04 Moren Abat przeciwko Komisji, 8 grudnia 2005 r., Zb.Orz.SP s. I‑A‑399, II‑1817, pkt 44, 45
2. Okoliczność, że pytania wielokrotnego wyboru postawione kandydatom biorącym udział w konkursie lub postępowaniu w sprawie naboru zostały wybrane losowo przez komputer, jest przejawem troski o zapewnienie równego traktowania kandydatów, pozwalając jednocześnie na zorganizowanie egzaminów w ciągu kilku dni, co leży w interesie samych kandydatów. Oczywiście nie jest wykluczone, że dane pytanie, rozpatrywane z osobna, postawione danemu kandydatowi mogło być trudniejsze niż inne z tego samego poziomu, postawione innemu kandydatowi. Jednakże różnicę tę kompensuje duża liczba zadanych pytań, biorąc pod uwagę, że wszystkie pytania powinny mieć wyraźnie ten sam stopień trudności dla wszystkich kandydatów.
Sama okoliczność, że zdaniem kandydata zostały mu postawione trudne, czy wręcz bardzo trudne pytania, nie wystarczy, by dowieść, że niektórzy kandydaci w postępowaniu w sprawie naboru byli niesłusznie uprzywilejowani w stosunku do niego. Tym samym rozumowanie opierające się na ogólnych i abstrakcyjnych twierdzeniach nie może dowieść nierównego traktowania, czy nawet uprawdopodobnić nierównego traktowania. W tym względzie czas poświęcony przez kandydatów na udzielenie odpowiedzi na pytanie, różne dla różnych kandydatów, stanowi okoliczność subiektywną, która podkreśla jedynie istnienie różnic pomiędzy kandydatami biorącymi udział w konkursie.
(zob. pkt 178–180)
Odesłanie:
Trybunał: ww. sprawa Goossens i in. przeciwko Komisji, pkt 15
Sąd Pierwszej Instancji: ww. sprawa Giulietti i in. przeciwko Komisji, pkt 59