Language of document :

Odwołanie od wyroku Sądu (pierwsza izba) wydanego w dniu 16 lipca 2014 r. w sprawie T-59/11 Isotis przeciwko Komisji, wniesione w dniu 26 września 2014 r. przez Koinonia tis Pliroforias Anoichti stis Eidikes Anagkes – Isotis

(Sprawa C-450/14 P)

Język postępowania: grecki

Strony

Wnosząca odwołanie: Koinonia tis Pliroforias Anoichti stis Eidikes Anagkes – Isotis (przedstawiciele: S. Skliris, adwokat)

Druga strona postępowania: Komisja Europejska

Żądania wnoszącej odwołanie

Uchylenie w całości wyroku Sądu Unii Europejskiej wydanemu w dniu 16 lipca 2014 r. w sprawie T-59/11 Koinonia tis Pliroforias Anoichti stis Edikes Anagkes – Isotis przeciwko Komisji Europejskiej;

uwzględnienie w całości skargi przedsiębiorstwa;

oddalenie w całości żądań wzajemnych Komisji;

obciążenie Komisji kosztami postępowania odwoławczego.

Zarzuty i główne argumenty

1.    Błędne zastosowanie art. 1315 belgijskiego kodeksu cywilnego dotyczącego rozłożenia ciężaru dowodu

Oddalenie skargi nie oznacza samo w sobie, że skarga wzajemna jest zasadna. Ciężar dowodu w stosunku do żądań wzajemnych spoczywał na Komisji.

2.    Błędne uzasadnienie zasadności żądań wzajemnych

Brak uzasadnienia w odniesieniu do twierdzenia dotyczącego zasadności żądań wzajemnych Komisji.

Sprzeczne uzasadnienie, gdyż jako jedyny środek dowodowy uwzględniono sprawozdanie z audytu, który został zakwestionowany i który stanowił fakt podlegający udowodnieniu.

3.    Naruszenie prawa z powodu niezastosowania międzynarodowych norm audytu

Niezastosowanie międzynarodowych norm audytu z naruszeniem krajowych przepisów prawnych odnoszących się do sprawozdawczości i obowiązku interpretowania spornych umów zgodnie ze wspólną wolą stron (art. 1156 belgijskiego kodeksu cywilnego) i z zasadą dobrej wiary (art. 1134 akapit trzeci belgijskiego kodeksu cywilnego).

4.    Błędna interpretacja zasady równości broni

Zasada równości broni stron nie jest tożsama z zasadą kontradyktoryjności.

5.    Błędna wykładnia i błędne zastosowanie zasady dobrej wiary oraz naruszenie prawa do obrony z powodu języka postępowania

Prawidłowa wykładnia zasady dobrej wiary wymaga, by klauzule umowne były interpretowane w zgodzie z Kartą praw podstawowych Unii Europejskiej i z podstawową zasadą prawa Unii dotyczącą przestrzegania prawa do obrony.

6.    Błędna wykładnia warunków spornych umów, błędne zastosowanie prawa greckiego i nieuwzględnienie zarzutu merytorycznego.

Zgodnie z art. II, 19.1 umów FP6, art. II.16 umów e-Ten i art. II 20.1 umów CIP kontroli można poddać tylko rejestrację wydatków i przychodów (receipts) związanych z wykonaniem spornych projektów, a nie inne dokumenty.

Naruszenie sądowniczej zasady niezależności lat gospodarczych w greckim prawie w zakresie sprawozdawczości i podatków.

Nieuwzględnienie i brak oceny Sądu w odniesieniu do zarzutu merytorycznego skarżącej przedstawionego w pkt 61 i 64 skargi.

7.    Błędna wykładnia warunków spornych umów, nieuwzględnienie zarzutu merytorycznego i przeinaczenie dokumentów

Błędna wykładnia i błędne zastosowanie klauzuli „overall statement of accounts” (pełne sprawozdanie finansowe) z naruszeniem dobrej wiary i prawa greckiego oraz klauzuli „receipts” (przychody) z naruszeniem wyraźnych warunków umów.

Nieuwzględnienie i brak oceny Sądu w odniesieniu do zarzutu merytorycznego skarżącej odnoszącego się do zarejestrowania zaliczki na poczet projektu Access e-Gov w jej księgach rachunkowych przed zakończeniem kontroli na miejscu.

Przeinaczenie załączników A3, A6, A9, A11, A14 i A17 do skargi.

8.    Brak uzasadnienia, naruszenie prawa mającego zastosowanie do spornych umów i przeinaczenie dokumentu

Brak uzasadnienia (pkt 127, 129) i sprzeczne uzasadnienie (pkt 128, 129).

Naruszenie zasady dobrej wiary, międzynarodowych norm audytu i greckich przepisów prawnych w zakresie sprawozdawczości (pkt 127).

Przeinaczenie załącznika B101 przedłożonego przez Komisję.

9.    Uwzględnienie niepodniesionego zarzutu i nieuwzględnienie podniesionego zarzutu

Uwzględnienie zarzutu niepodniesionego przez skarżącą (pkt 165), a także brak oceny Sądu w zakresie przeciwnego zarzutu podniesionego przez skarżącą (pkt 88, 89, 91 skargi).