Αναίρεση που άσκησε την 19η Σεπτεμβρίου 2014 η Ελληνική Δημοκρατία κατά της αποφάσεως του Γενικού Δικαστηρίου (Έβδομο τμήμα) που εκδόθηκε την 16η Ιουλίου 2014 στην υπόθεση T-52/12, Ελλάδα κατά Επιτροπής

(Υπόθεση C-431/14 P)

Γλώσσα διαδικασίας: η ελληνική

Διάδικοι

Αναιρεσείουσα: Ελληνική Δημοκρατία (εκπρόσωποι: Ι. Χαλκιάς και Α. Βασιλοπούλου)

Αντίδικος στην αναιρετική διαδικασία: Ευρωπαϊκή Επιτροπή

Αιτήματα

Να γίνει δεκτή η παρούσα αίτηση αναίρεσης.

Να αναιρεθεί στο σύνολο της η προσβαλλόμενη απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου της ΕΕ.

Κατά τα ειδικότερα εκτεθέντα, να γίνει δεκτή η προσφυγή της Ελληνικής Δημοκρατίας.

Να ακυρωθεί η προσβληθείσα απόφαση της ΕΕ.

Να καταδικαστεί η Επιτροπή στα δικαστικά έξοδα.

Λόγοι αναιρέσεως και κύρια επιχειρήματα

Ο πρώτος λόγος αναίρεσης ερείδεται επί παράβασης του ενωσιακού δικαίου, άλλως παράβασης ουσιώδους τύπου της διαδικασίας. Συγκεκριμένα, με το Α' σκέλος του λόγου προβάλλεται η εσφαλμένη ερμηνεία και εφαρμογή από το Γενικό Δικαστήριο της κατ' άρθρο 107 παρ.1 ΣΛΕΕ έννοιας του κρατικού πόρου που καταλογίζεται στο Δημόσιο, άλλως, πλάνη περί τα πράγματα κατά το χαρακτηρισμό από το Δικαστήριο, ως τέτοιου, του ποσού των υποχρεωτικών εισφορών που πλήρωσαν οι δικαιούχοι της ενίσχυσης και ασφαλισμένοι στον ΕΛΓΑ αγρότες, ενώ με το Β' σκέλος του ίδιου λόγου προβάλλεται ότι η απόφαση του ΓΔΕΕ έχει εκδοθεί κατά παράβαση ουσιώδους τύπου της διαδικασίας, κατά το μέρος της απόφασης με το οποίο το Γενικό Δικαστήριο δεν έχει ερευνήσει, ούτε αιτιολογεί ειδικώς, κατά πόσον τα ποσά που καταβλήθηκαν από τους δικαιούχους της κριθείσας ως παράνομης κρατικής ενίσχυσης αγρότες ως εισφορές, παρείχαν σε αυτούς αθέμιτο πλεονέκτημα, σύμφωνο με το άρθρο 107 παρ.1 ΣΛΕΕ, δηλαδή πλεονέκτημα ικανό να νοθεύσει τον ανταγωνισμό, άλλως εσφαλμένη ερμηνεία και εφαρμογή της διάταξης λόγω της σιωπηράς απόρριψης του εν λόγω ισχυρισμού.

Με το δεύτερο λόγο αναίρεσης προβάλλεται ότι η αναιρεσιβαλλόμενη εκδόθηκε κατά παράβαση ενωσιακού δικαίου και συγκεκριμένα, κατ' εσφαλμένη ερμηνεία και εφαρμογή του άρθρου 107 παρ.1 της ΣΛΕΕ από το ΓΔΕΕ που έκρινε ότι οι αντισταθμιστικές πληρωμές του 2009 συνιστούσαν επιλεκτικό οικονομικό πλεονέκτημα για τους δικαιούχους ικανό να απειλήσει να νοθεύσει τον ανταγωνισμό και το μεταξύ των κρατών μελών εμπόριο χωρίς να λάβει υπόψη του τις δεδομένες εξαιρετικές συνθήκες υπό τις οποίες, κατά τον κρίσιμο χρόνο, βρισκόταν και εξακολουθεί να βρίσκεται η Ελληνική Οικονομία.

Με τον τρίτο λόγο αναίρεσης υποστηρίζεται, αφενός, ότι το Γενικό Δικαστήριο προέβη σε εσφαλμένη ερμηνεία και εφαρμογή του άρθρου 107 παρ.3 περ. β' ΣΛΕΕ διότι περιόρισε το ρυθμιστικό πεδίο της διάταξης αυτής για τις επίδικες πληρωμές του έτους 2009 στους όρους της Ανακοίνωσης του ΠΚΠ, παρά τη συνδρομή των εξαιρετικών συνθηκών υπό τις οποίες βρισκόταν κατά τον εν λόγω κρίσιμο χρόνο η Ελληνική Οικονομία (α' σκέλος του τρίτου λόγου), αφετέρου ότι η προσβαλλόμενη διαλαμβάνει ανεπαρκή αιτιολογία, κατά το μέρος αυτής, με το οποίο ουδόλως εξετάζει την αιτίασή της Ελληνικής Δημοκρατίας ότι η απόφαση της ΕΕ κατά το μέρος αυτής κατά το οποίο διατάσσει την ανάκτηση των ενισχύσεων το Δεκέμβριο του 2011 είναι υπερβολική (β' σκέλος τρίτου λόγου).