Αναίρεση που άσκησε στις 1 Ιουνίου 2012 η Telefónica SA κατά της διατάξεως που εξέδωσε το Γενικό Δικαστήριο (όγδοο τμήμα) στις 21 Μαρτίου 2012 στην υπόθεση T-228/10, Telefónica κατά Επιτροπής

(Υπόθεση C-274/12 Ρ)

Γλώσσα διαδικασίας: η ισπανική

Διάδικοι

Αναιρεσείουσα: Telefónica SA (εκπρόσωποι: J. Ruiz Calzado, abogado, M. Núñez-Müller, Rechtsanwalt, J. Domínguez Pérez, abogado)

Αντίδικος κατ' αναίρεση: Ευρωπαϊκή Επιτροπή

Αιτήματα της αναιρεσείουσας

Η αναιρεσείουσα ζητεί από το Δικαστήριο:

-    να αναιρέσει την αναιρεσιβαλλόμενη διάταξη.

-    να κρίνει ότι η προσφυγή ακυρώσεως στην υπόθεση T-228/10 είναι παραδεκτή και να αναπέμψει την υπόθεση στο Γενικό Δικαστήριο, προκειμένου αυτό να αποφανθεί επί της ουσίας της υποθέσεως.

να καταδικάσει την Επιτροπή στο σύνολο των εξόδων που σχετίζονται με το παραδεκτό σε αμφότερους τους βαθμούς.

Λόγοι αναιρέσεως και κύρια επιχειρήματα

1.    Το Γενικό Δικαστήριο υπέπεσε σε πλάνη περί το δίκαιο, εκδίδοντας διάταξη που προσβάλλει το δικαίωμα σε αποτελεσματική δικαστική προστασία. Αποφαινόμενο κατά τρόπο γενικό ότι η εναλλακτική λύση της υποβολής αιτήσεως εκδόσεως προδικαστικής αποφάσεως είναι πάντοτε ενδεδειγμένη και δυνατή, το Γενικό Δικαστήριο προσέβαλε το δικαίωμα της πρωτοδίκως προσφεύγουσας σε αποτελεσματική δικαστική προστασία, την οποία κατοχυρώνουν τα άρθρα 6 και 13 της Ευρωπαϊκής σύμβασης για την προστασία των δικαιωμάτων του ανθρώπου και των θεμελιωδών ελευθεριών και την οποία αναγνωρίζει ρητώς το άρθρο 47 του Χάρτη Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

2.    Το Γενικό Δικαστήριο υπέπεσε σε πλάνη περί το δίκαιο, ερμηνεύοντας κατά τρόπο εσφαλμένο τη νομολογία σχετικά με το παραδεκτό των προσφυγών κατά των αποφάσεων περί κρατικών ενισχύσεων που κηρύσσουν ένα καθεστώς ενισχύσεων παράνομο και ασυμβίβαστο με την κοινή αγορά.

3.    Το Γενικό Δικαστήριο υπέπεσε σε πλάνη περί το δίκαιο κατά την ερμηνεία του άρθρου 263 ΣΛΕΕ, τέταρτη παράγραφος, in fine. Το Γενικό Δικαστήριο υπέπεσε σε πλάνη περί το δίκαιο αποφαινόμενο ότι οι αποφάσεις στον τομέα των καθεστώτων κρατικών ενισχύσεων όπως η αναιρεσιβαλλόμενη απαιτούν τη λήψη εκτελεστικών μέτρων υπό την έννοια της νέας διατάξεως στη Συνθήκη. Το Γενικό Δικαστήριο δεν έλαβε υπόψη στη διάταξή του ότι οι αρνητικές αποφάσεις στον τομέα των κρατικών ενισχύσεων έχουν άμεσο αποτέλεσμα, επιφέρουν αυτομάτως την παρανομία των χορηγηθεισών ενισχύσεων και συνεπάγονται κατά κανόνα ότι τα κράτη μέλη υπέχουν την υποχρέωση να τις ανακτήσουν.

____________