Υπόθεση T‑47/10
(δημοσίευση αποσπασμάτων)
Akzo Nobel NV κ.λπ.
κατά
Ευρωπαϊκής Επιτροπής
«Ανταγωνισμός — Συμπράξεις — Ευρωπαϊκές αγορές των σταθεροποιητών θερμότητας — Απόφαση διαπιστώνουσα δύο παραβάσεις του άρθρου 81 ΕΚ και του άρθρου 53 της Συμφωνίας ΕΟΧ — Καθορισμός των τιμών, κατανομή των αγορών και ανταλλαγή ευαίσθητων εμπορικών πληροφοριών — Διάρκεια των παραβάσεων — Παραγραφή — Διάρκεια της διοικητικής διαδικασίας — Εύλογη προθεσμία — Δικαιώματα άμυνας — Καταλογισμός των παραβάσεων — Παραβάσεις διαπραχθείσες από θυγατρικές, από σύμπραξη χωρίς ιδία νομική προσωπικότητα και από μια θυγατρική — Υπολογισμός του ποσού των προστίμων»
Περίληψη — Απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου (τέταρτο τμήμα)
της 15ης Ιουλίου 2015
1. Ανταγωνισμός — Διοικητική διαδικασία — Παραγραφή στον τομέα των προστίμων — Παρέλευση της προθεσμίας παραγραφής ως προς τη θυγατρική — Δεν επηρεάζεται η ευθύνη της μητρικής εταιρία
(Άρθρο 81 § 1 ΕΚ· κανονισμός 1/2003 του Συμβουλίου, άρθρο 25)
2. Ανταγωνισμός — Διοικητική διαδικασία — Υποχρεώσεις της Επιτροπής — Τήρηση εύλογης προθεσμίας — Παραβίαση — Συνέπειες — Μείωση, από την Επιτροπή, του ύψος των προστίμων που επιβλήθηκαν στις εμπλεκόμενες επιχειρήσεις — Μη χορήγηση μειώσεως στις επιχειρήσεις που άσκησαν ένδικες προσφυγές κατά ορισμένων αποφάσεων που εκδόθηκαν ως προς αυτές στο πλαίσιο της διοικητικής διαδικασίας — Προσβολή της αρχής της αποτελεσματικής δικαστικής προστασίας — Παραβίαση της αρχής της ίσης μεταχειρίσεως
(Άρθρο 81 ΕΚ· κανονισμός 1/2003 του Συμβουλίου)
1. Οι θυγατρικές που συμμετείχαν άμεσα σε παραβάσεις του άρθρου 81, παράγραφος 1, ΕΚ μπορούν νομίμως να προβάλλουν την παρέλευση, ως προς αυτές, της προθεσμίας παραγραφής που προβλέπεται στο άρθρο 25, παράγραφος 1, στοιχείο βʹ, του κανονισμού 1/2003, καθότι οι πρώτες πράξεις της Επιτροπής που απέβλεπαν στη διερεύνηση ή τη δίωξη των παραβάσεων, κατά την έννοια του άρθρου 25, παράγραφος 3, του εν λόγω κανονισμού, διενεργήθηκαν μετά την εκπνοή, για τις θυγατρικές αυτές, της προμνησθείσας προθεσμίας.
Εντούτοις, η συμπλήρωση της παραγραφής που προβλέπει το άρθρο 25 του κανονισμού 1/2003 δεν έχει ως αποτέλεσμα την εξάλειψη μιας παραβάσεως ούτε την παρεμπόδιση της Επιτροπής να διαπιστώσει, μέσω αποφάσεως, την ευθύνη για μια τέτοια παράβαση, αλλά μόνον το ότι οι αποδέκτες αποφεύγουν τις διώξεις που αποσκοπούν στην επιβολή κυρώσεων. Επιπλέον, από τη γραμματική και την τελολογική ερμηνεία του άρθρου 25 του κανονισμού 1/2003, καθώς και από το πλαίσιο στο οποίο αυτό εντάσσεται, προκύπτει ότι το ευεργέτημα της επελθούσας παραγραφής βάσει της παραγράφου 1 απολάβει και μπορεί να επικαλεστεί κάθε μεμονωμένο νομικό πρόσωπο οσάκις εκτίθεται στις διώξεις της Επιτροπής. Επομένως, το γεγονός και μόνον ότι οι θυγατρικές μιας μητρικής εταιρία ωφελούνται από την παρέλευση της προθεσμίας παραγραφής δεν έχει ως συνέπεια να τίθεται υπό αμφισβήτηση η ευθύνη της εν λόγω μητρικής εταιρία και να παρακωλύονται οι διώξεις ως προς αυτήν.
(βλ. σκέψεις 124-126, 128)
2. Χορηγώντας σε όλες τις επιχειρήσεις που συμμετείχαν σε παραβάσεις του άρθρου 81 ΕΚ μείωση του ποσού των επιβληθέντων προστίμων λόγω της υπέρμετρης διάρκειας της διοικητικής διαδικασίας, με εξαίρεση τις επιχειρήσεις που άσκησαν ένδικες προσφυγές κατά ορισμένων αποφάσεων που εκδόθηκαν ως προς αυτές στο πλαίσιο της διοικητικής αυτής διαδικασίας, η Επιτροπή εξέδωσε την απόφασή της περί διαπιστώσεως παραβάσεων των κανόνων του ανταγωνισμού και περί επιβολής προστίμων κατά τρόπο που συνιστά αδικαιολόγητη άνιση μεταχείριση.
Πράγματι, ανεξαρτήτως του κατά πόσον οι άλλες επιχειρήσεις αποθαρρύνθηκαν να προβάλλουν δικαστικώς τα δικαιώματά τους ενόσω εμπλέκονταν σε έρευνα της Επιτροπής για παράβαση των κανόνων του ανταγωνισμού, αποδεικνύεται ότι δεν συνάδει προς την αρχή της αποτελεσματικής δικαστικής προστασίας η επιχειρηματολογία της Επιτροπής, κατά την οποία η διαφορετική αυτή μεταχείριση δικαιολογείται από το ότι οι αντικειμενικώς συγκρίσιμες περιπτώσεις διαφέρουν, καθότι, αντιθέτως προς τις άλλες επιχειρήσεις, οι επίμαχες στην κύρια δίκη είχαν ασκήσει ένδικες προσφυγές.
(βλ. σκέψεις 326, 328, 329)