Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Conseil d’État (Francja) w dniu 23 maja 2017 r. – France Télévisions SA / Playmédia, Conseil supérieur de l’audiovisuel (CSA)
(Sprawa C-298/17)
Język postępowania: francuski
Sąd odsyłający
Conseil d’État
Strony w postępowaniu głównym
Strona skarżąca: France Télévisions SA
Strona pozwana: Playmédia, Conseil supérieur de l’audiovisuel (CSA)
Pytania prejudycjalne
Czy przedsiębiorstwo oferujące oglądanie programów telewizyjnych w bezpośredniej transmisji strumieniowej w Internecie należy, z tego tylko powodu, uważać za przedsiębiorstwo będące operatorem sieci łączności elektronicznej wykorzystywanej do rozpowszechniania audycji radiowych i telewizyjnych wśród ogółu obywateli w rozumieniu art. 31 ust. 1 dyrektyw 2002/22/WE z dnia 7 marca 2002 r.1 ?
W przypadku udzielenia na pytanie pierwsze odpowiedzi przeczącej, czy państwo członkowskie może, bez naruszenia dyrektywy lub innych przepisów prawa Unii Europejskiej, wprowadzić obowiązek rozpowszechniania usług radiowych lub telewizyjnych, ciążący zarówno na przedsiębiorstwach będących operatorami sieci łączności elektronicznej jak i na przedsiębiorstwach, które, nie będąc operatorami takich sieci, oferują oglądanie programów telewizyjnych w bezpośredniej transmisji strumieniowej w Internecie?
W przypadku udzielenia na pytanie drugie odpowiedzi twierdzącej, czy państwa członkowskie mogą odstąpić od uzależnienia obowiązku rozpowszechniania, w odniesieniu do dystrybutorów usług niebędących operatorami sieci łączności elektronicznej, od spełnienia wszystkich warunków przewidzianych w art. 31 ust. 1 dyrektywy 2002/22/WE z dnia 7 marca 2002 r., podczas gdy warunki te muszą zgodnie z dyrektywą zostać spełnione w odniesieniu do operatorów sieci?
Czy państwo członkowskie, które wprowadziło obowiązek rozpowszechniania niektórych usług radiowych lub telewizyjnych w niektórych sieciach, może bez naruszenia dyrektywy wprowadzić w odniesieniu do tych usług obowiązek wyrażenia zgody na ich rozpowszechnianie w tych sieciach, w tym również na rozpowszechnianie za pośrednictwem strony internetowej, kiedy rozpatrywana usługa sama rozpowszechnia swoje programy w Internecie?
Czy przewidziany w art. 31 ust. 1 dyrektywy 2002/22/WE warunek, zgodnie z którym znaczna liczba odbiorców końcowych sieci podlegających obowiązkowi rozpowszechniania musi je wykorzystywać jako swój główny sposób odbierania audycji radiowych i telewizyjnych, należy, jeśli chodzi o rozpowszechnianie za pośrednictwem Internetu, oceniać z uwzględnieniem wszystkich użytkowników, którzy oglądają programy telewizyjne w bezpośredniej transmisji strumieniowej w sieci internetowej, czy jedynie biorąc pod uwagę użytkowników strony internetowej podlegającej obowiązkowi rozpowszechniania?
____________
1 Dyrektywa 2002/22/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 7 marca 2002 r. w sprawie usługi powszechnej i związanych z sieciami i usługami łączności elektronicznej praw użytkowników (dyrektywa o usłudze powszechnej) (Dz.U. L 108, s. 51).