Odwołanie od wyroku Sądu (pierwsza izba) wydanego w dniu 17 marca 2015 r. w sprawie T-89/09 Pollmeier Massivholz GmbH & Co. KG / Komisja Europejska, wniesione w dniu 28 maja 2015 r. przez Pollmeier Massivholz GmbH & Co. KG
(Sprawa C-246/15 P)
Język postępowania: niemiecki
Strony
Wnosząca odwołanie: Pollmeier Massivholz GmbH & Co. KG (przedstawiciele: J. Heithecker, J. Ylinen, adwokaci)
Druga strona postępowania: Komisja Europejska, Land Hessen
Żądania wnoszącego odwołanie
Wnosząca odwołanie wnosi do Trybunału o:
uchylenie pkt 2 sentencji zaskarżonego wyroku w zakresie, w jakim oddalono zarzut trzeci skargi dotyczący dotacji na inwestycje i sprzedaży gruntu państwowego;
uchylenie pkt 3–5 sentencji zaskarżonego wyroku;
obciążenie Komisji i Land Hessen kosztami postępowania odwoławczego.
Ponadto wnosząca odwołanie podtrzymuje żądania, które przedstawiła w pierwszej instancji, w zakresie, w jakim wnosi do Trybunału o:
stwierdzenie nieważności decyzji Komisji K (2008)6017 wersja ostateczna z dnia 21 października 2008 r., pomoc państwa N 512/2007 – Niemcy, Abalon Hardwood Hessen GmbH w zakresie, w jakim zostało stwierdzone, że zgłoszona pomoc regionalna stanowi istniejącą pomoc w rozumieniu art. 1 lit. b) ppkt (ii) rozporządzenia (WE) nr 659/1999;
stwierdzenie nieważności decyzji Komisji K (2008)6017 wersja ostateczna z dnia 21 października 2008 r., pomoc państwa N 512/2007 – Niemcy, Abalon Hardwood Hessen GmbH w zakresie, w jakim zostało stwierdzone, że sprzedaż gruntu państwowego nie oznacza pomocy w rozumieniu art. 87 ust. 1 WE;
obciążenie Komisji wszystkimi kosztami postępowania w pierwszej instancji.
Zarzuty i główne argumenty
Przedmiotem niniejszego odwołania są przesłanki, na podstawie których Komisja może oddalić zarzuty podniesione przez bezpośredniego konkurenta beneficjenta w złożonej do niej skardze dotyczącej pomocy państwa bez wszczęcia formalnego postępowania wyjaśniającego przewidzianego w art. 108 ust. 2 TFUE.
Wnosząca odwołanie jest zdania, że w zaskarżonym wyroku Sąd powinien był uwzględnić zarzut trzeci skargi, w którym zostało podniesione zaniechanie wszczęcia formalnego postępowania wyjaśniającego, nie tylko – tak jak miało to miejsce – w odniesieniu do kwestionowanego środka pomocy udzielonego w formie gwarancji, ale również w odniesieniu do dalszych kwestionowanych środków pomocy udzielonych w formie dotacji na inwestycje i sprzedaży gruntu państwowego. Wnosząca odwołanie podnosi pięć zarzutów na jego poparcie: 1. W kwestii dotacji na inwestycje Sąd naruszył prawo, stwierdzając, że decyzja z dnia 6 grudnia 2007 r. nie ma znaczenia dla badania trzeciego zarzutu skargi, ponieważ pomimo przeprowadzonego dokładnego badania w ramach postępowania administracyjnego Komisja nie mogła wiedzieć o istnieniu tej decyzji oraz co więcej decyzja ta nie mogła mieć wpływu na wynik badania Komisji. 2. Sąd popełnił oczywisty błąd w ocenie i szereg dalszych naruszeń prawa, uznając, że w opinii rzeczoznawcy dotyczącej wartości gruntu państwowego sprzedanego beneficjentowi rzeczoznawca stwierdził, że budynki znajdujące się na części gruntu nie miały żadnej wartości. 3. Sąd naruszył prawo, stwierdzając, że w postępowaniu admi
nistracyjnym Komisja była uprawniona do przyjęcia, że kwota
równa 1 400 000 EUR, która została odjęta od ustalonej zgodnie z opinią rzeczoznawcy ceny sprzedaży, odpowiadała rynkowej cenie wyburzenia wszystkich budynków znajdujących się na części gruntu sprzedanego beneficjentowi.4. Sąd popełnił szereg naruszeń prawa, oceniając § 4 pkt 6 umowy sprzedaży nieruchomości, który przewidywał, że beneficjent musi wyburzyć wszystkie budynki zn
ajdujące się na nieruchomości oraz że musi dokonać dodatkowej płatności na rzecz sprzedawcy, w przypadku gdy w czasie dziesięciu lat po przejęciu nieruchomości wyburzenie nie odbędzie się w całości lub częściowo albo okaże się, że zwyczajne koszty wyburzenia są niższe n
iż wymieniona początkowo kwota 1 400 000 EUR. 5. Sąd niesłusznie obciążył wnoszącą odwołanie częścią kosztów postępowania, ponieważ skarga była uzasadniona w odniesieniu do trzech z pięciu kwestionowanych środków pomocy, a wnosząca odwołanie wniosła skargę na oba dalsze kwestionowane środki pomocy tylko dlatego, że ani przekazane jej w t
rakcie postępowania administracyjnego dokumenty, ani decyzja Komisji nie zawierały dokładnych informacji ich dotyczących.