Απόφαση του Δικαστηρίου (πρώτο τμήμα) της 1ης Φεβρουαρίου 2017 [αίτηση του Supreme Court of the United Kingdom (Ηνωμένο Βασίλειο) για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως] – Secretary of State for Work and Pensions κατά Tolley
(Υπόθεση C-430/15) 1
[Προδικαστική παραπομπή – Κοινωνική ασφάλιση – Κανονισμός (ΕΟΚ) 1408/71 – Επίδομα διαβιώσεως αναπήρων (disability living allowance), τμήμα που αφορά τη φροντίδα – Πρόσωπο καλυπτόμενο από ασφάλεια γήρατος το οποίο έπαυσε οριστικώς οιαδήποτε επαγγελματική δραστηριότητα – Έννοιες «παροχή ασθενείας» και «παροχή αναπηρίας» – Εξαγωγιμότητα παροχών]
Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική
Αιτούν δικαστήριο
Supreme Court of the United Kingdom
Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης
Secretary of State for Work and Pensions
κατά
Tolley
Διατακτικό
Παροχή όπως το σχετικό με τη φροντίδα τμήμα του επιδόματος διαβιώσεως αναπήρων (disability living allowance) συνιστά παροχή ασθενείας κατά την έννοια του κανονισμού (ΕΟΚ) 1408/71 του Συμβουλίου, της 14ης Ιουνίου 1971, περί εφαρμογής των συστημάτων κοινωνικής ασφάλισης στους μισθωτούς, στους μη μισθωτούς και στα μέλη των οικογενειών τους που διακινούνται εντός της Κοινότητας, όπως τροποποιήθηκε και ενημερώθηκε με τον κανονισμό (ΕΚ) 118/97 του Συμβουλίου, της 2ας Δεκεμβρίου 1996, όπως και αυτός τροποποιήθηκε με τον κανονισμό (ΕΚ) 307/1999 του Συμβουλίου, της 8ης Φεβρουαρίου 1999.
Κατ’ ορθή ερμηνεία του άρθρου 13, παράγραφος 2, στοιχείο στʹ, του κανονισμού 1408/71, όπως τροποποιήθηκε και ενημερώθηκε με τον κανονισμό 118/97, όπως και αυτός τροποποιήθηκε με τον κανονισμό 307/1999, το γεγονός ότι πρόσωπο έχει θεμελιώσει δικαίωμα σε σύνταξη γήρατος βάσει εισφορών που είχε καταβάλει επί ορισμένο χρονικό διάστημα στο σύστημα κοινωνικής ασφαλίσεως κράτους μέλους δεν αποκλείει ενδεχόμενη παύση της εφαρμογής της νομοθεσίας του εν λόγω κράτους μέλους επί του προσώπου αυτού. Αποτελεί έργο του εθνικού δικαστηρίου να προσδιορίσει, λαμβάνοντας υπόψη τις περιστάσεις της διαφοράς της οποίας έχει επιληφθεί και των διατάξεων του εφαρμοστέου εθνικού δικαίου, το χρονικό σημείο κατά το οποίο η νομοθεσία αυτή έπαυσε να τυγχάνει εφαρμογής επί του εν λόγω προσώπου.
Κατ’ ορθή ερμηνεία του άρθρου 22, παράγραφος 1, στοιχείο βʹ, του κανονισμού 1408/71, όπως τροποποιήθηκε και ενημερώθηκε με τον κανονισμό 118/97, όπως και αυτός τροποποιήθηκε με τον κανονισμό 307/1999, η νομοθεσία του αρμοδίου κράτους δεν δύναται να εξαρτά τη χορήγηση επιδόματος όπως το επίμαχο στην υπόθεση της κύριας δίκης από προϋπόθεση περί κατοικίας και παρουσίας στο έδαφος του εν λόγω κράτους μέλους.
Κατ’ ορθή ερμηνεία του άρθρου 22, παράγραφος 1, στοιχείο βʹ, και του άρθρου 22, παράγραφος 2, του κανονισμού 1408/71, όπως τροποποιήθηκε και ενημερώθηκε με τον κανονισμό 118/97, όπως και αυτός τροποποιήθηκε με τον κανονισμό 307/1999, πρόσωπο που τελεί σε κατάσταση όπως η επίμαχη στην υπόθεση της κύριας δίκης διατηρεί το δικαίωμα λήψεως των παροχών για τις οποίες γίνεται λόγος στην πρώτη εκ των εν λόγω διατάξεων μετά τη μεταφορά της κατοικίας του σε κράτος μέλος άλλο από το αρμόδιο κράτος, υπό τον όρον ότι έχει λάβει έγκριση για τη μεταφορά αυτήν.
____________1 ΕΕ C 320 της 28.09.2015.