Αναίρεση που άσκησε στις 24 Ιουλίου 2014 η Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας κατά της αποφάσεως που εξέδωσε το Γενικό Δικαστήριο (όγδοο τμήμα) στις 14 Μαΐου 2014 στην υπόθεση T-198/12, Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας κατά Ευρωπαϊκής Επιτροπής
(Υπόθεση C-360/14 P)
Γλώσσα διαδικασίας: η γερμανική
Διάδικοι
Αναιρεσείουσα: Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας (εκπρόσωποι: T. Henze, A. Lippstreu, πληρεξούσιοι, U. Karpenstein, δικηγόρος)
Αντίδικος κατ’ αναίρεση: Ευρωπαϊκή Επιτροπή
Αιτήματα της αναιρεσείουσας
Η αναιρεσείουσα ζητεί από το Δικαστήριο:
να ακυρώσει την απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης, της 14ης Μαΐου 2014, στην υπόθεσηΤ-198/12, Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας κατά Ευρωπαϊκής Επιτροπής, λόγω μερικής ακυρώσεως της αποφάσεως 2012/160/ΕΕ της Επιτροπής, της 1ης Μαρτίου 2012, περί των εθνικών διατάξεων που κοινοποίησε η γερμανική ομοσπονδιακή κυβέρνηση για τη διατήρηση των οριακών τιμών για τον μόλυβδο, το βάριο, το αρσενικό, το αντιμόνιο, τον υδράργυρο και τις νιτροζαμίνες, καθώς και για τις νιτροζώσιμες ουσίες σε παιχνίδια μετά την έναρξη εφαρμογής της οδηγίας 2009/48/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου σχετικά με την ασφάλεια των παιχνιδιών 1 , κατά το μέρος κατά το οποίο το Γενικό Δικαστήριο απέρριψε την προσφυγή,
να ακυρώσει την απόφαση 2012/160/EΕ της Επιτροπής, της 1ης Μαρτίου 2012, κατά το μέρος κατά το οποίο δεν εγκρίνει τις κοινοποιηθείσες εθνικές διατάξεις σχετικά με τη διατήρηση των οριακών τιμών για τα στοιχεία αντιμόνιο, αρσενικό και υδράργυρος σε παιχνίδια. Επικουρικώς, να αναπέμψει την υπόθεση στο Γενικό Δικαστήριο,
να καταδικάσει την Επιτροπή στα δικαστικά έξοδα.
Λόγοι αναιρέσεως και κύρια επιχειρήματα
Η αναιρεσείουσα προβάλλει συνολικώς τρεις λόγους αναιρέσεως:
Πρώτος λόγος αναιρέσεως: Το Γενικό Δικαστήριο παρέβη το άρθρο 114, παράγραφος 4, ΣΛΕΕ από τρεις απόψεις. Δεν τήρησε την αρχή της εκ μέρους του κράτους μέλους αυτοτελούς εκτιμήσεως του κινδύνου καθότι, στηριζόμενη στο γεγονός ότι τα μέτρα που κοινοποίησε η αναιρεσείουσα βασίζονται σε αποκλίνουσα εκτίμηση του κινδύνου, συνήγαγε ότι ήταν ακατάλληλα. Επιπλέον, το Γενικό Δικαστήριο απαίτησε παρανόμως να αποδειχθεί ότι το επίπεδο προστασίας που διασφαλίζει η οδηγία 2009/48/EΚ είναι, αυτό καθαυτό, ανεπαρκές. Τέλος, το Γενικό Δικαστήριο στήριξε τις σκέψεις του σε μια εσφαλμένη νομική άποψη, καθότι απέρριψε μια ποσοτική, στηριζόμενη σε οριακές τιμές σύγκριση του επιπέδου προστασίας.
Δεύτερος λόγος αναιρέσεως: Το Γενικό Δικαστήριο αθέτησε το καθήκον αιτιολογήσεως των αποφάσεων βάσει των άρθρων 36 και 53, παράγραφος 1, του Οργανισμού του Δικαστηρίου. Αφενός, η αιτιολογία του σε σχέση με τον πίνακα 1 που προσκόμισε η Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας είναι, αυτή καθαυτήν, αντιφατική, καθότι στηρίζεται άλλοτε σε υποτιθέμενα σφάλματα υπολογισμού, και άλλοτε σε δήθεν σφάλματα μέτρησης. Αφετέρου, η αιτιολογία είναι ανεπαρκής, καθότι το Γενικό Δικαστήριο υποθέτει ότι η εκ μέρους της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γερμανίας σύγκριση μεταξύ των οριακών τιμών μετανάστευσης δεν παρουσιάζει υψηλότερο επίπεδο προστασίας, χωρίς να προβαίνει σε αντιπαράθεση με τη σημασία της κατηγορίας των υλικών που απομακρύνονται με ξύσιμο.
Τρίτος λόγος αναιρέσεως: Το Γενικό Δικαστήριο προέβη από τρεις απόψεις σε παραποίηση των πραγματικών περιστατικών και των αποδεικτικών στοιχείων. Καταρχάς, παραθέτει προφανώς εσφαλμένα το περιεχόμενο του πίνακα 3 που προσκόμισε η αναιρεσείουσα. Επιπλέον, το Γενικό Δικαστήριο συνάγει προφανώς εσφαλμένως ότι ο εκ μέρους της αναιρεσείουσας προσκομισθείς πίνακας του ομοσπονδιακού ινστιτούτου για την εκτίμηση των κινδύνων περιέχει αθέμιτες προστιθέμενες αξίες. Τέλος, το Γενικό Δικαστήριο προφανώς παρανόησε τη γνωμοδότηση της επιστημονικής επιτροπής για την υγεία και τους περιβαλλοντικούς κινδύνους (SCHER), της 1ης Ιουλίου 2010, καθότι άντλησε ένα συμπέρασμα σχετικά με την αξιοπιστία των οριακών τιμών βιοδιαθεσιμότητας, στο οποίο η SCHER σαφώς δεν είχε καταλήξει.
____________1 ΕΕ L 80, σ. 19