Odwołanie od postanowienia Sądu (pierwsza izba) wydanego w dniu 9 listopada 2016 r. w sprawie T-602/15, Liam Jenkinson / Europejska Służba Działań Zewnętrznych, Rada Unii Europejskiej, Komisja Europejska, Eulex Kosovo, wniesione w dniu 25 stycznia 2017 r. przez Liama Jenkinsona

(Sprawa C-43/17 P)

Język postępowania: francuski

Strony

Wnoszący odwołanie: Liam Jenkinson (przedstawiciele: adwokaci N. de Montigny, J.-N. Louis)

Druga strona postępowania: Europejska Służba Działań Zewnętrznych, Rada Unii Europejskiej, Komisja Europejska, Eulex Kosovo

Żądania wnoszącego odwołanie

Uchylenie postanowienia Sądu z dnia 9 listopada 2016 r. w sprawie T-602/15, którym odrzucono skargę wniesioną przez wnoszącego odwołanie i obciążono go kosztami postępowania;

wydanie orzeczenia w przedmiocie skargi;

obciążenie drugiej strony postępowania kosztami postępowania w obu instancjach.

Zarzuty i główne argumenty

Wnoszący odwołanie kwestionuje okoliczność, że Sąd Unii uznał się za właściwy jedynie w odniesieniu do sporu, którego źródłem jest ostatnia podpisana przez wnoszącego odwołanie umowa na czas określony.

Nawet gdyby odnoszące się do tej kwestii uzasadnienie Sądu było prawidłowe – a zdaniem wnoszącego odwołanie tak nie jest – kwestionuje on także okoliczność, że Sąd nie wypowiedział się w przedmiocie szeregu przedstawionych przezeń żądań, których źródłem jest zakończenie spornego stosunku umownego, a więc ostatnia umowa na czas określony. Niezgodność z prawem zaskarżonego postanowienia wynika bowiem ze zwięzłości uzasadnienia, które jest w tym zakresie lapidarne i nie pozwala zrozumieć, dlaczego Sąd, bez zbadania akt sprawy co do istoty, mógł uznać się za niewłaściwy – z wyjątkiem sporu dotyczącego ostatniej umowy na czas określony – wyłącznie na tej postawie, że istniała klauzula arbitrażowa, mimo iż ważność i zgodność z prawem owej klauzuli była kwestionowana przez wnoszącego odwołanie.

Wnoszący odwołanie kwestionuje także brak uwzględnienia całości jego argumentacji dotyczącej istnienia winy po stronie instytucji, polegającej na braku określenia ram prawnych, które zapewniałyby wnoszącemu odwołanie oraz całemu personelowi misji prawnych Unii gwarancje poszanowania najbardziej podstawowych praw socjalnych, w tym prawa rzeczywistego dostępu do sądu oraz prawa do sprawiedliwego procesu.

Na poparcie odwołania wnoszący odwołanie podnosi zatem, że Sąd Unii dopuścił się naruszeń:

–    prawa europejskiego mającego zastosowanie przy określaniu prawa właściwego w sporach dotyczących umów;

–    przepisów belgijskiego prawa pracy;

–    minimalnych wymogów dotyczących zatrudnienia na czas określony, obowiązujących na poziomie wspólnotowym;

–    praw przewidzianych w karcie praw podstawowych;

–     obowiązku uzasadnienia;

–     zakazu orzekania ultra petita.

____________