Skarga wniesiona w dniu 19 sierpnia 2013 r. – Bayer CropScience przeciwko Komisji
(Sprawa T-429/13)
Język postępowania: angielski
Strony
Strona skarżąca: Bayer CropScience AG (Monheim am Rhein, Niemcy) (przedstawiciele: adwokat K. Nordlander i P. Harrison, Solicitor)
Strona pozwana: Komisja Europejska
Żądania
Strona skarżąca wnosi do Sądu o:
uznanie jej skargi za dopuszczalną;
stwierdzenie nieważności rozporządzenia wykonawczego Komisji (UE) nr 485/2013 z dnia 24 maja 2013 r. zmieniającego rozporządzenie wykonawcze (UE) nr 540/2011 w odniesieniu do warunków zatwierdzania substancji czynnych: klotianidyna, tiametoksam i imidachlopryd oraz zabraniającego stosowania i sprzedaży nasion zaprawionych środkami ochrony roślin zawierającymi te substancje czynne (Dz.U. L 139, s.12); oraz
obciążenie Komisji kosztami postępowania.
Zarzuty i główne argumenty
Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi sześć zarzutów.
Zarzut pierwszy dotyczący okoliczności, że wydając zaskarżony akt, Komisja przekroczyła kompetencje przyznane jej zgodnie z rozporządzeniem nr 1107/20091 (zwanym dalej „rozporządzeniem upoważniającym”) oraz iż zaskarżonemu aktowi brak jest zatem odpowiedniej podstawy prawnej, ponieważ:
Komisja naruszyła art. 21 rozporządzenia upoważniającego, i) nie uwzględniając danych z monitorowania wskazujących, że przedmiotowe substancje czynne nie stanowią niedopuszczalnego zagrożenia dla pszczół oraz ii) przyjmując błędny wniosek, że istnieją nowe, istotne informacje naukowe przyznające Komisji kompetencje do działania; oraz
Komisja naruszyła art. 49 rozporządzenia upoważniającego, zakazując sprzedaży nasion zaprawionych przedmiotowymi substancjami czynnymi bez wykazania istnienia „istotnych obaw”, że zaprawione nasiona mogą „stanowić poważne zagrożenie dla zdrowia ludzi lub zwierząt albo dla środowiska”, któremu „nie można w zadowalający sposób zapobiec” za pomocą innych środków.
Zarzut drugi dotyczący okoliczności, że zaskarżony akt był wydany z naruszeniem art. 12 ust. 2 i pkt 3.8.3. załącznika II do rozporządzenia upoważniającego i pozbawił skarżącą możliwości powołania się na uzasadnione oczekiwania, ponieważ:
rozporządzenie upoważniające stanowi i skarżąca żywiła uzasadnione oczekiwania, że obowiązujące i mające zastosowanie wytyczne będą wykorzystane w celu przeprowadzenia oceny ryzyka, które leżą u podstaw zaskarżonego aktu, niemniej nie uwzględniono obowiązujących i mających zastosowanie wytycznych na korzyść opinii naukowej niebędącej wytycznymi ani projektem wytycznych, który ani nie był dostępny, ani uzgodniony.Zarzut trzeci dotyczący okoliczności, że stosowanie przez Komisję rozporządzenia upoważniającego przy wydawaniu zaskarżonego aktu stanowi naruszenie praw podstawowych skarżącej, a mianowicie prawa własności i prawa do prowadzenia działalności gospodarczej, ponieważ:decyzje o cofnięciu (i zmianie) zezwoleń na środki skarżącej, są oparte na niezgodnym z prawem stosowaniu rozporządzenia upoważniającego, które niedostatecznie uwzględniło bezpieczne stosowanie od dłuższego czasu przedmiotowych substancji czynnych oraz wartość i zakres własności intelektualnej skarżącej i długoterminowych inwestycji w odniesieniu do substancji czynnych.Zarzut czwarty dotyczący okoliczności, że zaskarżony akt został wydany w wyniku postępowania, w którym nie przestrzegano przysługującego skarżącej prawa do bycia wysłuchanym, ponieważ:przeprowadzenie oceny istotnego ryzyka na podstawie opinii naukowej i projektu wytycznych (w przeciwieństwie do obowiązujących i mających zastosowanie wytycznych) doprowadziło automatycznie do wskazania „braków w danych”, w przedmiocie których skarżąca nigdy nie miała możliwości zajęcia stanowiska.Zarzut piąty dotyczący okoliczności, że wydając zaskarżony akt, Komisja naruszyła zasadę proporcjonalności, ponieważ:w wielu dziedzinach (w tym w odniesieniu do ograniczeń wykorzystania środków skarżącej do stosowania dolistnego, amatorskiego i w pomieszczeniach), zaskarżony akt wykracza poza to, co jest właściwe do osiągnięcia jego zgodnych z prawem celów, a nawet może je naruszać, a Komisja nie rozważyła
możliwości mniej restrykcyjnych regulacji, jakimi dysponowała.Zarzut szósty dotyczący okoliczności, że, wydając zaskarżony akt, Komisja naruszyła zasadę ostrożności, z uwagi na to, iż:z wydania tego aktu wynika w szczególności, że Komisja, jako podmiot zarządzający
ryzykiem, przyjmuje czysto hipotetyczne podejścia do ryzyka, które jest oparte na zwykłych przypuszczeniach i niepotwierdzone naukowo, (ponieważ wynik oceny ryzyka, w znacznym stopniu, nie jest solidną oceną naukową) i że Komisja odmawia przeprowadzenia analizy ewentualnych korzyści i obciążeń wynikających z jej działań.
________________________1 Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady