Language of document :

Προσφυγή της 27ης Σεπτεμβρίου 2017 – Ευρωπαϊκή Επιτροπή κατά Βασιλείου της Ισπανίας

(Υπόθεση C-569/17)

Γλώσσα διαδικασίας: η ισπανική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Ευρωπαϊκή Επιτροπή (εκπρόσωποι: T. Scharf, G. von Rintelen και I. Galindo Martín)

Καθού: Βασίλειο της Ισπανίας

Αιτήματα

Η προσφεύγουσα ζητεί από το Δικαστήριο:

να αναγνωρίσει ότι το Βασίλειο της Ισπανίας, παραλείποντας να θεσπίσει, πριν από την 21η Μαρτίου 2016, τις αναγκαίες νομοθετικές, κανονιστικές και διοικητικές διατάξεις προκειμένου να συμμορφωθεί με την οδηγία 2014/17/ΕΕ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 4ης Φεβρουαρίου 2014, σχετικά με τις συμβάσεις πίστωσης για καταναλωτές για ακίνητα που προορίζονται για κατοικία και την τροποποίηση των οδηγιών 2008/48/ΕΚ και 2013/36/EE και του κανονισμού (ΕΕ) 1093/20101 , ή, εν πάση περιπτώσει, παραλείποντας να κοινοποιήσει τις εν λόγω διατάξεις στην Επιτροπή, παρέβη τις υποχρεώσεις που υπέχει από το άρθρο 42, παράγραφος 1, της ως άνω οδηγίας·

να επιβάλει στο Βασίλειο της Ισπανίας, δυνάμει του άρθρου 260, παράγραφος 3, ΣΛΕΕ, ημερήσια χρηματική ποινή ύψους 105.991,60 ευρώ, από την ημερομηνία εκδόσεως της αποφάσεως με την οποία διαπιστώνεται η παράβαση της υποχρεώσεως να θεσπίσει ή, εν πάση περιπτώσει, να κοινοποιήσει στην Επιτροπή, τις αναγκαίες διατάξεις προκειμένου να συμμορφωθεί με την οδηγία 2014/17/ΕΕ·

να καταδικάσει το Βασίλειο της Ισπανίας στα δικαστικά έξοδα.

Ισχυρισμοί και κύρια επιχειρήματα

1.    Δυνάμει του άρθρου 42, παράγραφος 2, της οδηγίας 2014/17/ΕE, τα κράτη μέλη υποχρεούνται να λάβουν τα απαιτούμενα εθνικά μέτρα για τη μεταφορά της εν λόγω οδηγίας το αργότερο έως τις 21 Μαρτίου 2016. Δεδομένου ότι το Βασίλειο της Ισπανίας δεν κοινοποίησε πράξη μεταφοράς της οδηγίας, η Επιτροπή αποφάσισε να υποβάλει προσφυγή ενώπιον του Δικαστηρίου.

2.    Με την προσφυγή της, η Επιτροπή προτείνει στο Δικαστήριο την επιβολή χρηματικής ποινής ύψους 105.991,60 ευρώ στο Βασίλειο της Ισπανίας. Το ποσό της εν λόγω χρηματικής ποινής υπολογίσθηκε λαμβανομένης υπόψη της σοβαρότητας και της διάρκειας της παραβάσεως, καθώς και του αποτρεπτικού αποτελέσματος σε συνάρτηση προς την ικανότητα πληρωμής του οικείου κράτους μέλους.

____________

1 ΕΕ 2014, L 60, σ. 34.