Language of document :

Αναίρεση που άσκησαν στις 4 Δεκεμβρίου 2015 οι Polyelectrolyte Producers Group GEIE (PPG), SNF SAS κατά της αποφάσεως που εξέδωσε το Γενικό Δικαστήριο (πέμπτο πενταμελές τμήμα) στις 25 Σεπτεμβρίου 2015 στην υπόθεση T-268/10, RENV, Polyelectrolyte Producers Group GEIE (PPG), SNF SAS κατά Ευρωπαϊκού Οργανισμού Χημικών Προϊόντων (ΕΟΧΠ)

(Υπόθεση C-650/15 P)

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Αναιρεσείουσες: Polyelectrolyte Producers Group GEIE (PPG), SNF SAS (εκπρόσωποι: R. Cana, avocat, D. Abrahams, barrister, E. Mullier, avocate)

Αντίδικοι κατ’ αναίρεση: Ευρωπαϊκός Οργανισμός Χημικών Προϊόντων (ΕΟΧΠ), Βασίλειο των Κάτω Χωρών, Ευρωπαϊκή Επιτροπή

Αιτήματα

Οι αναιρεσείουσες ζητούν από το Δικαστήριο:

να αναιρέσει την απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου στην υπόθεση T-268/10 RENV,

να ακυρώσει την προσβαλλόμενη πράξη,

επικουρικώς, να αναπέμψει την υπόθεση στο Γενικό Δικαστήριο για να αποφανθεί επί της προσφυγής ακυρώσεως των αναιρεσειουσών,

να καταδικάσει τον καθού στα δικαστικά έξοδα των διαδικασιών αυτών, περιλαμβανομένων των ενώπιον του Γενικού Δικαστηρίου δικαστικών εξόδων.

Λόγοι αναιρέσεως και κύρια επιχειρήματα

Η αναίρεση ασκείται κατά της αποφάσεως του Γενικού Δικαστηρίου στην υπόθεση T-268/10 RENV, με την οποία απορρίφθηκε η προσφυγή των αναιρεσειουσών για ακύρωση της αποφάσεως του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Χημικών Προϊόντων (εφεξής: ΕΟΧΠ), περί χαρακτηρισμού του ακρυλαμιδίου ως ουσίας που πληροί τα κριτήρια του άρθρου 57 του κανονισμού 1907/20061 για την καταχώριση, την αξιολόγηση, την αδειοδότηση και τους περιορισμούς των χημικών προϊόντων, η οποία λήφθηκε κατά το άρθρο 59, του κανονισμού 1907/2006.

Οι λόγοι αναιρέσεως που προβάλλουν οι αναιρεσείουσες συνοψίζονται ως εξής:

1.    Το Γενικό Δικαστήριο υπέπεσε σε πλάνη περί το δίκαιο ερμηνεύοντας εσφαλμένως τον κατά το άρθρο 3, παράγραφος 15, του κανονισμού REACH ορισμό των «ενδιάμεσων προϊόντων» εφόσον,

α)    ερμήνευσε τις τελικές χρήσεις των συνθετικών ουσιών ως κριτήριο εξαιρέσεως σε αντίθεση με το σαφές γράμμα του άρθρου 3, παράγραφος 15,

β)    ερμήνευσε τον ορισμό των «ενδιάμεσων προϊόντων» κατά τρόπο αντίθετο προς τον σκοπό των διατάξεων του κανονισμού REACH και

γ)    παρέλειψε να αξιολογήσει αμερόληπτα και στηρίχθηκε σε μη σχετικά τμήματα του Προσαρτήματος 4 του Οδηγού του ΕΟΧΠ για τα ενδιάμεσα προϊόντα.

2.    Το Γενικό Δικαστήριο παρέβη την υποχρέωση αιτιολογήσεως διότι δεν εξέτασε το επιχείρημα των αναιρεσειουσών ότι το άρθρο 2, παράγραφος 8, στοιχείο β΄, του κανονισμού REACH αναφέρεται στον Τίτλο VII του κανονισμού REACH εξ ολοκλήρου.

3.    Το Γενικό Δικαστήριο υπέπεσε σε πλάνη περί το δίκαιο ερμηνεύοντας εσφαλμένως τον κανονισμό REACH, καθόσον έκρινε ότι τα ενδιάμεσα προϊόντα δεν εξαιρούνται από την εφαρμογή του άρθρου 59 του κανονισμού REACH.

4.    Το Γενικό Δικαστήριο υπέπεσε σε πλάνη περί το δίκαιο αποφαινόμενο ότι ο καθού δεν διέπραξε πρόδηλο σφάλμα εκτιμήσεως παραλείποντας να εκτιμήσει την πληροφορία που περιλαμβάνεται στο Παράρτημα XV του κανονισμού REACH.

5.    Το Γενικό Δικαστήριο υπέπεσε σε πλάνη περί το δίκαιο στην εκτίμησή του περί της αναλογικότητας της προσβαλλόμενης πράξεως· και

6.    Το Γενικό Δικαστήριο παρέβη την υποχρέωση αιτιολογήσεως διότι παρέλειψε να εξετάσει τα λιγότερο επαχθή μέτρα που έλαβαν οι αναιρεσείουσες.

____________

1 Κανονισμός (ΕΚ) 1907/2006 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 18ης Δεκεμβρίου 2006, για την καταχώριση, την αξιολόγηση, την αδειοδότηση και τους περιορισμούς των χημικών προϊόντων (REACH) και για την ίδρυση του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Χημικών Προϊόντων καθώς και για την τροποποίηση της οδηγίας 1999/45/EΚ και για την κατάργηση του κανονισμού (ΕΟΚ) 793/93 του Συμβουλίου και του κανονισμού (ΕΚ) 1488/94 της Επιτροπής καθώς και της οδηγίας 76/769/ΕΟΚ του Συμβουλίου και των οδηγιών της Επιτροπής 91/155/ΕΟΚ, 93/67/ΕΟΚ, 93/105/ΕΚ και 2000/21/ΕΚ (ΕΕ L 396, σ. 1).