Language of document :

Wyrok Trybunału (trzecia izba) z dnia 17 lipca 2014 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Tribunale di Verona – Włochy) – Shamim Tahir przeciwko Ministero dell’Interno, Questura di Verona

(Sprawa C-469/13)1

(Odesłanie prejudycjalne – Przestrzeń wolności, bezpieczeństwa i sprawiedliwości – Dyrektywa 2003/109/WE – Artykuł 2, art. 4 ust. 1, art. 7 ust. 1 i art. 13 – „Zezwolenie na pobyt rezydenta długoterminowego UE” – Warunki przyznania – Legalne i nieprzerwane zamieszkiwanie w przyjmującym państwie członkowskim przez okres pięciu lat poprzedzający złożenie wniosku o zezwolenie – Osoba związana z rezydentem długoterminowym więzami rodzinnymi – Korzystniejsze przepisy krajowe – Skutki)

Język postępowania: włoski

Sąd odsyłający

Tribunale di Verona

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: Shamim Tahir

Strona pozwana: Ministero dell’Interno, Questura di Verona

Sentencja

Artykuł 4 ust. 1 i art. 7 ust. 1 dyrektywy Rady 2003/109/WE z dnia 25 listopada 2003 r. dotyczącej statusu obywateli państw trzecich będących rezydentami długoterminowymi, zmienionej dyrektywą Parlamentu Europejskiego i Rady 2011/51/UE z dnia 11 maja 2011 r., należy interpretować w ten sposób, że określony w art. 2 lit. e) tej dyrektywy członek rodziny osoby, która nabyła już status rezydenta długoterminowego, nie może zostać zwolniony z warunku przewidzianego w art. 4 ust. 1 tejże dyrektywy, zgodnie z którym w celu uzyskania tego statusu obywatel państwa trzeciego musi zamieszkiwać legalnie i nieprzerwanie w danym państwie członkowskim przez okres pięciu lat bezpośrednio poprzedzający złożenie właściwego wniosku.

Artykuł 13 dyrektywy 2003/19, zmienionej dyrektywą 2011/51, należy interpretować w ten sposób, że nie zezwala on państwu członkowskiemu na przyznanie członkowi rodziny w rozumieniu art. 2 lit. e) tej dyrektywy zezwolenia na pobyt rezydenta długoterminowego UE na warunkach korzystniejszych niż warunki ustalone w tej dyrektywie.

____________

1     Dz.U. C 52 z 22.2.2014.