POSTANOWIENIE TRYBUNAŁU (siódma izba)
z dnia 10 października 2012 r.(*)
Odesłanie prejudycjalne – Brak informacji na temat sprawy przed sądem krajowym – Oczywista niedopuszczalność
W sprawie C‑31/12
mającej za przedmiot wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Sąd Rejonowy w Zakopanem (Polska) postanowieniem z dnia 13 stycznia 2012 r., które wpłynęło do Trybunału w dniu 23 stycznia 2012 r., w postępowaniu karnym przeciwko
Wojciechowi Ziemskiemu
oraz
Andrzejowi Kozakowi,
TRYBUNAŁ (siódma izba),
w składzie: G. Arestis, (sprawozdawca), pełniący obowiązki prezesa siódmej izby, J. Malenovský i T. von Danwitz, sędziowie,
rzecznik generalny: N. Jääskinen,
sekretarz: A. Calot Escobar,
po wysłuchaniu rzecznika generalnego,
wydaje następujące
Postanowienie
1 Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym dotyczy wykładni art. 1 pkt 11 dyrektywy 98/34/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 22 czerwca 1998 r. ustanawiającej procedurę udzielania informacji w dziedzinie norm i przepisów technicznych oraz zasady dotyczące usług społeczeństwa informacyjnego (Dz.U. L 204, s. 37), zmienionej dyrektywą 98/48/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 20 lipca 1998 r. (Dz.U. L 217, s. 18) (zwanej dalej „dyrektywą 98/34”).
2 Wniosek ten został złożony w ramach postępowania karnego przeciwko W. Ziemskiemu i A. Kozakowi.
3 Sąd Rejonowy w Zakopanem postanowił zawiesić postępowanie i zwrócić się do Trybunału z następującym pytaniem prejudycjalnym:
„Czy przepis art. 1 ust. 11 [dyrektywy 98/34] powinien być interpretowany w ten sposób, że do przepisów technicznych, których projekty powinny zostać przekazane Komisji, zgodnie z art. 8 ust. 1 wymienionej dyrektywy, należy także przepis ustawowy, który definiuje pojęcia i zakazy ustawowe opisane i ujęte w art. 29 ustawy z dnia 19 listopada 2009 roku o grach hazardowych (Dz.U. nr 201, poz. 1540 ze zm.)?”.
W przedmiocie dopuszczalności wniosku o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym
4 Zgodnie z utrwalonym orzecznictwem procedura przewidziana w art. 267 TFUE jest instrumentem współpracy pomiędzy Trybunałem i sądami krajowymi, dzięki któremu Trybunał dostarcza sądom krajowym elementów wykładni prawa Unii Europejskiej niezbędnych dla rozstrzygnięcia zawisłych przed nimi sporów (zob. w szczególności wyroki: z dnia 16 lipca 1992 r. w sprawie C‑83/91 Meilicke, Rec. s. I‑4871, pkt 22; z dnia 24 marca 2009 r. w sprawie C‑445/06 Danske Slagterier, Zb.Orz. s. I‑2119, pkt 65; a także postanowienie z dnia 4 lipca 2012 r. w sprawie C‑75/12 Abdel, pkt 4).
5 Konieczność dokonania takiej wykładni prawa Unii Europejskiej, która będzie użyteczna dla sądu krajowego, wymaga, by ten zakreślił ramy faktyczne i prawne, w które wpisują się przedstawione przez niego pytania, lub przynajmniej wyjaśnił stan faktyczny, którego pytania te dotyczą (zob. w szczególności postanowienia: z dnia 17 września 2009 r. w sprawie C‑181/09 Canon Kabushiki Kaisha, pkt 8; z dnia 3 maja 2012 r. w sprawie C‑185/12 Ciampaglia, pkt 4).
6 W niniejszym przypadku zaś wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym nie spełnia tego warunku. Nie zawiera on bowiem żadnego, nawet skrótowego, opisu ram faktycznych i prawnych sprawy przed sądem krajowym ani nie wyjaśnia stanu faktycznego, którego wniosek ten dotyczy.
7 W związku z powyższym należy stwierdzić, na podstawie art. 92 § 1 i art. 103 § 1 regulaminu postępowania przed Trybunałem, że wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym w niniejszej sprawie jest oczywiście niedopuszczalny.
W przedmiocie kosztów
8 Dla stron postępowania przed sądem krajowym niniejsze postępowanie ma charakter incydentalny, dotyczy bowiem kwestii podniesionej przed tym sądem, do niego zatem należy rozstrzygnięcie o kosztach.
Z powyższych względów Trybunał (siódma izba) postanawia, co następuje:
Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Sąd Rejonowy w Zakopanem (Polska) postanowieniem z dnia 13 stycznia 2012 r. jest oczywiście niedopuszczalny.
Podpisy