Sprawa C‑209/13

Zjednoczone Królestwo Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej

przeciwko

Radzie Unii Europejskiej

Wspólny system podatku od transakcji finansowych – Upoważnienie do wzmocnionej współpracy na podstawie art. 329 ust. 1 TFUE – Decyzja 2013/52/UE – Skarga o stwierdzenie nieważności w związku z naruszeniem art. 327 TFUE i 332 TFUE oraz międzynarodowego prawa zwyczajowego

Streszczenie – Wyrok Trybunału (druga izba) z dnia 30 kwietnia 2014 r.

1.        Postępowanie sądowe – Skarga wszczynająca postępowanie – Wymogi formalne – Określenie przedmiotu sporu – Zwięzłe przedstawienie powołanych zarzutów – Sformułowanie żądań w sposób jednoznaczny przez skarżącego

[regulamin postępowania przed Trybunałem, art. 120 lit. c)]

2.        Unia Europejska – Wzmocniona współpraca – Decyzja o upoważnieniu do wzmocnionej współpracy – Skarga o stwierdzenie nieważności tej decyzji – Kontrola sądowa – Granice

(art. 20 TFUE, 326–334 TFUE)

3.        Unia Europejska – Wzmocniona współpraca – Ustanowienie podatku od transakcji finansowych – Decyzja 2013/52 – Brak w tej decyzji przepisów dotyczących zasad opodatkowania i wydatków związanych z tą współpracą – Wpływ tej decyzji na nieuczestniczące państwa członkowskie, niemogący być przedmiotem badania w braku ustanowienia zasad opodatkowania w ramach tego podatku

(dyrektywa Rady 2013/52)

1.        Zobacz tekst orzeczenia.

(por. pkt 30–32)

2.        W ramach skargi o stwierdzenie nieważności skierowanej przeciwko decyzji Rady, której przedmiotem jest upoważnienie do wzmocnionej współpracy na podstawie art. 329 TFUE, kontrola Trybunału dotyczy kwestii, czy owa decyzja jest ważna jako taka w szczególności w świetle przepisów zawartych w art. 20 TUE oraz art. 326–334 TFUE, określających merytoryczne i proceduralne warunki związane z udzieleniem tego rodzaju upoważnienia.

Nie należy mylić tej kontroli z kontrolą, której można dokonać w ramach późniejszej skargi o stwierdzenie nieważności względem aktu przyjętego tytułem wykonania wzajemnej współpracy, której dotyczyło upoważnienie.

(por. pkt 33, 34)

3.        Decyzja 2013/52 upoważniająca do podjęcia wzmocnionej współpracy w dziedzinie podatku od transakcji finansowych zmierza do upoważnienia jedenastu państw członkowskich do podjęcia między sobą wzmocnionej współpracy dla celów ustanowienia wspólnego systemu podatku od transakcji finansowych (zwanego dalej PTF), przy zastosowaniu odpowiednich postanowień traktatów.

Po pierwsze zasady opodatkowania („zasada wzajemności” i „zasada miejsca emisji”) nie stanowią w żadnym razie części owej decyzji. Po drugie, zaskarżona decyzja nie zawiera żadnego przepisu dotyczącego kwestii wydatków związanych z wykonaniem wzmocnionej współpracy, do której upoważnia.

Ponadto, niezależnie od kwestii, czy pojęcie „wydatków wynikających z realizacji wzmocnionej współpracy” w rozumieniu art. 332 TFUE obejmuje koszty wzajemnej pomocy i współpracy administracyjnej kwestia ewentualnego wpływu przyszłego PTF na koszty administracyjne nieuczestniczących państw członkowskich nie może być badana, dopóki zasady opodatkowania owym podatkiem nie zostaną ostatecznie ustanowione w ramach wykonania wzmocnionej współpracy, której dotyczy upoważnienie udzielone w zaskarżonej decyzji.

(por. pkt 36–38)