Odwołanie wniesione w dniu 26 lutego 2016 r. przez Nicole Clarke, Sigrid Dickmanns i Elisavet Papathanasiou od wyroku wydanego w dniu 15 grudnia 2015 r. przez Sąd do spraw Służby Publicznej w sprawach połączonych F-101/14, F-102/14 i F-103/14, Clarke i in. / EUIPO

(Sprawa T-89/16 P)

Język postępowania: niemiecki

Strony

Wnoszące odwołanie: Nicole Clarke (Alicante, Hiszpania), Sigrid Dickmanns (Gran Alacant, Hiszpania) i Elisavet Papathanasiou (Alicante) (przedstawiciel: adwokat H. Tettenborn)

Druga strona postępowania: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (EUIPO)

Żądania

Wnoszący odwołanie wnosi do Sądu o:

Uchylenie w całości wyroku Sądu do spraw Służby Publicznej Unii Europejskiej z dnia 15 grudnia 2015 r. (trzecia izba) w sprawach połączonych F-101/14, F-102/14 i F-103/14;

Rozstrzygnięcie sprawy zgodnie z żądaniami stron w tych sprawach;

Obciążenie EUIPO kosztami całości postępowania – tj. kosztami postępowania przed Sądem do spraw Służby Publicznej UE i kosztami odwołania do Sądu UE.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie odwołania wnoszący odwołanie podnosi cztery zarzuty.

Zarzut pierwszy dotyczący błędnego zastosowania klauzuli o rozwiązaniu umowy zawartej w umowach o pracę w charakterze członka personelu tymczasowego skarżących oraz „protokołów o przywróceniu do pracy” zawartych odpowiednio przez EUIPO ze skarżącymi, ponieważ niniejsze konkursy nie są „najbliższymi” konkursami w rozumieniu klauzuli o rozwiązaniu umowy.

Zarzut drugi dotyczący błędnego zastosowania klauzuli o rozwiązaniu umowy zawartej w umowach o pracę w charakterze członka personelu tymczasowego skarżących, ponieważ niniejsze konkursy nie dotyczą dziedziny specjalizacji „własność przemysłowa”, o której mowa w tej klauzuli, i nie mogą w związku z tym spowodować zastosowania rzeczonej klauzuli o rozwiązaniu umowy. 

W ramach dwóch pierwszych zarzutów skarżące zarzucają Sądowi do spraw Służby Publicznej, że w zaskarżonym wyroku postąpił niezgodnie z brzmieniem, sensem i celem klauzuli o rozwiązaniu umowy, a także jej horyzontem czasowym i zakresem temporalnym;

Zarzut trzeci dotyczący błędnego zastosowania art. 8 ust. 1 warunków zatrudnienia innych pracowników Unii Europejskiej (zwanych dalej „WZIP”).

Skarżące podnoszą, że w zaskarżonym wyroku Sąd do spraw Służby Publicznej nie uwzględnił okoliczności, że „protokoły o przywróceniu do pracy” podpisane przez nie z EUIPO stanowią odpowiednio, jako warunek umowny, przynajmniej drugie przedłużenie ich umów o pracę w charakterze członka personelu tymczasowego, co zgodnie z art. 8 akapit pierwszy WZIP skutkuje tym, że należało je uznać za umowy na czas nieokreślony.

Zarzut czwarty dotyczący naruszenia obowiązku staranności i zasady uzasadnionych oczekiwań.

Zarzuca się w nim Sądowi do spraw Służby Publicznej, że błędnie odniósł się do dnia przywrócenia do pracy, a nie do dnia podpisania klauzuli o rozwiązaniu umowy do celów oceny, czy EUIPO spełnił obowiązek staranności, czy też naruszył zasadę uzasadnionych oczekiwań, ponieważ zorganizowanie konkursu, który miał decydować o przyszłości zawodowej skarżących zajęło mu dziewięć lat.

____________