Αίτηση προδικαστικής αποφάσεως την οποία υπέβαλε το Raad van State (Κάτω Χώρες) στις 7 Απριλίου 2017 – X, Y κατά Staatsscretaris van Veiligheid en Justitie

(Υπόθεση C-180/17)

Γλώσσα διαδικασίας: η ολλανδική

Αιτούν δικαστήριο

Raad van State

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Εκκαλούντες: X, Y

Εφεσίβλητος: Staatssecretaris van Veiligheid en Justitie

Προδικαστικά ερωτήματα

Πρέπει το άρθρο 13 της οδηγίας 2008/115/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 16ης Δεκεμβρίου 2008, σχετικά με τους κοινούς κανόνες και διαδικασίες στα κράτη μέλη για την επιστροφή των παρανόμως διαμενόντων υπηκόων τρίτων χωρών (ΕΕ 2008, L 348, σ. 98· οδηγία για την επιστροφή), σε συνδυασμό με τα άρθρα 4, 18, 19, παράγραφος 2, και 47 του Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης, να ερμηνευθεί υπό την έννοια ότι το δίκαιο της Ένωσης επιβάλλει όπως το ένδικο μέσο της εφέσεως, αν το εθνικό δίκαιο προβλέπει διαδικασίες κατά αποφάσεως η οποία περιέχει απόφαση επιστροφής κατά την έννοια του άρθρου 3, παράγραφος 4, της οδηγίας 2008/115/ΕΚ, έχει αυτομάτως ανασταλτικό αποτέλεσμα όταν ο υπήκοος τρίτης χώρας υποστηρίζει ότι η εκτέλεση της αποφάσεως επιστροφής συνεπάγεται σοβαρό κίνδυνο παραβιάσεως της αρχής της μη επαναπροωθήσεως; Με άλλα λόγια, πρέπει σε μια τέτοια περίπτωση ο ενδιαφερόμενος υπήκοος τρίτης χώρας να μην απελαθεί έως ότου παρέλθει η προθεσμία ασκήσεως εφέσεως ή, αν ασκήθηκε έφεση, έως ότου εκδοθεί απόφαση επί της εφέσεως αυτής, χωρίς ο ενδιαφερόμενος υπήκοος τρίτης χώρας να πρέπει να υποβάλει χωριστή αίτηση προς τούτο;

Πρέπει το άρθρο 46 της οδηγίας 2013/32/ΕΕ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 26ης Ιουνίου 2013, σχετικά με κοινές διαδικασίες για τη χορήγηση και ανάκληση του καθεστώτος διεθνούς προστασίας (αναδιατύπωση) (ΕΕ 2013, L 180, σ. 60), σε συνδυασμό με τα άρθρα 4, 18, 19, παράγραφος 2, και 47 του Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης, να ερμηνευθεί υπό την έννοια ότι το δίκαιο της Ένωσης επιβάλλει όπως το ένδικο μέσο της εφέσεως, αν το εθνικό δίκαιο προβλέπει διαδικασίες σχετικά με την απόρριψη αιτήσεως διεθνούς προστασίας, έχει αυτομάτως ανασταλτικό αποτέλεσμα; Με άλλα λόγια, πρέπει σε μια τέτοια περίπτωση ο αιτών να μην απελαθεί έως ότου παρέλθει η προθεσμία ασκήσεως εφέσεως ή, αν ασκήθηκε έφεση, έως ότου εκδοθεί απόφαση επί της εφέσεως αυτής, χωρίς ο αιτών να πρέπει να υποβάλει χωριστή αίτηση προς τούτο;

Ασκεί επιρροή για την κατά τα ανωτέρω ύπαρξη αυτόματου ανασταλτικού αποτελέσματος επίσης το αν η αίτηση διεθνούς προστασίας, σχετικά με την οποία κινήθηκαν οι διαδικασίες προσφυγής και, στη συνέχεια, εφέσεως, απορρίφθηκε για έναν εκ των λόγων του άρθρου 46, παράγραφος 6, της οδηγίας 2013/32/EΕ; Ή η απαίτηση ισχύει για όλες τις κατηγορίες αποφάσεων ασύλου, κατά την έννοια της οδηγίας αυτής;

____________